Bezoek aan diverse projecten (privé reis) deel 1/2

Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt, omdat de ruimte vol was. Om het overige deel van het reisverslag te lezen (vanaf donderdag 17 januari t/m 26 januari) kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/10nuxVG

Woensdag 16 januari 2013
Vanmorgen al voor dag en dauw opgestaan, aangezien we om 6.30 uur al aan het ontbijt moesten zitten wilde we om 07.00 uur vertrekken. Vandaag gaan we namelijk terug naar Negombo / Ja-Ela.

Moet zeggen dat we op tijd alle spullen uit de hotelkamers in de auto hadden staan en nagenoeg volgens planning zouden we vertrekken.

Het eerste gedeelte zal nl. bewust wat langzamer gaan omdat we op de heen weg wat plekken hadden gezien die we ook even op de gevoelige plaat vast willen leggen.

Allereerst het ‘former kachcheri’ (ook wel het vroegere administratiekantoor). Deze in de oorlog behoorlijk gehavend geraakt, en laat goed zien hoe heftig er is gevochten (foto 029).

Daarna zijn we gestopt bij de Elephant Pass, de belangrijkste weg naar het Noorden en heeft zijn naam te danken aan het feit dat het vanuit de lucht lijkt op een Olifantspoot (foto 030).

Aan het begin van de Elephant Pass, gezien vanuit het Zuiden, staat een oude LTTE tank die zij hebben gebruikt om het Army camp van de Srilankaanse overheid te vernietigen. De tank was volledig gevuld met explosieven en de LTTE strijders hoopte om zo verder richting het zuiden te kunnen trekken, echter is dat niet gelukt (foto 031). Zie een korte uitleg bij foto 032.

Overigens is het gehele noorden van Sri Lanka nog gevaarlijk in die zin dat er enorme gebieden nog zijn omgeven van landmijnen. Er wordt wel mondjesmaat stukje voor stukje mijn-vrij gemaakt, maar dat gaat nog vele jaren duren. De gevaarlijke gebieden zijn, indien bekend wel afgezet. Foto 033 en 034 laat dat zien.

In de plaats Kilinochchi is eveneens enorm gevochten en het meest indrukwekkend plaatje is wel een enorme watertoren die de LTTE strijders tot ontploffing hebben gebracht. Op foto 035 zijn de enorme gaten van de kogel- en granaatinslagen nog te zien en op foto 036 is de grootte ervan in perspectief gebracht door ‘ons’ op de voorgrond te plaatsen. De tekst op het geplaatste monument zegt alles volgens mij……zie foto 037.

Eveneens in Kilinochchi en een enorm monument (foto 038) geplaatst die permanent wordt beveiligd. Toen we daar een kijkje wilde nemen werden we vriendelijk voor de militairen begroet (foto 039), echter toe we ‘achter’ het monument gingen kijken en dus uit het zicht dreigden te raken, kwamen ze toch even kijken wat we aan het doen waren. Het monument overigens is gebouwd ter eren aan de her verovering van Kilinochchi op 2 januari 2009, wat de basis is geweest voor de ‘bevrijding’ Sri Lanka.

Wat mij wel op is gevallen aan het bezoek aan het Noorden waar wij ons redelijk vrij konden bewegen is dat de Tamil bevolking nog wel aan onderdrukking leidt. Langs de volledige route naar het Noorden worden militaire kampen als paddenstoelen uit de grond geslagen. Oké de militairen staan niet meer zwaarbewapend lang de kant van de weg, maar zijn nog steeds in enorme getale aanwezig, zij het uit ge zicht onttrokken. Diverse mensen die wij hebben gesproken geven aan dat de Tamil bevolking enorm wordt onderdrukt, nagenoeg geen kans op werk hebben en al helemaal niet als agent of militair, dan zijn allemaal Singalesen. Universitaire opleidingen kom je als Tamil alleen op wanneer je met kop-en-schouders boven iedereen uitsteekt qua cijferlijsten, dus het is allemaal nog erg moeilijk een normaal leven te leiden. Persoonlijk vond ik er een gespannen sfeer hangen door die enorme hoeveelheid aan militaire kampen. Foto’s maken is streng verboden en dat heb ik dan ook maar niet geriskeerd…

Inmiddels hebben we alweer een paar honderd kilometer afgelegd en dit bordje zullen we in Nederland langs de weg nooit tegenkomen haha, zie foto 040. Datzelfde geldt overigens ook voor deze ratelslang die rustig aan de zijkant lag bij te komen….foto 041.

Overigens blijf ik het kunstig vinden hoe houtverkopers met minimaal 1,5 meter sprokkelhout achterop in evenwicht kunnen blijven, zie de acrobaten op foto 042.

Om 16.15 uur zijn we in Negombo gearriveerd. Onze chauffeur was zo moe dat hij Sylvia en mij niet meer door kon rijden naar Ja-Ela, maar gelukkig was Rohitte van ‘Langhout Reizen’ bereid om ons in Negombo op te halen en naar Ja-Ela te brengen. We hebben mijn ouders uiteraard bedankt voor de geweldige dagen samen in het Noorden van Sri Lanka!

Daarna een digitale nieuwsbrief namens Stichting Ayubowan verstuurd aangezien vandaag afscheid is genomen van Marjolein Blom.

Daarna samen met Ton en Dinie een diner genoten waarna we onder het genot van een Arrack de dagen hebben doorgesproken.

Morgen een wat rustige dag, uiteraard even naar de kapper, wat kleine inkopen doen en alsnog even op visite bij de directeur van de plastic fabriek en in de avond wederom een lunch sponsoren bij Santosa, maar daar morgen meer over….

Voor nu een hele fijne avond en tot morgen!


Dinsdag 15 januari 2013
Vannacht heerlijk geslapen, geen last van muggen of stroomuitval dus lekker bij kunnen slapen.

Vandaag blijkt het Pongal dag te zijn, op deze dag eren zij de koeien, vanwege de melk. Later in dit verslag meer hierover.

We hadden gisteren al aangegeven dat we geen Srilankaans ontbijt wilde gebruiken maar intercontinentaal, en kan zeggen dat ze dit snel voor elkaar hadden.

Na het eten kwam ik erachter dat ik mijn reserve medicijnen in Ja-Ela heb laten liggen. Hoe handig is dat zucht…dus op zoek naar een voor gevulde insuline pen van een bepaald merk in de diverse apotheken, dacht dat het een kansloze missie zal worden, maar tot mijn verbazing hadden we bij de derde poging raak.
Nagenoeg dezelfde insuline en zelfs in een voor gevulde pen. Dacht dat ik flink in de buidel zal moeten tasten aangezien dit bijna €50 per pen in Nederland kost, echter moest ik maar liefst omgerekend €7,30 betalen. Voor de zekerheid even contact gehad met mijn arts in Nederland of ik dit soort insuline ook kon gebruiken. Na wat kleine aanpassingen gaat het helemaal werken. Dus ook deze uitdaging snel opgelost.

Daarna snel de kaarten op de bus gedaan aangezien het leuk is dat de mensen deze ontvangen vóórdat wij terug in Nederland zijn.

Op weg gegaan naar Point Pedro, een kustplaats in het uiterste noorden van Sri Lanka, bekend om de oorlog en natuurlijk ook omdat dit het meest zwaar getroffen is geweest door de tsunami. Vanwege het feit dat we ook nog twee andere kindertehuizen zouden bezoeken ging ook de zuster uit Jaffna mee om ons de weg te wijzen.

Aangekomen in Point Pedro (zie foto 019) even een korte stop gedaan bij de kust. Redelijk snel waren WIJ daar de toeristische trekpleister (foto 020). Want wij moesten voor hen poseren dat ze een foto konden maken. Het kleine kindje een knuffeldiertje gegeven en dit kindje was 2 jaar oud en vroeg wat dit dan wel niet was. Aangegeven (middels een tolk) dat het zacht is en je dat tegen je aan kunt houden, werd direct uitgeprobeerd en was zeer vertederend om te zien. Blijkbaar zijn daar nog weinig toeristen geweest en hebben ze überhaupt nog nooit een knuffeldiertje gezien ☺.

Daarna nog even naar een ander strandje waar de vissers hun buit naar binnen aan het halen waren. De zuster kwam met het lumineuze idee een tochtje met zo’n lokale vissersboot te maken. Aangezien ik al onder de douche denk te verdrinken gaf ik aan dat de zee wel erg ruw was en of het niet gevaarlijk was dat het bootje zal kapseizen. Nou ja….het antwoord heb ik niet verstaan en een kwartier later zaten we in mijn ogen op hoge golven in een instabiele vissersboot richting de beroemde vuurtoren van Point Pedro (foto 021 en 022).


Na ongeveer 20 minuten terug naar de kust waar we redelijk doorweekt weer aan wal stapten. De golven vlogen ons namelijk links en rechts om de oren, maar goed een enorm mooie ervaring om zo’n lokale levensstijl te mogen ‘proeven’. Alhoewel ook letterlijk want vanwege de golven ook letterlijk het wat geproefd…..bleek achteraf een cadeautje voor ons van de zuster voor het goede werk wat wij in het noorden doen.

Daar is namelijk een enorme behoefte aan hulp omdat de kinderen zo hebben geleden onder de oorlog dat ze veel achterstand hebben en bijlessen nodig hebben om bij te blijven en geen ‘dropouts’ te worden. Dropouts zijn kinderen die zoveel achterstand hebben dat ze van school moeten omdat ze de andere kinderen in de klas ophouden.
Dus wanneer er nog iemand is die graag kinderen wil ondersteunen met bijlessen of hier meer informatie over wil ontvangen, laat het weten en schroom niet te mailen naar ghbmkoetsier@ayubowan.org. We zoeken nog voor 24 kinderen een sponsor, de kosten zijn ongeveer €3,25 per maand per kind. Alleen op deze manier kunnen zij het tempo bijhouden en slagen voor hun studie!

Tenslotte nog snel een foto gemaakt van de vuurtoren, blijkt inmiddels een militaire basis te zijn en mogen dus alleen van de weg-kant een foto maken (zie 023).

Op naar het kindertehuis in Karaveddy. Hier zijn 19 schrijfkinderen, die we allemaal op de foto hebben gezet, en ook hier hebben we weer een voedselpakket meegegeven die Dhr. Gerard Bonefaas heeft gesponsord. Deze worden later in de dag ook nog gegeven aan drie kinderen uit Atchuvely.

Het is overigens een hele toer om de kinderen leuk op de foto te krijgen, maar met wat gekke bekken trekken, beetje kietelen en danswerk is het allemaal gelukt (zie foto 024). Vanzelfsprekend hebben we ook hier weer pennen, ballonnen en snoepjes uitgedeeld (foto 025). De lunch hebben we eveneens hier genuttigd.

Daarna naar het laatste tehuis in Atchuvely waar ‘maar’ drie kinderen een schrijfouder hebben, terwijl ook daar behoefte is aan meer, maar goed, ook deze drie op de foto gezet en mijn vader kreeg ze zover een dansje te doen haha…(foto 026).
We waren overigens net op tijd vin Atchuvely want de buren van het convent waren bijna op het hoogtepunt van de Pongal ceremonie. Er wordt rijst gekookt in mek, en wanneer deze rondom overkookt zijn de ‘koeien’ bedankt voor alles wat zij aan de mensen geven, namelijk melk (foto 027).
De koeien krijgen ook een eenvoudige ‘ketting’ om bij arme mensen en enorm uitbundige versieringen bij de rijkere mensen.
Wij waren bij arme mensen en daar hadden de koeien een stukje stof om hun nek (foto 028). Van die rijst wordt een soort pudding gemaakt, met een soort zoetstof, cashewnoten, melk en nog wat andere aanverwante ingrediënten. Na een half uurtje werd ook van ons verwacht wat te eten en ondanks de eerdere lunch ons ‘opgeofferd’ om een hapje mee te eten en was werkelijk waar nog lekker ook…..

Het leuke was dat ook ons schrijfkindje weer was gekomen en daar hebben wij nog even lekker mee kunnen kletsen. Na de uitgedeelde presentjes en voedselpakketten zijn we weer terug gegaan naar Jaffna, bijna de zuster vergeten mee te nemen, maar net op tijd goed gekomen hahaha.

En klein diner in het hotel gehad en kan niet zeggen dat de bediening fantastisch was, alle voorgerechten werden tegelijk geserveerd en dat gold ook voor de hoof- en nagerechten, ze kunnen het dus wel ☺.

De allerlaatste dag in Jaffna hebben we afgesloten met het nuttigen van een glaasje Arrack.

Deze dagen zijn werkelijk omgevlogen, samen met mijn ouders hebben wij het erg leuk gehad en alle tehuizen kunnen controleren.

Alles was in orde maar uiteraard iedereen wel streng toegesproken dat zij brieven of kaarten naar de schrijfouders moeten versturen. Veel hebben we er nu ook meegekregen, dus die zullen begin februari worden gepost in Nederland.

Morgen weer een lange reis voor de boeg, we gaan namelijk terug naar Negombo / Ja-Ela, dus wordt het niet laat vanavond. Alvast welterusten voor straks!!


Maandag 14 januari 2013
Na een wat onrustige nacht slapen, veel last van stroomuitval, dus dat betekent geen airco en ineens heeeeeeel veel muggen die normaliter Sylvia prikken, maar aangezien die volledig in de lakens was gerold vonden ze mij blijkbaar een goed alternatief zucht…

Dan maar even lekker douchen, wat denk je geen warm water, ff mijn ouders gebeld, lagen een etage lager of ei wel warm water hadden. Ja dat was er, zij het een pisstraaltje, maar beter iets dan niets!
Dus allebei maar even bij mijn ouders op de kamer gedoucht.

Missie 1 van de dag was dus zorgen dat we een andere kamer krijgen, gelukkig hadden we gisteren met de eigenaar van het hotel tijdens diner gesproken dus dat was geen moeilijke zaak en dus de derde kamer in 1,5 dag en geloof het of niet, hier werkt alles, deur kan op slot, warm water, en het meest belangrijk geen muggen!

Vandaag bleek eveneens Tai Pongal dag te zijn en is er behoorlijk wat vuurwerk afgestoken. Er wordt dan buiten rijst gekookt (speciale manier bereid) en iedereen mag daar wat van eten en hierbij wordt dan stilgestaan bij de eerste oogst van de rijst (zie foto 010). Een beetje hetzelfde als dankdag in Nederland, alleen hier is het een nationale feestdag.

Daarna maar even ontbijten, tja……een Europeaan, hier hadden ze nog geen rekening mee gehouden, er was alleen een Srilankaans ontbijt, hier lopen we niet echt voor warm, want om nu rijst en curry om 8.30 te eten gaat zelf mij wat ver.

Dus eerst maar wat toast geregeld en de medewerker duidelijk gemaakt dat wij graag een omelet, wat vers fruit, wat vruchtensap en koffie wilde gebruiken.
enkel probleem, maar ja daar moet je dan wel even zelf achteraan ☺.
Vanmorgen met hoofdpijn wakker geworden en dat betekent cafeïne gebrek, dus na een paar koppen sterke koffie trok dat weer weg.

Na het ontbijt zijn we als eerste naar het Dutch Ford gereden, dat is een fort dat in 1680 door de Portugezen en later door de Nederlanders is gebruik en diende destijds hoofdzakelijk als veiligheidslinie aangezien het is omgeven door water en zij de ‘indringers’ over water goed aan konden zien worden. Momenteel wordt het gerestaureerd en de Nederlandse overheid betaalt hier ook aan mee zagen we vandaag op het ingangsbord (zie foto 011). We hebben daar een half uurtje rond gelopen en een paar mooie foto’s gemaakt, waaruit is op te maken dat de restauratie nog wel even gaat duren (zie foto 012).

Daarna samen met de chauffeur op een kaartje uit de Lonely Planet naar de volgende bezichtiging genavigeerd. Dat was de Nallur Kandaswamy Kovil, dit is een zeer indrukwekkende en grote Hindutempel en behoort tot de grootste van Sri Lanka. Helaas kon mijn moeder niet naar binnen vanwege het feit dat ze een brace moet dragen om haar voet en dat ik daar blijkbaar niet toegestaan. Naast blote voeten moesten de heren ook et T-shirt uitrekken. We hadden veel bekijks want twee ‘gespierde’ witte heren hadden ze blijkbaar nog niet eerder gezien. Ach we gunnen de lokale dames en heren daar ook wat vertier zo na de oorlog…… (zie foto 013 voor de tempel)

Tenslotte zijn we nog heel kort bij de St. Mary’s Cathedral geweest. Deze kerk heeft tijdens de oorlog enorm zwaar onder vuur gelegen omdat deze als schuilplaats diende. Op foto 014 zijn de inslagen nog goed zichtbaar, maar wel al met cement dicht gesmeerd, de ‘ramen’ daarentegen zijn niet aangesmeerd. Foto 015, laat de hele kerk zien.

Daarna snel naar het hotel om ons op te frissen om daarna direct door te gaan naar het Carmel Convent in Jaffna.
Daar aangekomen werden we uitgenodigd voor het nuttigen van een lekkere lunch. Daarna zijn alle schrijfkinderen naar het convent gekomen (geen schooldag ivm de nationale feestdag) om foto’s voor de schrijfouders te maken en veel kinderen hadden ook een tekening of een klein presentje voor de schrijfouders meegenomen.

Dhr. Gerard Bonefaas heeft een donatie gedaan en hiervan zijn voedselpakketten aangeschaft die de schrijfkinderen (en de familie natuurlijk, voor zover van toepassing ☹) hebben meegekregen. Morgen gaan we de deze nogmaals uitdelen maar dan in de andere twee te bezoeken tehuizen.

Tot grote verrassing van Sylvia en mij is ons schrijfkindje Nilusha eveneens naar Jaffna gekomen, terwijl we haar morgen pas zouden ontmoeten in Atchuvely, maar ze gaf aan ons al eerder te willen zien, hoe leuk is dat!
Ze is enorm gegroeid en wordt al een echt dametje. Ze zag er goed uit en sprak redelijk Engels, terwijl ze twee jaar geleden nog helemaal geen Engels sprak, dus communiceren gaat nu goed.
We gaven aan dat we dan morgen met haar in Atchuvely iets leuks wilde gaan doen, maar ze gaf aan dat ze het erg leuk zal vinden om het vandaag in Jaffna te doen, omdat dit een wat grotere stad is. Geen enkel probleem natuurlijk dus samen met de chauffeur, moeder van Nilisha, een zuster van het convent en Syl en ik natuurlijk naar Jaffna. In de rit daar naartoe had Nilusha aangegeven graag een jurk en een bloes te willen.
Zo gezegd zo gedaan, maar vanwege de nationale feestdag was niet alles geopend. Dus een aantal winkeltjes in geweest en geslaagd voor een leuke moderne jurk en mooi modern shirt.
De zuster en haar moeder vonden het veel te duur, maar liefst omgerekend €12. Aangegeven dat het niets uitmaakt en we lekker nog iets leuks voor haar wilde kopen. De moeder wilde schoenen voor de dochter, en hier merk je dat Nilusha zelfstandig wordt en sprak haar moeder tegen en gaf aan een soort Sari te willen. Zuster en moeder wilden dit niet wat dat is veel te duur. Maar Nilusha bij de hand genomen, winkel ingegaan en na heeeeeeeeeel veel soorten te hebben gezien heeft ze een mooie feestelijke uitgezocht (foto 016) Nilusha blij, wij blij (moeder en zuster wat minder want het was zo duur). Maar goed we zien haar ook niet elk jaar en we willen haar als we haar ontmoeten gewoon lekker in de watten leggen. Nog even met haar op de foto (017) en daarna afscheid genomen en morgen neemt Nilusha ook haar zusje mee.

Als laatste kwamen ook alle kleine kinderen die op de pre-school zitten langs om een dansje op te voeren (filmpje staat later vandaag online…. IMG_0579.MOV), dus het was een drukke bedoening (foto 018). De school hebben we twee jaar geleden gebouwd voor 150 kinderen en inmiddels zitten er al 240 op, dus een fantastisch succes.
De kinderen hebben mooi gedanst en gezongen. Daarna alle kinderen nog een ballon en snoepjes gegeven en kregen van het convent ook nog een lekkere chocoladereep.
De ouders bedankten ons allemaal voor alle steun en gaven aan dat de kinderen nu een goede toekomst tegemoet gaan! Zie project http://bit.ly/WGSrJz.

Daarna terug naar het hotel, even opgefrist en daarna wat gegeten. Het blijft voor hen lastig die toeristen want ook nu kwamen de voorgerechten niet gelijk, was het hoofdgerecht koud (tja dat zijn ze daar gewend) maar goed, het was wel lekker ☺.

Uiteraard nog een Arrack gedronken, onze penningmeester van Stichting Ayubowan gesproken via Skype altijd goed om te horen dat het daar sneeuwt en wij hier in de zon zitten (nee hoor geen leedvermaak gna gna).

Nou welterusten maar weer en hopelijk morgen week een wat kortere update, want dan komt Point Pedro (het meest noordelijke puntje van Sri Lanka) en twee andere tehuizen aan de beurt om te bezoeken.


Zondag 13 januari 2013
Niet mijn meest favoriete hobby maar voor 06.00 uur al uit bed, snel een ontbijt genuttigd en toen kwam onze chauffeur die ons naar Jaffna rijdt al aan. Helaas was de vaste chauffeur van zijn motor afgereden een aantal dagen geleden en heeft zijn hand gebroken, dus heeft hij voor een vervanger gezorgd. Een jonge gast, maar houdt van doorrijden en is erg gezellig.

Na een kleine 2 uur waren we al in Puttalam en hebben vervolgens net voor Anuradhapura een korte stop gemaakt voor een drankje en een snack. Schrik niet….voor 4 personen was dit LKR 280, omgerekend €1,67!

Helaas werd de weg na Anuradhapura wat slechter en kon de ruim 100 km/u niet meer worden bereikt helaas.

Blijkt achteraf maar goed ook want ‘we zijn op de bon geslingerd’. Twee chagrijnige bromsnorren lieten de lasergun zien en we reden maar liefst 11 hele kilometers te hard. We hadden twee opties, direct LKR 500 betalen (€ 2,97), dit kan worden beschouwd als zakgeld voor die bromsnorren, of rijbewijs later die dag ophalen op het politiebureau.

De tweede optie is wellicht leuk voor het verslag, maar gekozen voor de ‘makkelijk’ eerste optie. Inmiddels staan om de 4-5 km die bromsnorren gewapend met een lasergun!

Uiteindelijk kwamen we bij de ‘grens’ van de noordelijke provincie aan en daar moesten we allereerst onze paspoorten aan onze chauffeur geven die deze dan weer aan de militairen overhandigde. Ook hier weer een beetje aangepapt door het geven van een paar sigaretten. Redelijk snel konden we door, alleen kregen we een kartonnen nummertje dus ik dacht al, wat is daar het nut van.
Die vraag werd snel beantwoord, nog geen 100 meter verder werden we de ‘checkpoint’ zone ingeloodst. Ik dacht nog toen onze chauffeur opnieuw gewapend met onze paspoorten de militairen in ging, dat is een stuk makkelijker dan de jaren ervoor. Snel kwamen we erachter dat dit een illusie was want binnen de kortste keren stond hij alweer voor ons met de vraag of iemand even mee wilde lopen.

Geen enkel probleem dacht ik nog, echter daar binnen gekomen stonden een stuk of 8 militairen zwaar bewapend, weet niet óf het zo was maar het voelde of al die schietijzers op ons waren gericht, maar goed, blijven glimlachten, beetje grapjes maken een zwaaien met een pakje sigaretten maakte ook hier dat het ‘ijs’ een beetje werd gebroken. Het interview wat er volgde vond ik redelijk ver gaan, natuurlijk de standaard vragen wat je komt doen, hoe lang je denkt te blijven maar ook wat je voor beroep hebt, waarom je naar Sri Lanka komt welke ‘relatie’ je hebt met de mensen in de auto en ga zo maar door.
Na het zetten van 4 handtekeningen konden we eindelijk door…..Zag een grote opluchting van onze chauffeur op zijn gezicht, ook hij is hier pas voor de derde keer en vindt het ook nog spannend.

De reis verliep redelijk voorspoedig, af en toe een paar kilometer weg onverhard maar dat mocht geen naam hebben.

Onderweg was de geschiedenis van de oorlog goed zichtbaar. Veel kapot geschoten huizen, zelfs een plat gebombardeerde watertoren en kilometers lange stukken land met linten erom heen die kenbaar maakten dat er mijnen aanwezig waren. Op een gegeven moment zagen we heel veel mensen met veiligheidskleding aan het werk om die onschadelijk te maken een enorme klus gezien de omvang ervan (zie foto 008 en 009). Om 14.30 uur waren we in ons hotel. Wanneer we de pauzes erbij rekenen zijn we vanuit Negombo 7,5 uur onderweg geweest.

Na ons opgefrist te hebben zijn we Jaffna ingegaan om wat inkopen te doen voor de kinderen in het kindertehuis welke we morgen gaan bezoeken. We hebben gekozen voor pakketjes met wat eten en drinken erin.

Nadat we dit in het hotel hebben gebracht kwamen er nog twee zusters uit Jaffna om ons te bezoeken en de planning voor de komende twee dagen door te spreken. Want naast de diverse ‘toeristische’ bezienswaardigheden worden we ook nog in een aantal convents in het noorden verwacht. Het leuke is dat we komende dinsdag ook ons eigen schrijfkindje gaan ontmoeten.

Vervolgens op weg naar ons diner……het eten was uitstekend, niets op aan te merken, echter kon je wel merken dat ze niet echt zijn ingespeeld op toeristen. Drie personen kregen namelijk het eten al, terwijl Sylvia nog wat langer op haar bordje pasta moest wachten, tja dat moet natuurlijk nog uit Italië komen ☺.

Tijdens het wachten hebben we met een ‘lokale persoon’ gesproken en die gaf behoorlijk wat informatie over de situatie van de tamil bevolking in het noorden. Het blijkt namelijk zo te zijn dat zij eigenlijk nagenoeg niet de kans krijgen om ergens aan het werk te gaan. Sterker nog, zij krijgen niet de kansen om bijvoorbeeld een bedrijf te starten. Zij kunnen wel een lening krijgen, maar de rente die ze moeten betalen is minimaal 20%. Dus de banken doen zeer goede zaken echter ten nadelen van de lokale bevolking uit het Noorden. Ook hoorde wij dat aan de volledige kustlijst militaire kampen gebouwd worden die permanent bemand zullen zijn, dus echte ‘vrijheid’ is er nog niet.

Na het eten lekker naar de kamer en bed want het is wel een zeer lange dag geweest, maar natuurlijk niet nadat we de dag hebben doorgesproken onder het genot van een glaasje Arrack.

Morgen gaan wij wat bezienswaardigheden en daarna een kindertehuis in Jaffna bezoeken. Wordt weer een drukke maar leuke dag!


Zaterdag 12 januari 2013
Vanmorgen rustig opgestaan. Zoal verteld hadden we gisteren de hele rotary club van Ja-Ela en Kandana op visite. De vergadering zal om 20.00 beginnen maar zoals de traditie op Sri Lanka is kwam de eerste pas om 20.30 uur en begon de meeting om 21.00 uur. Er was zelfs iemand die pas na de vergadering op kwam dagen, die wilde waarschijnlijk alleen even van de gastvrijheid gebruik maken door een hapje en drankje mee te doen :-).

Er werd begonnen met het staand opzeggen van ‘een versje’ was namelijk in Singalees dus geen idee waar dat over ging. Daarna werden de notulen van de vorige vergadering in het Engels voorgelezen. Vervolgens werd uitgelegd dat we die ochtend een bezoek aan het project hebben gebracht en werden een aantal kritische vragen door de aanwezige leden gesteld. Met andere woorden, er wordt zeer goed controle gehouden op dit project en is dus goed toe te vertrouwen qua coördinatie aan deze groep weldoeners in Sri Lanka.

De rest van de tijd werd op de Srilankaanse manier gediscussieerd over nieuw ingebrachte projecten bij de rotary club. Wat deze club namelijk doen is kansarme medemensen ondersteunen, de projecten die zij zelf financieren op dit moment is het voorzien in de watervoorziening voor 40 gezinnen, het promoten van bloeddonaties maar ook geven zij op veel scholen voorlichten hoe je kunt voorkomen dat je suikerziekte krijgt, meestal worden dergelijke info sessie middels ‘drama’, zeg maar toneel uitgebeeld.
Een gemiddeld Srilankaans gezin gebruikt namelijk 6 kg suiker per MAAND en alles wordt flink gezoet dus dat betekent dat veel mensen leiden aan diabetes Type 2 en door voorlichting proberen zij dus de kinderen en ouders hiervan op de hoogte te brengen.

Terug naar de vergadering…..het leuke om te zien is dat een dergelijke zoiets redelijk rommelig verloopt. De voorzitter meldt dat er een nieuw project is geeft wat achtergrond informatie en vervolgens gaan leden onderling discussiëren of ze het project wel of niet gaan uitvoeren, wat mogelijke opties zijn om dat te gaan doen etc. en het liefst allemaal door elkaar. Als je vervolgens denkt dat er totaal geen beslissing volgt na de rommelige discussies wordt uiteindelijk toch ‘redelijk snel’ een besluit gemaakt.

Aan het eind van de vergadering werd geheel onverwacht de aandacht weer op Ton en mij gericht en moesten wij naast de voorzitter van de Rotary Club komen te staan. Daar kregen wij een erg mooie plaquette overhandigd namens de Rotary Club waarop stond aangegeven dat zij erg dankbaar zijn dat Stichting Ayubowan kansarme kinderen ondersteund. De overhandiging is te zien op foto 005 en de plaquette zelf op foto 006.
Vanzelfsprekend liet Ton mij weer een verhaaltje vertellen aan de Rotary leden hoe wij het hebben ervaren en uiteraard een leuk dankwoord uitgesproken voor de onverwachte verrassing en aandenken.

Toen het formele gedeelte was afgelopen gingen de flessen Arrack open werden de snacks die Rohitte had klaargemaakt op tafel gezet en kon het informele gedeelte worden begonnen. Kan niet anders zeggen dat het allemaal erg gezellig was en ondanks dat je niet verwacht veel gesprekstof te hebben bleek dat in de praktijk anders te zijn. De avond is dan ook omgevlogen!

Vervolgens de ‘rommel’ opgeruimd en samen met Dinie en Sylvia nog een afsluitend drankje gedaan. O ja, nog bijna vergeten te vertellen, maar volgens gebruik mogen er geen dames aanwezig zijn tijdens deze bijeenkomsten en hebben zij zich elders in het huis moeten vermaken.

Na het ontbijt weer met de tuk-tuk boodschappen gedaan en het scheerritueel afgewerkt. Daarna nog even een fles Arrack gekocht aangezien die in Jaffna slecht te krijgen kunnen zijn.

Tijdens de rotary bijeenkomst hebben we iemand leren kennen die diverse kunststof fabrieken bezit en blijkbaar staan die tegenover de rivier staan waar wij op uitkijken. We waren dan ook uitgenodigd om daar een kijkje te komen nemen, en verder te praten of hij eventueel bereid is om projecten te bekijken die wij als Stichting hebben. Naast het feit dat hij directeur is, is hij eveneens eigenaar van een goede doelen organisatie en om die reden een betrouwbaar persoon en met het leed van de kansarmen begaan.

Zodoende voor de lunch zijn we naar de andere kant van de rivier gereden om er een kijkje te gaan nemen. Echter na een uur ‘zoeken’ zijn we onverrichte zaken terug gereden omdat het blijkbaar zo verstopt is dat je het niet makkelijk kunt vinden. Aan Ton de schone taak om opnieuw een afspraak te maken met een gedegen route beschrijving wanneer we weer terug zijn uit Jaffna.

Na de lunch zijn we naar Negombo gegaan om 1 nachtje te verblijven. Mijn ouders hebben daar een huis en daar kunnen we verblijven, zij het wel een kort nachtje aangezien we er om 05.45 uit moeten omdat we morgen een lange reis naar het uiterste Noorden van Sri Lanka voor de boeg hebben (Jaffna). Op foto 007 zie je het huis.

We zijn nog wel lekker uiteten geweest en kwamen nog een ander Nederlands stel tegen die ook in die omgeving verblijven, namelijk een contactpersoon van de Stichting, hoe klein is de wereld….

Daarna snel naar ‘huis’ en bed….


Vrijdag 11 januari 2013
Na een avondje als vanouds gezellig kletsen onder het genot van een Arack werkelijk heerlijk geslapen. Volgens mij werd ik wakker zoals ik ben gaan liggen. Om 0700 werd ik opnieuw gewekt door de ‘verschrikkelijke’ melodie van de bakker (zit namelijk een enorme luidspreker op zijn karretje waarmee hij minimaal twee keer langs rijdt). Dat is zo enorm hard dat het dus fungeert als wekker, maar goed dan heb je wel wat aan je dag!

Het was vanmorgen heerlijk, de zon scheen, het was dus droog en de dierengeluiden waren weer heerlijk hoorbaar. Een mooi plaatje van de vroege ochtend is te zien onder foto 001.

Zoals gemeld waren stipt om half 10 de voorzitter van de Rotary en Placidus aanwezig om ons mee te nemen naar een tweetal scholen waar wij als Stichting 20 kansarme kinderen financieel ondersteunen zodat zij hun studie kunnen halen. Later zal nog een derde persoon van de Rotary aanhaken maar die zagen we bij de school.

Als eerste gingen we naar de school in Kandana en daarna na de school in Ja-Ela. De op dat moment aanwezige kinderen kregen de envelop met het geld overhandigd waarmee zij 1 maand studiekosten kunnen betalen. Het geld wordt besteed aan bijlessen, studieboeken en in mindere mate reiskosten naar die bijlessen toe. Dus het wordt zeer goed en nuttig besteed. Placidus gaf aan dat wanneer we deze meisjes niet zouden helpen zij van school zouden moeten omdat ze niet mee kunnen komen met de reguliere lessen. Maar door ‘onze’ bijdragen kunnen ze de broodnodige bijlessen betalen en kunnen ze wel goed meekomen.

Op foto 002 is een aantal van de ondersteunde kinderen te zien en wordt ook een envelop met geld aan één van de meisjes overhandigd. Op foto 003 en 004 is een groepsfoto gemaakt met daarop de op dat moment aanwezige kinderen, een aantal mensen van de Rotary, een lerares en de verantwoordelijke superior van de school.

Al met al kunnen we stellen dat project STF-011, studiefinanciering voor kansarme kinderen in de Ja-Ela en Kandana omgeving goed wordt besteed en zeker een positieve bijdrage heeft aan het slagen van de studies!

Vanavond komt de Rotary Club van Ja-Ela en Kandana bij elkaar om hier te vergaderen en daarna samen te ‘netwerken’ onder het genot van een hapje en drankje. Ben benieuwd aangezien ik een dergelijke bijeenkomst ook nog niet heb meegemaakt.
Sylvia en Dinie gaan vanavond hun ‘eigen’ weg aangezien dames niet tijdens dergelijke meetings aanwezig horen te zijn volgens Srilankaans gebruik :-).

Zal morgen laten weten hoe het is geweest.


Donderdag 10 januari 2013
We zijn ook in Sri Lanka te laat aangekomen. De slottijd op Dubai gemist en dus hadden we ook hier een half uurtje vertraging. Daarna wachten op de koffers. Die van mij was er na een minuut of 10 al, echter kwam die van Sylvia pas een half uur later. Moet zeggen dan ik niet echt op mijn gemak stond aangezien op Amsterdam men bijna vergeten was een label erop te plakken en dat ging dus op het nippertje goed, maar ja, je weet nooit of die sticker goed vast zat, maar gelukkig bleek het in orde, blijkbaar had Sylvia er zo veel ingepropt dat de mannen hem te zwaar en lekker op het laatste laten liggen haha. Moest er nog wel even van Syl bij vermelden dat er ook nog goodies in zaten om uit te delen aan de kinderen.

Slapen in het vliegtuig is niet echt gelukt, ik heb maar een uurtje geslapen en Sylvia iets minder, blijkbaar zijn we de afgelopen jaren verwend geraakt dus al dat businessclass vliegen.

Ton stond ons gelukkig weer op te wachten en was net al andere jaren zeer goed zichtbaar omdat hij boven alle Srilankaantjes uitsteekt ☺.

Rohitte kwam al snel aanrijden met het busje en konden we op weg naar Ja-Ela.

Het weer daarentegen is niet al te best. Natuurlijk wel een graad of 28, maar enorm veel regen. De maand januari is doorgaans erg droog, maar we kregen te horen dat het sinds 12 december eigenlijk geen dag meer droog is geweest, maar goed desalniettemin is het hier heerlijk vertoeven.

Verder redelijk weinig gedaan vandaag, uiteraard de internet verbinding in orde gemaakt en mijn Srilankaanse telefoonnummer opnieuw laten activeren. Dat laatste wil ik jullie niet onthouden hoe dat op de Srilankaanse manier is gegaan.

Gewapend met een kopie van mijn paspoort naar het hoofdkantoor van Dialog, de lokale mobiele telefoonaanbieder om mijn geblokkeerde nummer weer te laten activeren aangezien ik het bijna een jaar niet meer had gebruikt. Echter was dat niet zo simpel. De dame in kwestie had namelijk mijn originele paspoort nodig waar zij dan een kopie van moest maken. Gepraat als brugman, maar zonder het originele exemplaar ging ze niet aan de slag.

Het mooie was dat een nieuwe simkaart van een ander merk voor mijn internet verbinding wel akkoord ging met een kopietje en binnen een half uur werkend was.

Maar goed, dit betekende dat ik terug moest naar Ja-Ela om dat ding op te halen. Onderweg ging de tuktuk ook nog stuk want die zijn niet gemaakt op zoveel nattigheid.
Een vervangende tuktuk was overigens snel geregeld.

Dus gewapend met het paspoort in de hand opnieuw aangekomen bij Dialog, en daar stond half Sri Lanka inmiddels met allerlei problemen, dus na ruim een half uurtje netjes op mijn beurt te hebben gewacht ging poging twee van start. Vol trots leg ik dat paspoort op tafel en wat denk je……vraagt ze of ik ook nog een kopie heb, NEE DUS want die had ik net gebruik om die kaart voor internet mee aan te schaffen.

Sri Lanka ten top, maar goed zo gaat dat hier nu eenmaal. Lief lachend aangegeven die niet (meer) te hebben en het wellicht mogelijk is dat zij hier een kopie van kunnen maken en warempel dat was mogelijk!
Het dametje ging zonder te liegen een kwartier lang druk formuliertjes invullen, andere kopieën maken en vijf formulieren moeten ondertekenen en het verlossende woord kwam eruit! De activatie was een feit! Binnen vier uur zal het moeten werken, maar ja, einde van de dag dus morgen rond 12.00 uur moet ie het weer doen :-).

De ongeduld zelf een uurtje later de telefoon aangezet en geloof het op niet, hij doet het weer!

Dus die ervaring rijker toch nog even een andere traditie in ere gehouden om me even lekker te laten scheren. Is nog steeds omgerekend maar € 0,40 dus dat scheerapparaat blijft lekker in de koffer hoor!!

Tijdens de koffie wist Ton overigens te melden dat hij zo vrij is geweest ons routeschema iets aan te passen en moeten we morgen voor de stichting al aan de slag! In de ochtend gaan we namelijk project STF-011, studiefinanciering voor kansarme kinderen in de Ja-Ela en Kandana omgeving bezoeken en in de avond komt de Rotary Club van Ja-Ela en Kandana op het terras van Ton en Dinie bij elkaar, dus dat wordt wel een gezellig dagje……

Voor nu alvast welterusten en morgen worden de eerste foto’s online gezet.


Woensdag 9 januari 2013
Momenteel zitten we in Dubai te wachten op de volgende vlucht naar Colombo. Vanwege wat technische problemen waren we pas rond 15.30 in de lucht. Maar goed voldoende overstaptijd en dus nog even lekker een kopje koffie voordat we de laatste 5 uurtjes moeten vliegen.

Heel veel is er nog niet te vertellen dus morgen meer info vanuit Sri Lanka, zo lekker om te zeggen haha….