Werkbezoek 2012 Stichting Ayubowan deel 2 van 2

Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt, omdat de ruimte vol was. Om het overige deel van het reisverslag te lezen kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/ztsdbV


Vrijdag 20 en zaterdag 21 januari 2012
Helaas…..het verblijf op Sri Lanka zit er nu definitief op tijdens het schrijven van dit laatste stukje verslag vanuit Dubai, het is hier momenteel 06.30 uur.

De lange dag was begonnen met het inpakken van de koffers, tot onze verbazing was dit geen probleem, achteraf logisch want al de goodies hebben we natuurlijk weggegeven. Daarna hebben we voor de laatste keer gezamenlijk ontbeten waarna Ton en ik het standaard rondje door Ja-Ela hebben gemaakt. Eerst naar de bakker, dan de supermarkt, daarna vanzelfsprekend de kapper, en naast het scheren heb ik gelijk mijn haar laten knippen. Gelukkig geen verschil te zien met wanneer het in Nederland gebeurd, alleen krijg je in Sri Lanka na de knipbeurt ook nog een massage. Totale schade van dit kappersbezoek LKR 200, omgerekend €1,35, kammen ze in Nederland je haar niet eens voor :-). De laatste stop was een internet café om de boarding kaarten uit te printen want op Colombo is het nog niet mogelijk met een elektronisch ticket op je iPhone te boarden.

‘Thuis’ gekomen eerst de totale financiële balans van het werkbezoek opgemaakt waarna Ton en Dinie vertrokken naar de luchthaven om Henk en Tity (de webmaster van Ayubowan) op te halen, aangezien we graag nog even gezamenlijk een diner en borreltje met elkaar wilde drinken. In de tussentijd heb ik nog een mooie foto van een kameleon weten te maken, zie foto 077.

Uiteindelijk zijn we door Rohitte om 2315 uur LT naar de luchthaven gebracht, de wachttijd bij de douane viel erg mee. Sylvia wilde uiteraard nog even shoppen en daarna hebben we twee uur gewacht tot we mochten boarden. Ons vliegtuig vertrok 03.10 uur s`nachts uit Sri lanka naar Dubai. We kwamen 6.40 uur Sri Lanka tijd aan en gelijk moesten onze horloges 1,5 uur terug worden gezet.

Zoals aangegeven zitten we dus in Dubai te wachten op ons vliegtuig die ons terug zal brengen naar Amsterdam, en als alles mee zit komen we straks om 12.40 uur in het koude Nederland aan en is dit mooie werkbezoek aan Sri Lanka definitief gereed.

Wij hopen dat iedereen een beeld heeft gekregen van onze belevenissen hier in Sri Lanka. Het was een druk programma, maar terugkijkend hebben we zelfs meer gedaan dan we hadden gepland! Terug in Nederland worden alle bezoeken uitgewerkt en worden ook de foto’s gesorteerd (bijna 2000). Dit neemt wel een redelijke tijd in beslag aangezien dit naast mijn reguliere baan binnen KLM moet worden gedaan. Mijn streven is dit binnen zes tot acht weken gereed te hebben.

De schrijfouders zullen via hun contactpersoon op de hoogte worden gebracht van het laatste nieuws over het convent en ontvangen dan ook de foto´s van hun schrijfkind of schrijfvriend(in), indien deze aanwezig was tijdens de dag van ons bezoek.

Nogmaals wil ik iedereen bedanken voor alle leuke berichtjes, SMS’jes en e-mails die we hebben ontvangen.

Met vriendelijke groeten,
Gabriël Koetsier (bestuurslid projecten en IT) en Ton Langhout (secretaris).


Donderdag 19 januari 2012
Vanmorgen wederom wakker gemaakt door de broodkar met dat verschrikkelijke muziekje :-). Op zich niet erg omdat we vandaag redelijk vroeg weg moeten omdat we midden in Colombo een dagje gaan golfen. Lekker even geen bezoeken en gesprekken maar heerlijk een balletje slaan. Alhoewel ik vanmorgen nog wel even langs Wattala ben gereden aangezien ik daar eergisteren mijn zonnebril had laten liggen, nog een nadeel om in het donker te vertrekken ;-). Vervolgens door naar de Royal Colombo Golf Club, zie foto 075, waar we een starttijd hadden van 11.00 uur.

Het was heerlijk, samen met twee caddies hebben we op het gemak 18 holes gelopen, niemand voor of achter ons dus dat was mooi en ontspannen. Wat ook erg mooi was dat we regelmatig op de green rond een varaan moesten spelen, maak je ook niet vaak mee, zie foto 076.

Alleen Sylvia begon te piepen omdat ze het ‘oneerlijk’ vond dat op sommige holes de dames tees verder weg stonden dan de heren tees. In Nederland moeten de heren namelijk altijd verder weg staan, maar goed weet ze ook eens wat wij mannen altijd meemaken haha.

Overigens wanneer je een balletje in het water sloeg dook en een ‘ball boy’ achteraan en voor LKR 30 kon je het balletje terug komen, erg handig en schappelijk.

Om 14.30 uur waren we klaar en na wat gegeten en gedronken te hebben reden we rustig terug naar Ja-Ela.

Aangezien we morgennacht (LT) alweer terug naar Nederland vertrekken, raakte Ton toch wel in de stress want hij is de laatste drie weken erg verwent met het internet in zijn huis. Dus ik had een boodschappenlijstje voor hem gemaakt wat hij moest halen, zodat hij ook als wij weg zijn gewoon kan blijven internetten. Vervolgens de boel bij hem geïnstalleerd en een uitleg op papier gezet hoe e.e.a. werkt. Volgens mij gaat dit helemaal goed komen nu!

Helaas is dit onze laatste nacht in ‘Donum Dei’, het mooie huis van onze secretaris en zijn vrouw. Morgen nog wat laatste inkopen doen, de boardingcards printen in het dorpje, en voor de rest lekker in de zon liggen. Morgenmiddag komt overigens onze webmaster, die op vakantie in Sri Lanka en India is een borreltje halen, dus dat wordt nog gezellig net voordat we gaan vliegen (03.00 uur LT).

Dit was het voor nu en mijn volgende bericht zal zijn of vanuit Dubai, of vanuit Nederland. Tenslotte rest het mij om iedereen te bedanken voor alle leuke berichtjes, SMS’jes en e-mails die we hebben ontvangen.

Voor nu een fijne nacht en groetjes van Gabriël, Sylvia, Ton en Dinie.


Woensdag 18 januari 2012
Vanmorgen lekker uitgeslapen omdat we vanmiddag pas de eerste afspraak hadden. De ochtend zijn we door gekomen met het doen van een paar boodschappen. Toen Ton en ik bij de kapper waren ging Dinie met onze tuktuk nog een paar boodschappen doen. Ik had voorzichtig door laten schemeren dat ik ook nog een aluinsteentje nodig had die wordt gebruikt na het scheren om een wondje dicht te maken.

Thuis aangekomen zei Dinie dat ze een cadeautje had gevonden waar ik de rest van mijn leven plezier aan zal beleven, het was namelijk een aluinsteen van 10 x 20 centimeter, waar ik dus inderdaad de rest van mijn leven mee kan doen haha :-), zie foto 069.

Verder heb ik ook een nieuwe pagina aan ons verslag toegevoegd omdat het maximale aantal karakters was behaald en er aan de onderkant tekst aan het wegvallen was. Bleek nog een hele toer omdat ook de foto’s omgezet moesten worden naar de nieuwe pagina en er ook links aangemaakt moesten worden om het voor de lezers zo eenvoudig mogelijk te maken tussen de twee documenten te switchen. Maar goed het is volgens mij gelukt.

Na de lunch nog even een uurtje het zonnetje meegepikt om de bruine kleur bij te houden…

Aan het eind van de middag zijn we dan vertrokken naar Pamanugama waar we allereerst de administratie hebben doorgenomen en de nieuwe studie aanvragen hebben besproken. Twee zijn er direct al afgewezen omdat dit Koreaanse taallessen betrof, wat in zal houden dat na het voltooien van de studie deze leerlingen naar het buitenland zouden vertrekken. Ons argument om dit niet te bekostigen was gelegen in het feit dat Sri Lanka niet zal kunnen profiteren van hun kwaliteiten, iets wat de aanvrager eveneens een goed argument vond. De overige vijf studie aanvragen zijn wel in lijn met onze doelstellingen en worden dan ook meegenomen naar de bestuursvergadering om daar een definitief besluit over te nemen begin maart.

Overigens werd er aangegeven dat er van eerdere studiefinancieringen nog geld over was en dat wilde zij cash aan ons ons terug geven. Dit hebben we nog nooit eerder meegemaakt en om die reden hebben we aangegeven dat zij het restant voor andere studiedoeleinden mogen gebruiken.

Inmiddels was de door Stichting Ayubowan bekostigde maaltijd voor ruim 200 kinderen uit de buurt (vaak kinderen van arme gezinnen die aan zee wonen) gereed en werd dit bijna met militaire precisie uitgedeeld, zie foto 070. Echter werd er niet eerder gegeten voordat er ‘eet smakelijk’ door alle kinderen werd geroepen, zie het filmpje met de titel ‘eet smakelijk bij Santosa’. Daarna zag je de kinderen heerlijk smullen en hing er een zeer gezellige sfeer, zie foto 071. Verder was ook duidelijk te zien dat de kinderen echt honger hadden, zie foto 072, en zonder de hulp van Santosa zouden ze zonder eten naar bed moeten. Uiteraard was het maken van foto’s en het direct terug kunnen zien door de kinderen ook erg leuk.

Vervolgens wilde we nog wat pennen uitdelen, echter was dat een redelijke uitdaging. Ik had nog een doos pennen met 50 stuks en ik denk dat het ongeveer 10 seconden later op was. Eén jongen was namelijk zo slim om de onderkant eraf te halen en dus op die manier de pennen te krijgen, echter zagen andere kinderen dat ook en moesten de 10 pennen die hij had bemachtigd alsnog worden gedeeld. Sylvia daarentegen had ze netjes in een rij weten te krijgen en heeft alle andere spulletjes die we nog hadden uit weten te delen, zie foto 073 en 074.

Nadat wij ook nog wat hadden gegeten en wat Arrack hadden gedronken zijn we rond een uur of 2100 terug gereden naar Ja-Ela waarna ik het verslag online heb gezet. Daarna zoals gebruikelijk nog een glaasje Arrack gedronken en ‘gevierd’ dat de formele bezoeken van het werkbezoek zijn afgerond met ons inzien een goed resultaat. We hebben een goed beeld gekregen van alle bezochte convents.

Morgen gaan Sylvia en ik heerlijk ontspannen golfen in Colombo, wat een mooie afsluiting is van deze enorm mooie, maar ook vermoeiende trip. We hebben namelijk bijna 2500 km de afgelopen drie weken afgelegd over goede, maar ook over zeer slechte wegen.

Welterusten voor nu, en uiteraard worden ook de laatste twee verblijfdagen kort in het verslag opgenomen.


Dinsdag 17 januari 2012
Vanmorgen opnieuw vroeg opgestaan omdat we ook vandaag weer dwars door Colombo moesten rijden om bij het Aitken Spence hoofdkantoor te komen. Dit keer deden we er een stuk langer over om door Colombo te komen dan gisteren, aangezien het toen ‘bank holiday’ was en veel ambtenaren vrij waren. Overigens reden we er ook nu in één keer naar toe, waar een goede kaart van Colombo al niet toe kan leiden.

Maar goed uiteindelijk zijn we op de bestemming aangekomen en hebben we een drietal heren ontmoet, waaronder ook de oprichter van een Sri Lankaanse Stichting die ongeveer hetzelfde uitvoert als wij. Onze insteek van deze meeting was te organiseren dat we al het geld voor de diverse tehuizen naar hen zouden sturen waarna zij het naar de rekeningen van de convents zouden sturen. Dit scheelt ons namelijk een enorme hoeveelheid overboekingskosten. Echter bleek dit ingewikkelder dan gedacht, want dan moeten alle convents worden ondergebracht bij één bank, omdat overboekingen tussen banken onderling op Sri Lanka niet mogelijk is.

Het was dus een prima idee, echter de uitvoering daarvan is helaas niet haalbaar. Na de meeting hebben we een gezamenlijke lunch genoten in het personeelsrestaurant, zelf met een glaasje rode wijn. Voor Ton en Sylvia was het geen succes omdat er een Sri Lankaanse maaltijd was besteld, en zij houden niet echt van pittig eten, ik vond het overigens heerlijk. Dus uiteindelijk hebben zij het ook als hoofdgerecht bij soep gehouden :-).

Na deze heerlijk lunch (voor mij dan) zijn we naar Kotahena gereden waar al een wat langere tijd een hulpaanvraag loopt waar veel onduidelijkheid over is. Na flink zoeken was uiteindelijk het convent gevonden, echter reed de zuster vervolgens met ons mee omdat de hulpaanvraag niet bij haar vandaan kwam maar elders in het dorp. Uiteindelijk na veel straatjes te hebben doorkruist en een wirwar van bochten te hebben genomen zijn we op de juiste locatie aangekomen. Dit hadden wij nooit zelfstandig kunnen vinden overigens.

Een alleraardige zuster liet vol enthousiasme zien wat ze daar voor de kinderen allemaal voor acties had lopen. Het blijkt namelijk dat in dat convent kinderen worden bijgeschoold die ‘dropouts’ zijn. Dit zijn studenten die te weinig kennis hebben om mee te komen in het reguliere onderwijs en omdat zij de klas dan ophouden worden ze van school gestuurd. Met behulp van bijlessen probeert de zuster de kinderen dus weer op een dermate niveau te krijgen dat ze het reguliere onderwijs alsnog kunnen volgen. Gebeurt dit niet betekent dit dat de kinderen geen opleiding gaan volgen en gedoemd zijn om te leven in armoede. Op zich dus wel een goede zaak om deze hulpaanvraag in de bestuursvergadering te bespreken. Het originele verzoek van een jaar geleden was inmiddels niet meer valide, maar werd aangescherpt met een vraag voor het financieren van de bijscholingslessen en het leveren van tafels en stoelen zodat de kinderen ook tijdens de les normaal kunnen zitten en iets kunnen noteren.

Naast deze bijscholingsactiviteiten fungeert dit convent ook als dagopvang voor jonge kinderen terwijl de ouders werken, om toch nog een bron van inkomsten te hebben. De kosten voor de ouders per kind is LKR 100, ongeveer € 0,69 per maand! Dit laat wel zien hoe weinig die ouders verdienen. Een aantal kinderen zaten te wachten om opgehaald te worden toen we daar aanwezig waren, zie foto 065. Tenslotte hebben we de zuster gevraagd een e-mail te sturen met een motivatie van de bijlessen en eveneens offerte voor de aanschaf van de tafels en stoelen, zodat we daadwerkelijk een definitieve beslissing kunnen maken.

Vervolgens werd het alweer erg laat en moesten we nog één convent bezoeken, namelijk waar allemaal oude mensen wonen en ook schrijven met mensen in Nederland. We werden middels een bewegende (‘dansende’) vrouw in een rolstoel welkom geheten, zie foto 066. Daarna werd een soort toneelstukje opgevoerd door twee dames, echter was het van korte duur want beide bleken dement en na een half minuutje wisten ze niet mee wat er moest worden gedaan en kwam er abrupt een eind aan, erg aandoenlijk om te zien. Gelukkig beleefden ze er wel veel plezier aan, zie foto 067.

Vervolgens moesten de dames op de foto worden gezet. Een hele happening, de superior zuster was er pas twee dagen en wist de namen nog niet en wanneer je aan de ene demente dame vraagt of een bepaald persoon aanwezig is staan er ineens drie dames naast je die op de foto willen. Een hele toer dus om ze goed administratief te verwerken. Zelf denk ik dat er twee dames niet goed zijn gegaan qua fotonummer achter de naam, maar gezien de situatie denk ik dat dit best een knap eindresultaat is. Overigens weet ons contactpersoon in Nederland vast wel wie de dames zijn….komt dus echt wel goed. Op foto 068 is bijna de hele groep oudjes te zien.

Vervolgens in het donker terug gereden naar Ja-Ela waar Dinie wederom een heerlijke maaltijd klaar had staan. We worden goed in de watten gelegd wat heerlijk is na een drukke dag als vandaag.

Morgen hebben we ‘gelukkig’ maar één bezoek af te leggen en dat is in Pamanugama, waar we eerder een aantal studieprojecten hebben uitgevoerd en er inmiddels nieuwe aanvragen zijn binnen gekomen. Daarnaast betalen we gezamenlijk de avondmaaltijd die voor ruim 200 kinderen wordt verzorgd, dus ook dat wordt weer een hele happening.

Voor nu wens ik iedereen weer een goede avond / nacht en na morgen zitten de formele bezoeken aan projecten en tehuizen erop en dan kunnen we nog even twee dagen bij komen om na het weekend alweer bij onze ‘normale’ werkgevers aan de slag te gaan.


Maandag 16 januari 2012
Vanmorgen vroeg opgestaan omdat we weer een behoorlijke afstand af moeten leggen en we dwars door Colombo heen moesten rijden.

Allereest zijn we vertrokken richting Kalutara, we hadden afgesproken op de brug bij een grote Tempel. Na een kwartiertje wachten kwamen Bert en Ed ons vergezellen om samen naar het eerste schooltje te gaan. Dit is één klasje met kinderen van het syndroom van Down, die ‘gewoon’ op een school met ‘normale’ kinderen les krijgen.

Daar aangekomen zat er één jongetje al te huilen, en de andere kinderen waren ook wat afwezig. Echter op het moment dat zij muziek mochten maken en zingen leefden zij helemaal op. Dit is terug te zien op het filmpje met de titel ‘muziek makende kinderen’. Daarnaast hebben ze ook nog een liedje voor ons gezonden en dit is terug te zien op het filmpje met de titel ‘zingende kinderen’. Toen zijn we door gegaan waar we een computerlokaal hebben gedoneerd. Echter deelde Sylvia eerst nog pennen uit. Een hele happening want toen bleek dat we KLM pennen hadden werden de eerder gegeven pennen omgeruild voor een mooie KLM blauwe! Dit is te zien op foto 062. De foto van het computerlokaal is te zien op foto 063.

Na samen met Bert en Ed wat te hebben gedronken zijn we onze reis vervolgd naar de drukker ten zuiden van Colombo. We werden toen we daar aankwamen eerst aan het werk gezet aangezien er een soort personeelsuitje was van de leraressen van het dovenschooltje, dus werd aan ons gevraagd de foto te maken zodat iedereen erop kon worden gezet.

Daarna hebben we een heerlijke kop koffie met een gebakje gegeten en hebben we Nederlands gesproken met Tineke, de oprichtster van het dovenschooltje. Haar man, een Sri Lankaan heeft een eigen drukkerij en hebben we onze wensen met hem doorgesproken. Hij gaf aan dat alles mogelijk is wat we in gedachten hadden. Dus we kunnen de tekst en foto’s naar hem mailen, hij verzorgt dan de design van het blad, welke middels e-mail kan worden uitgewisseld. Vervolgens ontvangen we daar ook een PDF file van, zodat we deze naar onze digitale ontvangers kunnen sturen. Daarnaast wordt ook de enveloppe voorzien van Ayubowan logo en wordt het ook in Sri Lanka op de post gedaan. De eerste indicatie is dat een ‘full color’ uitgave, incl. design, drukken en verzenden vele malen goedkoper is dan de huidige constructie die we gebruiken. Komende woensdag krijg ik de definitieve offerte gemaild, welke we dan tijdens de volgende bestuursvergadering kunnen bespreken. De drukker werkt op deze wijze ook met andere grote bedrijven naar alle tevredenheid, dus onze eerste indrukken zijn zeer positief. Op foto 064 is de ‘onderhandeling’ te zien :-).

Nadat we nog even een kijkje op het dovenschooltje hebben genomen tijdens de kookles, hebben we onze weg naar Borella vervolgd. Tot onze verrassing reden we er in één keer naar toe. Ik had de kaart van Colombo op schoot en gaf aan waar we naar toe moesten, Ton gaf dit op zijn beurt weer door aan onze chauffeur, dus een perfecte samenwerking.

Daar aangekomen werden we door de zuster welkom geheten en onder het genot van een sandwich en een kop thee hebben we de administratie doorgenomen, aangezien zij ook geld distribueren naar andere tehuizen die wij ondersteunen, maar die geen eigen bankrekening hebben. Verder worden nog een aantal individuele kinderen financieel ondersteund middels dit provincial house. Dat wil zeggen dat de zusters het geld overhandigen aan de kinderen die het daar op komen halen, dus die financiën hebben we ook gecontroleerd.

Uiteindelijk zijn we via de kapper (tja, de baard groeit automatisch door ;-) ) weer naar Ja-Ela terug gegaan waar we om 19.00 aankwamen. Dinie, zij was thuis gebleven, had alweer een heerlijke maaltijd voorbereid, dus bij binnenkomst konden we gelijk aan tafel.

Na de koffie weer vele e-mails beantwoord en de overige administratie afgewerkt. Nadat dit verslag met de foto’s is geplaatst, weer de dag op onze traditionele manier afgesloten :-).

Morgen wederom een drukke dag, eerst hebben we een afspraak met de General Manager van Aitken Spence en een paar van zijn collegae, om een mogelijke ‘samenwerking’ te bespreken, welke plaatst vindt op het hoofdkantoor in Colombo. Zij stonden erop dat we gezamenlijk een lunch nuttigen. Daarna gaan we een hulpaanvraag beoordelen in Kotahena, en tenslotte gaan we ook nog in Wattala een ‘huis voor ouderen’ bezoeken.

Alvast een fijne nacht en tot morgen vanuit eindelijke een ‘windstil’ Sri Lanka.


Zondag 15 januari 2012
Afgelopen nacht hebben de boeddhisten ons tot ongeveer 0500 uur wakker gehouden met hun 'gezang'. we weten niet precies wat er aan de hand was, maar van 21.30 – 05.00 uur was er continue hun ‘gezang’ zeer luid te horen. Ik weet niet wat dit is in Sri Lanka, maar een regel tegen geluidsoverlast bestaat hier niet.

Maar goed, na het ontbijt hebben we diverse telefoontjes gepleegd, met als resultaat dat we morgen, naast alle bestaande afspraken ook een drukker gaan ontmoeten, om de mogelijkheden te bekijken het Ayubowan blad op Sri Lanka te laten drukken en te verzenden. Wij zijn van mening dat dit enorme besparingen op kan leveren (uiteraard is het digitaal verzenden van dit blad naar alle donateurs en schrijfouders voordeliger echter wil niet iedereen dit). Ben benieuwd of onze mening de juiste is…

Verder hebben we ook met een tweetal heren afgesproken die ik via een collega binnen KLM heb leren ‘kennen’ om op dinsdag te gaan lunchen in Colombo. Zij hebben op Sri Lanka ook een Stichting en wellicht kunnen we controleactiviteiten van projecten bij hen onder brengen. Meer details komen dus dinsdag.

Tenslotte hebben we ook de directeur van de Berendina Stichting gesproken en woensdag zal hij ons wederom opbellen om een afspraak met ons te maken, omdat hij momenteel aan de andere kant van het eiland is.
Na al dat telefoneren, plannen en regelen zijn Sylvia en ik naar het Airport Garden Hotel in Negombo vertrokken om daar heerlijk een middagje te ontspannen en bij te bruinen. Ton en Dinie hadden dan ook na ruim twee weken het huis voor hen alleen.

Kan niet anders zeggen dat het een heerlijke middag is geweest, het was zonnig maar door de sterke wind voelde het heerlijk aan en viel het goed uit te houden in de zon. Uiteraard flink moeten smeren om niet te verbranden, wat overigens goed is gelukt.

Overigens op de terugweg naar Ja-Ela nog een leuke foto gemaakt van hoe een gezinnetje makkelijk zich op de motor kan verplaatsen, let ook even op het helmgebruik, zie foto 061. Overigens hebben we er vorige week zelf één zien rijden met vader, moeder en drie!! kinderen….waarvan één van die kinderen zelfs al rijdend borstvoeding kreeg.

Na een heerlijk door Dinie verzorgd diner, wederom de administratie ingedoken. Mails blijven binnen komen en ook de bezoeken van morgen moeten ondanks de heerlijke middag, weer worden voorbereid.

Zoals alle avonden drinken we met z’n viertjes weer een gezellige borrel om de dag af te sluiten.

Morgen gaan we naar Moragahakanda Watta (nabij Kalutara), hier hebben we een aantal projecten uitgevoerd, welke we gaan controleren. Daarna rijden we terug naar Borella, om daar weer even de neuzen dezelfde kant op te krijgen. Zij verzorgen namelijk de financiële afhandeling voor sommige tehuizen. Tenslotte gaan we zoals eerder gemeld ook in Colombo de drukker ontmoeten, dus al met al een drukke dag, maar we kunnen er weer tegenaan!


Zaterdag 14 januari 2012
Gisteravond hoopvol naar de Rotary Club gegaan, echter was het de enige vrijdag in januari dat zij niet bij elkaar kwamen, dus onverrichte zaken weer huiswaarts gekeerd en maar een paar glaasjes Arrack op het terras in Ja-Ela genuttigd onder het genot van een lekkere “bitterbal”.

Daarna op tijd naar bed gegaan want de twee afgelopen drukke weken hebben wel zijn tol geëist.

Vanmorgen wederom wakker geworden door een “fantastische” bakker die met luidsprekers op het dak van zijn busje door de straten rijdt. Op zich niet erg aangezien het een mooi tijdstip is om op te staan. Na het ontbijt eerst maar weer eens naar de kapper om ons te laten scheren, voor die LKR 80 kan je zelf niet lopen prutsen :-).

In de middag eerst maar even een golfbaan gereserveerd voor komende donderdag in Colombo, is altijd wel leuk om in het buitenland een rondje te lopen, dit ga ik dan samen met Sylvia doen.

Daarna heerlijk in het zonnetje een uurtje geslapen en je raad het al stipt 1600 uur kwam die vervelende bakker met die muziekkar opnieuw langs, en heeft me dus voor de tweede keer die dag wakker gemaakt. Maar ook dit tijdstip was op zich prima want we moesten nog naar Negombo om mijn maatpakken te passen, morgen kunnen deze worden opgehaald want er moesten nog wat aanpassingen worden gemaakt.

Vervolgens ook nog even de ring van Sylvia bij de juwelier opgehaald. We hadden haar verlovingsring na laten maken, echter van een betere kwaliteit met nieuwe ‘steentjes’ een rib uit mijn lijf, maar goed alles voor het vrouwtje. De juwelier gaf aan dat hij er 4 dagen mee bezig was geweest omdat het een erg mooi, maar wel lastig ontwerp was.

Vervolgens heerlijk in Negombo bij Bijou een steak gegeten, dit is volgens mij één van de weinige restaurants waar je een malse steak kan eten.

Vervolgens weer terug naar Ja-Ela waar we de dag hebben afgesloten met een drankje.

Morgen nog één rustdag en we hebben besloten naar het Airport Garden Hotel te gaan om daar een dagje bij het zwembad te vertoeven, zonder laptop en iPhone, zodat het alleen maar ontspannen wordt, aangezien komende week ook nog de diverse bezoeken afgelegd moeten worden. Want naast de reeds bestaande bezoeken moeten we ook nog een drietal andere personen ontmoeten die niet in de planning waren meegenomen. Wie dat zijn kom ik later deze week nog op terug.

Dat was het voor nu en tot morgen maar weer….

Om het overige deel van het reisverslag te lezen kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/ztsdbV

Met vriendelijke groet,
Gabriël Koetsier