Werkbezoek Stichting Ayubowan 2016 deel 1 van 2

Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt, omdat de ruimte vol was. Om het overige deel van het reisverslag te lezen (vanaf maandag 1 februari t/m 6 februari) kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/werkbezoek_2016_deel_2_van_2

Kitulgala, 31 januari 2016
Vandaag is gelukkig een wat rustige dag na een heftige dag gisteren, en staat alleen de tocht van Ella naar Kitulgala op het programma. Een rit van ongeveer 4 uur, dus voor mij een mooie periode om de verslagen te maken, alsook de video’s van de tehuizen te monteren. Deze moeten overigens onderweg online worden geplaatst want de komende twee dagen ben ik vanwege de locatie van het hotel vermoedelijk volledig zonder internet.

Morgenochtend zal het Good Shepherd Convent in Yatiyanthota worden bezocht, misschien dat ik nog ergens een stukje mobiel bereik kan vinden maar lukt dat niet zal het verslag pas op 2 februari worden gepubliceerd.


Ella, 30 januari 2016
Gisteravond voor het eerst m'n lange broek aan moeten trekken, want bijna 20 graden verschil is best wel veel. Deze wat koudere temperaturen hebben ook een voordeel en dat is er geen geluid in de nacht van een airco of ventilator is….

Hoe ik de hotels uitzoek weet ik niet maar ook dit is weer een zeer kleinschalig hotel, net 3 maanden open en ziet er dus keurig uit (2016-093). Ook de prijzen voor het eten is prima. Een flink bord gebakken rijst met kip is 800 rupies en komt overeen met €5 zeg maar de prijs van alleen een wijntje in Nederland.

Genoeg daarover, na een heerlijk Srilankaans ontbijt (2016-094) zijn we vertrokken naar de Meth Sewa Foundation in Handapanagala.

Dit is een lokale stichting waar we enkele jaren geleden mee in contact zijn gekomen. We zijn begonnen doordat een sponsor dit als doelstelling heeft met het afbouwen van een huis voor ongewenst zwangere meisjes (2016-095), waar nu weer een soort veranda aan wordt gebouwd. Daarna heeft dezelfde sponsor de inventaris van dit huis eveneens gefinancierd (2016-096) Vervolgens bleek de overheid een nieuwe regel te hebben en dat is dat er een enorme muur omheen gebouwd moet worden voor de veiligheid van de kinderen (2016-097). Deze is inmiddels gereed, de laatste werkzaamheden worden afgerond en dan kan de opvang van ongewenst zwangere meisjes worden gestart (nadat de overtollige bouwmaterialen zijn opgeruimd).

Daarnaast worden ook gehandicapte kinderen opgevangen (2016-098) al diverse keren is de opbrengst van de oliebollen actie ten goede gekomen aan de verzorging van deze kinderen, je kan hierbij denken aan medicijnen, dokters- en fysio kosten etc. Maar ook is door de oliebollen actie een tube well gemaakt (2016-099 en 2016-100) en is een wasplaats voor de meisjes/vrouwen gemaakt, want die kunnen natuurlijk niet bij de jongens douchen (2016-101).

De laatste oliebollen actie is ten goede gekomen aan het aanschaffen van hulpmiddelen, zoals:
40 pieces of Rexene 3 meters
21 mattresses 6x4
10 wheel chairs
5 Cupboards for the storage of clothes
50 plastic chairs
10 tables.

Op speciaal verzoek zijn de middelen gisteren afgeleverd want ik wilde dit graag zien (2016-102).

Ook heeft de Familie Frey aangegeven iets voor deze organisatie te willen doen en die hebben vier baby bedjes gesponsord welke zij middels een inzamelingsactie hebben kunnen bekostigen omdat er een flinke lading materialen was afgeleverd heb ik niet specifiek de bedjes alleen kunnen fotograferen, maar er is er 1 uit de verpakking gehaald zodat ik goed kan laten zien hoe deze eruit zien (2016-103).

Dus al met al een mooie organisatie en ook uniek, want er zijn maar weinig Srilankanen die hun eigen vermogen volledig in hulp aan anderen steken....

De weg er naar toe vanuit Ella was fenomenaal, enorm mooie vergezichten, bekijk dit maar eens op foto 2016-104 en 2016-105).

Aangekomen bij Meth Sewa (2016-106).werden we door de eigenaar Niroshan welkom geheten, ook alle gehandicapte kinderen zaten alweer netjes op een rij ons op te wachten. Dus die hebben we eerst maar weer een jelly te geven. Er waren een paar nieuwe kinderen maar ook zaten er nog veel dezelfde kinderen (2016-107 en 2016-108).

Daarna het kantoor in gegaan om de financiën controleren. Net als altijd was alles tot in de puntjes geregeld. Omdat Niroshan beperkt Engels spreekt had hij een leraar opgetrommeld die kon vertalen. Alle projecten die we tot op heden hebben gedaan is goed uitgevoerd.

Dus helemaal niets op aan te merken. Het is zelfs zo veranderd dat ik het helemaal niet meer herkende, de muur was namelijk ook doorgetrokken naar de voorkant, dus moest er worden aangebeld om naar binnen te kunnen, dus de veiligheid is idd sterk verbeterd (.2016-109). Dus dat project is ook met goed gevolg afgerond. Vanaf 1 maart worden de meisjes die ongewenst zwanger zijn formeel in gebruik genomen, en kunnen we na jaren voorbereiding, met ups en downs terug kijken op een zeer succesvol project welke Stichting Ayubowan met enorme hulp van diverse sponsoren heeft kunnen realiseren. Tijdens de opening worden fotos en videos gemaakt welke uiteraard met ons worden gedeeld. Op dit moment ziet het gebouw en de muur er als volgt uit, letterlijk nog een halve bouwput maar 1 maart zal het er volledig operationeel uitzien (2016-110 en 2016-111).

Persoonlijk was het een heel tegenstrijdig gevoel, enerzijds enorm trots dat we dit hebben weten te realiseren en anderzijds bedroeft dat een dergelijke opvang nodig is. Ik heb het al eerder gezegd, het zijn geen vrouwen die ongewenst zwanger zijn maar meisjes. De meeste in de leeftijd van 10-14 jaar. Er is zelfs verteld dat er een meisje van 8 ongewenst zwanger is gemaakt door nota bene haar broer!! Deze was op zijn zusje aan het passen omdat vader er moeder hun land moesten beveiligen tegen olifanten. Broer zat aan de ganja, een soort hash, en weet niet eens meer wat hij zijn zusje heeft aangedaan. Merendeel van de kinderen die daar zitten zijn zwanger gemaakt door een mannelijk familielid, zoals broer, vader, oom opa etc. Vreselijk om dit soort verhalen te horen, maar helaas is dit dus de realiteit. Best ook wel metaal zwaar om dit te moeten aanhoren, maar goed, we kunnen ons steentje bijdragen en laten we dus het positieve ervan inzien.

Verder zitten er op dit moment 54 gehandicapte kinderen, en vanaf 1 maart nog eens 15 ongewenst zwangere meisjes. Momenteel worden deze door 4 personeelsleden opgevangen maar ook de eigenaar en vrouw werken belangeloos mee, evenals zijn dochtertje.

Op dit moment wordt 1 kindje met een donatie via Stichting Ayubowan een half jaar extra ondersteunt en je ziet dat het kindje flinke stappen hierdoor heeft gemaakt (2016-112).

Vervolgens heb ik nog even een rondje over het terrein gelopen om een algemeen beeld van dit project te kunnen maken. Het resultaat daarvan is te vinden op http://bit.ly/Meth_Sewa_Foundation_Handapanagala

Daarna zijn we gestart aan de rit naar Badulla, echter niet voordat we degene die vertaalde terug naar zijn school hebben gebracht. Uiteraard moesten we hier ook nog een kijkje nemen, dus ook hier hebben we jelly’s en pennen uitgedeeld (2016-113). Ook dit was qua natuur een fantastische plek (2016-114).

Het was een redelijk uitdagende tocht geweest, het was een half verharde weg dus lekker door elkaar geschud ruim 2,5 uur later aangekomen bij St. Ursula’s Girls’ Home in Badulla (2016-115).


We werden uiteraard welkom geheten door ons nieuwe lokale contactpersoon Sr. Gertrude, alsook de kinderen. Omdat het al zo laat was geworden, inmiddels 15.00 uur, hebben we eerst geluncht en pas daarna hebben de kinderen ons middels zang en een toneelstukje welkom geheten (2016-116 en 2016-117).

Daarna met de nieuwe contactpersoon de administratie doorgelopen, ondanks dat ze pas twee weken op deze functie actief was had ze heel goed door hoe het werkte! Daarnaast kende ze ook al de achtergrond van alle kinderen, dus zeer trots op haar.
De lijsten met kinderen up to date gemaakt, eveneens een 3-tal nieuwe kinderen eraan toegevoegd en op de foto gezet. Vanzelfsprekend moest er een selfie worden gemaakt (2016-118).

Wat me op viel is dat nagenoeg alle meisjes enorm goed en redelijk vloeiend engels spraken, er was werkelijk goed mee te communiceren. Blijkt ook dat ze iedere dag bijles krijgen in Engels, wiskunde en scheikunde, met dit als resultaat.

De meeste kinderen zijn enorm arm, de meeste ouders, indien er überhaupt een ouder is, werken op de thee of rubber plantages en verdienen amper genoeg om van rond te komen, dus de hulp van schrijfouders is meer dan welkom om ervoor te zorgen dat deze kinderen niet hetzelfde lot beschoren is.

Ook had ik nog een vraag van een schrijfouder meegekregen, om extra te kijken hoe het met hun schrijfkind Malkanthi gaat (2016-119). In één zin samengevat: uitstekend, leuke meisje, spontaan, slim en spreekt prima engels.
Zelfs zonder voorbereiding heeft ze een video voor hen ingesproken, echt stoer van haar, op mijn vraag hoe heten je oom en tante zei ze beide namen. Dus dit is waar het bij Ayubowan om gaat, de 1op1 relatie tussen schrijfouder en schrijfkind!

Een korte impressie van dit convent is te vinden op: http://bit.ly/Badulla

Door alle vertragingen was het alweer laat geworden en de weg naar Ella is smal en gaat langs diepe afgronden, dus wilde ik daar graag in het licht aankomen. Dus na ook de hostel nog bekeken te hebben, welke overigens keurig is (2016-120), hebben we afscheid genomen en stond een 'erehaag' klaar om ons uit te zwaaien (2016-121).

Snel terug naar het hotel gereden. Een relatief kleine rit van een uurtje. Door de enorm slechte wegen had ik nog geen verslagen kunnen maken.

Dus besloten om die avond niets meer te doen, anders dan genieten van een heerlijke massage, want even tot rust komen in deze toch wel hectische dagen mag ook wel even….


Ella, 29 januari 2016
Na een heerlijke nacht en ontbijt, zijn we uitgecheckt uit het hotel en is de laatste dag aangebroken dat ook de contactpersonen Wim en Angela met ons meereizen. Zij blijven achter in Kalmunai waar ze ook morgen nog een leuk uitje met de kinderen hebben georganiseerd en hen op de foto zullen zetten alsook de achtergrond van de kinderen gaan noteren om zo met een goede basis de schrijfouders kunnen informeren.

Na een rit van 2 uur van Kalkudah naar Kalkumai werden we al opgewacht door Sr. Marie Florence en de kinderen (2016-079). We werden door de kinderen welkom geheten en diende er een feestelijke lamp aangestoken te worden (2016-080).
Vervolgens kregen we uiteraard ook hier weer zang en dans aangeboden (2016-081 en 2016-082). Wat bijna tè gênant was dat ze op basis van mijn naam ook een versje hadden bedacht (2016-083). Dus de kinderen in de rij hadden allemaal een letter op hun pet staan die mijn naam vormde (2016-084), super leuk!

Daarna hebben de kinderen me rondgeleid in het convent, en ondanks dat het zeer eenvoudig was, zag het er wel verzorgd en gezellig uit. Ze vonden het geweldig om me alles te laten zien en alles basis voorzieningen waren in orde! Overigens in orde naar Srilankaanse maatstaven want bekijk foto 2016-085 maar eens hoe hun douches eruit zien. Daar zouden wij volgens mij echt geen gebruik van maken…..

Daarna was het tijd om met ons lokale contactpersoon om tafel te gaan, uiteraard ook met Wim en Angela die het Nederlandse contactpersoon van Stichting Ayubowan zijn van dit convent. Alles lag al keurig klaar (2016-086), per kind een mapje en een bankboekje. Het annual report was in orde gemaakt voor onze komst en volledig kloppend met alle bankboekjes en er was zelfs per kind een volledige update geschreven. Dit was dus tot in de puntjes in orde.

Aangezien Wim en Angela morgen nog wat activiteiten met de kinderen gaan ondernemen hoefde ik nu geen foto’s van hen te maken, want dat doen zij morgen.

Restte ons alleen nog het maken van een groepsfoto, uiteraard moest die in eerste instantie met de selfiestick en later ook via een normaal foto toestel (2016-087, 2016-088 en 2016-089).

Tenslotte hebben we nog een heerlijke lunch aangeboden gekregen, en Sr. Mary Florence wist nog dat ik krab lekker vond, dus daar had ze een curry van gemaakt, hoe lief…. Gelukkig kregen alle kinderen ook een heerlijk lunchpakket aangeboden dus zaten we allemaal tegelijk te smikkelen (2016-090).

Een impressie van het convent is te vinden op: http://bit.ly/Kalmunai

Nadat we wederom jelly’s en pennen hadden uitgedeeld hebben we afscheid genomen (2016-091) en hebben we Wim en Angela afgezet in hun hotel in de buurt van Kalmunai. Wij zijn vervolgens de lange rit naar Ella gestart. Een tocht van ruim 170 waarvan het eerste deel weer over een stuk onverharde weg ging, echter wel door prachtige rijstvelden (2016-092).

Rond 18.30 uur aangekomen in het hotel voor de komende twee nachten. Inmiddels is het ongeveer 21 graden dus ruim 19 graden kouder dan waar we vanmorgen begonnen…. Snel alle verslagen bijgewerkt en niet al te laat naar bed, want ook morgen hebben we weer een lange dag voor de boeg. We gaan namelijk naar de Meth Sewa Foundation in Handapanagala en het St Ursulas girlshome in Badulla.


Kalkudah, 28 januari 2016
Gisteravond na een lange dag nog heerlijk met elkaar een glas arrack gedronken aan het strand, onder een bijna volle maan, luisterend naar de branding en zo weer even een relaxed gevoel gekregen....

Allereerst mijn lokale contactpersoon in Kurukkalmadam gebeld aangezien dat de afgelopen dagen niet was gelukt. Vanmorgen nam hij de telefoon wel op en hebben we een afspraak gemaakt om rond 14.00-14.30 daar aan te komen, dus ook deze afspraak is bevestigd.

Na een lekker ontbijt vertrokken naar zowel het St. Joseph convent (2016-067), alsook het Cecillea College (2016-068) in Batticaloa. Beide staan op dezelfde locatie. Het convent betreft een schrijfouder programma en de andere is een studiefinanciering programma.

Toen we aankwamen werden de kinderen snel even uit school gehaald omdat we deze natuurlijk even op de foto moeten zetten. Echter hadden ze ook wat ingestudeerd dus werden we een half uurtje vermaakt (2016-069 en 2016-070).

Daarna hebben we gesproken over hoe het de afgelopen periode is gegaan, helaas was er weinig contact met Nederland en werd er vanuit Sri Lanka niet meer actief gereageerd om wachtlijst kinderen aan een schrijfouder te koppelen. Daarom is besloten van het St. Joseph Convent een resthuis te maken. Dat wil zeggen dat we de huidige kinderen continueren tot het moment dat ze 18 jaar zijn danwel hun opleiding hebben afgerond. Er is gekozen voor een resthuis omdat de financiën wel op zijn en de administratie eveneens in orde zijn, alsook de bankboekjes kloppen. Jammer, want we hebben daar gewoon voldoende kinderen die hulp nodig hebben, maar de communicatie met ons contactpersoon in Nederland moet eveneens op orde zijn, dat is een voorwaarde en na diverse pogingen niet volledig gelukt. Omdat het niet volledig is gelukt gaan we door als resthuis en hebben gelukkig niet hoeven besluiten helemaal te stoppen. Een vervelend besluit, maar op deze manier zorgen we er wel voor dat de kinderen die inmiddels een band hebben opgebouwd alsook voor het doen slagen van hun hun studie worden ondersteund niet de dupe worden.....

Vervolgens kwam ook nog het hoofd van het Cecillea College erbij zitten en die overhandigde het annual report, die hebben we doorgesproken, wat aanwijzingen gegeven hoe het de volgende keer nog beter kan! Verder de overige financiële zaken besproken, aangegeven hoe ik verwacht dat het dit jaar dient te gaan en verder hebben we kort gesproken over wat algemene zaken die het studiefinanciering project aangaan.

Voor een korte indruk van zowel het St Josephs Convent alsook het Cecillea College kijk dan op: http://bit.ly/Batticaloa_Ayubowan

Nadat we kinderen hebben voorzien van een pen en een jelly, hebben we afscheid genomen (2016-071) en hebben we onze weg vervolgd naar Assisi Illam in Kurukkalmadam (2016-072), het jongenshuis. Maar het is meer, naast het schrijfouder programma loopt daar ook een ICE project (Intencive Cource English), niet alleen voor de jongens van Assisi Illam, maar ook voor andere kinderen uit Kurukkalmadam alsook twee omliggende dorpen die zeer arm zijn.

We kwamen daar een uur eerder aan dan gepland, maar ja, in de ochtend had ik aangegeven hoe laat we er zouden zijn en daar was alles op afgestemd. Dus we moesten ons even vermaken onder het genot van een kop koffie. Was een mooie gelegenheid om even een rondje te maken door het convent, even te praten met de ICE studenten die eveneens eerder aanwezig waren en tenslotte was zelfs de Engelse leraar aanwezig.

Maar goed, stipt om 13.30 werden we welkom geheten door Brother George en Brother Matthieu door middel van een flinke hug.… en kregen we een bloemenkrans omgehangen (2016-073).

We kregen allereerst een toespraak van de leraar Engels (2016-074) die uitlegde erg blij te zijn met de manier waarop het ICE project is opgezet en we naast de jongens in Assisi Illam ook nog andere kinderen (ook meisjes) van 3 dorpen helpen met het spreken van Engels en daarmee echt de kansen op een goede baan significant worden vergroot (2016-075).

Daarna hebben alle studenten een toneelstukje, gedicht en zang in zeer goed vertaalbaar Engels opgevoerd waardoor echt de progressie van de kinderen was te zien (2016-076 en 2016-077)!

Uiteindelijk alle jongens van Assisi Illam op de foto gezet alsook de volledige lijst weer up to date gemaakt. Een flinke klus onder de volle zon haha.

Voor een algemene indruk van dit tehuis kan worden gekeken op: http://bit.ly/Kurukkalmadam

Omdat de broeder het erg vervelend vond dat we zolang hadden moeten wachten kregen we een heerlijke Srilankaan lunch aangeboden in een lokaal restaurantje.

Vervolgens terug gereden naar Kalkudah, echter onderweg kwamen we nog een stel apen tegen (2016-078). Daarna heb ik wederom de verslagen verder heb uitgewerkt en de films weer heb gemonteerd en op ons youtube kanaal heb geupload (https://www.youtube.com/user/stichtingayubowan).

Daarna snel eten besteld want in dit hotel duurt het ongeveer een uur en we willen tenslotte ook vanavond weer even een paar uurtjes onder de maan aan de branding vertoeven….


Kalkudah, 27 januari 2016
Zoals gisteren aangegeven veel papierwerk uitgevoerd en op rijd naar bed gegaan. Vandaag hadden we de eerste afspraak al om 09.30 uur bij de St. Mary school in Trincomalee wat een studiefonds is (2016-051). Een studiefond wordt door onze studiefinanciers bij elkaar gebracht en ons lokale contactpersoon selecteert de allerarmste kinderen die potentie hebben. Er worden op dit moment 30 kinderen ondersteund. De ondersteuning is in de vorm van schoolboeken en studiemiddelen voor de 10 allerarmste en de overige uitgaven zijn voor bijlessen van alle dertig kinderen.

Het St. Mary's College ligt tegen het St. Joseph convent waar kinderen eveneens worden opgevangen en de bijlessen worden verzorgd (2016-052). Bij aankomst stonden de kinderen in de rij en begeleidde ons naar binnen (2016-053).

Vervolgens werden er weer leuke dansjes en uitvoeringen gedaan (2016-054).
Uiteraard hebben we foto's gemaakt van de kinderen die we ondersteunen en wat me opviel is dat zelfs kinderen van 9 jaar al zinnen begrijpen als 'what is your name, how old are you, which grade are you in, what will you as a job later?', simpele zinnen maar de juiste antwoorden kwamen terug, zoals leraar, zuster etc.

Vervolgens het annual report ontvangen, ook dit keer was het weer enorm mooie gedaan, per nieuw kind een verhaaltje, welke activiteiten ze doen, informatie over bijlessen en zelfs grafieken die de progressie per kind per vak aangeven (2016-055).

Al met al een geslaagd bezoek waar alles tot in de puntjes is geregeld. Als dank kregen we van de school een t-shirt mee met de naam erop, altijd leuk!

Om een indruk te krijgen van de school kijk dan op: http://bit.ly/Trincomalee_Ayubowan

Na een heerlijke lunch hebben we Trincomalee achter ons gelaten en trekken we verder naar het oosten, namelijk richting Mavadivembu.
Onderweg daar naar toe werd ik verrast door een Facetime gesprek van Sylvia, altijd fijn om het thuisfront te spreken....

Het was een rit van ruim 120 kilometer waar we bijna 3 uur over hebben gedaan, voor Srilankaanse begrippen erg snel, echter is de kwaliteit van de wegen wel slecht geworden als gevolg van de overstromingen eind vorig jaar.

Overigens was het wel een enorm mooie route (2016-056 en 2016-057), met name in het oosten zie je nog een ossenwagen in gebruik, een fenomeen wat steeds minder wordt (2016-058). Veiligheid blijft een issue check foto 2016-059 maar eens.

Aangekomen in het Marianayagam Girls Centre (2016-060) werden we welkom geheten door een enorme hoeveelheid kinderen (2016-061) en kregen we weer een stip op ons voorhoofd, een Tamil gebruik (2016-062). Ook kregen we weer een hele mooie bloemenkrans omgehangen.

Ook was de vertaler Edward er weer bij aangezien daar alleen Tamil wordt gesproken. De kinderen hebben een aantal dans acts opgevoerd (2016-063) en toen dat klaar was hebben we iedereen weer op de foto gezet. Hebben we de schrijfouderlijsten bijgewerkt en bleken ook hier weer veel kinderen op de wachtlijst te staan.

Daarna heb is het annual report gecontroleerd en alle overige punten op de checklist afgewerkt. Tenslotte het tehuis bekeken en werd door een lerares die daar kost en inwoning heeft rondgeleid. De overheid heeft namelijk aangegeven dat er onvoldoende toiletten en wasruimtes beschikbaar zijn, dus hebben ze een nieuwe badkamer buiten nodig. Ze hebben nu 1 kleine douche en 3 toiletten en dat is voor 45 kinderen niet voldoende (2016-064 en 2016-065).

Het is dus een relatief klein tehuis met heel veel kinderen, en maar enkele personen doe hiervoor zorgen, een flinke klus dus voor hen! Voor een korte impressie van het tehuis kijk dan op http://bit.ly/Mavadivembu

Na het bezoek naar Kalkudah gereden wat voor de komende twee nachten de uitvalsbasis wordt.

Morgen wederom een vol programma met maar liefst drie bezoeken, twee in Batticaloa en één in Kurukkalmadam.

Dus ook voor vanavond geldt op tijd naar bed……maar niet alvorens we de zon onder hebben dien gaan (2016-066).


Trincomalee, 26 januari 2016
Vanmorgen op een wat normaler tijdstip opgestaan, met daglicht kon ook goed worden bekeken waar we nu precies hebben geslapen en het bleek een relatief kleine accommodatie te zijn. Dineren moet je ergens anders doen (geen probleem was redelijk dichtbij) en er bleken een 4-tal kamers te zijn. Eenvoudig maar schoon, en dat is het belangrijkste. Na een Srilankaans ontbijt met hoppers, kokossambal en dahl, zijn we de reis naar Trincomalee gestart. Ondanks de enorm mooie natuur toch bezig geweest met het maken van de verslagen….

Rond 13.00 uur zijn we in de volgende accommodatie aangekomen, ook hier geldt weer zeer eenvoudig, maar wel van alle gemakken voorzien en schoon. Toen we aan kwamen was de pest-control nog bezig met enorme rookgeneratoren voorzien van een of ander goedje bezig alle kamers en de omgeving te bespuiten om zo de (dengue) muggen te doden. Altijd fijn. Hierdoor wel een paar uur later de hotelkamer in.

Maar goed uitwerken van de verslagen gaat ook lekker in de buitenlucht, dus de rest van de dag bezig geweest met het uitwerken ervan, maar toch ook nog even een uurtje van de zon aan het zwembad kunnen genieten!

Na het diner nog even lekker bijgekletst en op tijd naar bed. Morgen wederom een intensieve dag voor de boeg.We beginnen met het bezoeken van het St. Mary's college studiefonds in Trincomalee, waarna wordt doorgereisd naar Mavadivembu, waar een bezoek wordt gebracht aan het Marianayagam Girls Centre.


Habarana, 25 januari 2016
Vanmorgen voor dag en dauw opgestaan om de rit naar Matale te beginnen. Stond om 05.45 al naast mn bed, snel een hapje gegeten en daarna op pad. Alhoewel, snel.....Rohitte dacht zijn rijbewijs in huis te hebben laten liggen, dus een paar minuten terug rijden. Toen hij uitstapte bleek dat er erop zat haha. Dus we konden door, nu gingen de spoorbomen dicht omdat er meestal dan binnen 10 minuten een trein langs zal komen. De eerste stop was in Negombo, omdat Wim en Angela, contactpersoon van Wahakotte mee gaan op deze trip tijdens hun privé vakantie in Sri Lanka. Samen met Ton en Dinie, de eigenaren van het huis in Ja-Ela en Ton is ook nog eens adviseur van het bestuur, dus een busje vol. Een stuk gezelliger dan helemaal alleen zoals afgelopen week.

Terug naar de reis. Net voor Negombo zit ook een spoorweg overgang waar nooit een trein overeen komt, behalve vandaag. Weer een paar minuten stil gestaan, maar uiteindelijk echt op weg naar Matale. Maar vandaag is zo'n dag dat niet alles even soepel gaat, zoals ik vaker zeg, je moet ook nooit zo vroeg op pad. Wat ging er mis; de navigatie vindt het nodig een 'snellere' route voor te stellen, ik niet opgelet met als resultaat dat we de toeristische, maar zeer slecht begaanbare wegen hebben gezien. Ook mooi om authentiek Sri Lanka te zien, alleen niet wanneer je een afspraak om 11.00 uur hebt staan. Dus na veel gekronkel door de bergen (2016-043) zijn we uiteindelijk in Matale aangekomen (2016-044). We werden door de zuster Marjory hartelijk welkom geheten en hebben alle controles uitgevoerd. Financieel was alles in orde, annual report was netjes in gevuld en kwam overeen met de bankboekjes. Een schrijfouder had gevraagd aanvullende informatie over de kinderen te achterhalen wat uiteraard ook is gedaan. De 4 kinderen zijn op de foto gezet (2016-045).

Er bleken wel wat mutaties van kinderen te zijn geweest, welke uiteraard aan de contactpersoon worden teruggekoppeld. Tevens is er een tweeling van 13 jaar gekomen welke nog op een nieuwe schrijfoom of -tante wachten (2016–046). Wil je deze kinderen sponsoren of meer informatie hebben, laat het me weten!

Daarna hebben de kinderen weer allerlei zang en dans acts opgevoerd en werden alle sponsoren vriendelijk bedankt. Daarna hebben we jellys, een armbandje en loom elastiekjes gegeven. Op de vraag of ze weten hoe dit werkt werd vol mondig 'OH' geroepen, wat ja betekent in het Singalees. Dus wederom een leuk cadeautje voor hen.

Een kleine impressie van het convent alsook de opgevoerde acts zijn te zien op http://bit.ly/Matale_Ayubowan

Tenslotte heerlijk geluncht en daarna nog de 'hostel', zoals het deel waar de kinderen verblijven ook wel wordt genoemd, bekeken. Sober, maar wel schoon. Alles is aanwezig, toiletten, wasgelegenheid, studieruimte alsook een eetzaal. In de slaapkamer was het zo enorm heet doordat vanwege muggen en veiligheid de ramen dicht moeten snachts. Dus na wat aarzeling vroeg de zuster of Ayubowan wellicht een viertal ventilatoren kon sponsoren incl. montage zodat de kinderen dan comfortabeler kunnen slapen onder de reeds bestaande muskieten netten. Ze gaan me een offerte sturen welke we in de bestuursvergadering gaan bespreken.

Na afscheid te hebben genomen, en na wel goed instellen van de navigatie een kleine 45 minuten later aangekomen in Wahakotte (2016-047).

Zuster Lakshika vond het geweldig dat we er waren. Persoonlijk heb ik ook een band met dit tehuis omdat het schrijfkindje Nimeshika van mijn vrouw en mij hier zit (2016-048).

Na aankomst kregen we een heerlijke pannenkoeken en een kop thee.

Aangezien het contactpersoon hier al eerder is geweest waren er al foto's van de kinderen gemaakt en eveneens informatie per kind verzameld, dus heb ik alleen de financiën, het annual report en het convent zelf gecontroleerd en hier was alles in orde.

Uiteraard kregen we ook in dit tehuis zang en dans voorgeschoteld en dat zag er enorm mooi uit. het bleek later ook dat ze kampioen van Sri Lanka zijn geworden! (2016-049)

Daarna Nimeshika even extra verwend met een paar cadeautjes, en op verzoek van mijn vrouw een facetime gesprek proberen aan te gaan helaas was er nagenoeg geen mobiel signaal beschikbaar dus hebben zowel Sylvia alsook Nimeshika alleen een glimp van elkaar gezien, maar beter iets dan niet, en hebben ze toch even kennis met elkaar kunnen maken (2016-050).

Een korte video over dit covent is te vinden op: http://bit.ly/Wahakotte

Vervolgens zijn we na ruim een uur rijden aangekomen in Habarana waar we gaan overnachten.

Morgen gaan we naar Trincomalee moeten er nog veel verslagen worden uitgewerkt en om die reden zijn die dag geen andere bezoeken gepland.


Ja-Ela, 24 januari 2016
Vanmorgen redelijk proberen uit te slapen, maar vandaag kwam die verrotte bakker alweer om 545 met dat verschrikkelijke muziekje langs, en daarna volgens mij ieder half uur. Dus om 08.30 uur maar besloten eruit te gaan. Na het ontbijt richting kapper vertrokken om me te laten scheren en om de internet kaart weer op te waarderen zodat we in ieder geval contact met de buitenwereld blijven hebben. Ook maar weer eens langs de flappentapper want vanaf morgen ben ik ruim 9 dagen onderweg en wordt er niet vanuit Ja-Ela gewerkt dus hebben we wel wat roepies nodig.

Vandaag kreeg ik trouwens een hele leuke foto gemald van de zuster uit Polgahawala waarin er wordt bedankt dat we op bezoek zijn geweest. Altijd leuk om te horen dat het ook door hen wordt gewaardeerd (2016-042).

Morgen wordt een lange dag allereerst wordt wordt een bezoek gebracht aan het St Agnes Convent in Matale, ongeveer 3.5 uur rijden en daarna aan het Good Shepherd Convent in Wahacotte, wat ook nog eens ruim 1 uur rijden is. Tenslotte moet na dat bezoek wederom een uur worden gereden naar Habarana waar we gaan overnachten. Dus vanavond op tijd naar bed want de wekker loopt al om 0530 af, niet echt mijn ding zeg maar……..


Ja-Ela, 23 januari 2016
Het was na een lekker druk weekje een relatief rustig dag. Naast het uitwerken van de rapporten die tijdens een bezoek worden gemaakt, ook nog even tijd gevonden om me te laten scheren bij de kapper. Is altijd een heel gebeuren, want naast het normale scheren worden je wenkbrauwen eveneens weer in model geschoren, krijg je een volledige massage van hoofd en gezicht en worden uiteraard ook de bakkebaarden nog even bijgewerkt, al met al duurt dat dan een half uurtje. Dinie was met Rohitte naar Negombo gegaan voor boodschappen. Ze had ook voor mij iets gevonden namelijk jelly sticks. Ze had er 120 meegenomen na een kleine zoektocht waar deze te koop waren. Das een leuk aantal en op mijn vraag of ze van mening was of er nog meer te koop waren in die winkel dacht ze van wel.

In de middag hadden we we wederom een netwerk evenement in de buurt van Negombo dus alvorens we daarheen gingen toch nog even het winkeltje in gegaan met de vraag of ze wellicht nog 40 pakjes van 12 stuks hadden liggen. Dat niet maar die konden ze wel regelen. Dus de eigenaar ging op een brommer weg en 20 minuten laten met twee enorme zakken jelly’s kwam hij terug. Totaal heb ik nu 600 jelly sticks, dus als het goed is hoef ik niet meer te leuren en heb ik voor de komende bezoeken voldoende….

Daarna dus richting de lagoon waar we een afspraak hadden gemaakt en ik wat meer informatie over Stichting Ayubowan kon vertellen onder het genot van een paar hapjes en een paar glazen arrack. Je weet tenslotte maar nooit hoe een koe een haas vangt. Mooie locatie met een prachtig uitzicht, dus even een selfie van Rohitte en mij gemaakt (2016-041).


Kurunegala, 22 januari 2016

Vanmorgen super vroeg opgestaan aangezien de twee te bezoeken tehuizen redelijk ver weg liggen, tenminste voor Srilankaanse begrippen. Een kleine honderd kilometer, echter is er richting Polgahawala en Kurunegala geen snelweg en is de enige doorgaande weg er naartoe altijd enorm druk. Naast het feit dat er ook nog eens veel wegwerkzaamheden plaats vinden. Maar goed, met deze wijsheid dus op tijd vertrokken na een heerlijk ontbijt. We hadden om 10 uur afgesproken bij het lourdes girls home in Polgahawala (2016-029) echter ondanks de vele sluiproutes die de navigatie aan ons voorstelde, en echt tot minder vertraging heeft geleid, kwamen we pas om 10.30 uur aan.

Uiteraard had ik Sr. Nirmalee al telefonisch op de hoogte gebracht van onze vertraging, en was ze erg blij Stichting Ayubowan (in dit geval vertegenwoordig ik afgelopen week de hele stichting haha). De kinderen inclusief de ouders stonden netjes opgesteld klaar dus we voelden ons echt welkom (2016-030).

Ook hier weer een mooie toespraak in goed verstaanbaar Engels, waar de schrijfouders werden bedankt voor de ondersteuning waardoor de kinderen naar bijles kunnen en dus hun toekomst kansen vergoot zien. Vervolgens een welkom in Sri Lanka liedje waar ook een lerares danste en de zuster ook uit volle borst mee zong en tenslotte een dans act. Als het aan de kinderen lag hadden we daar 4 uur naar allerlei uitvoeringen kunnen kijken, alleen had de zuster voor onze komst als aangegeven dat er maar een half uurtje de tijd voor was. Ondanks dat was het weer erg gezellig.

Daarna werden alle schrijfkinderen en tevens een aantal wachtlijst kinderen op de foto gezet. Er zijn op dit moment 4 kinderen die nog een lieve schijf oom en/of tante nodig hebben, dus neem contact met ons op wanneer hier belangstelling voor is.

Daarna werden de vragen die zowel van de contactpersoon alsook de schrijfouders doorgenomen, nog een paar extra foto's gemaakt, want Henk en Tity wilde graag wat extra informatie over hun schrijfkind, de antwoorden komen, maar nu alvast een mooie foto van jullie schrijfkindje Nevil en familie (2016-031).

Uiteraard is het annual report doorgesproken en gecontroleerd, aan de hand daarvan ook de bankboekjes van de kinderen gecontroleerd en ik kan niet anders zeggen dat het een zeer goed verzorgde administratie is. Ook is de zuster enorm lief voor de kinderen, worden ze goed verzorgd, maar ook worden de familieleden overal bij betrokken. Ook vandaag waren van de meeste kinderen een ouder aanwezig, en soms ook broertjes en zusjes.
Iedereen die aanwezig was kreeg een broodje en een pakje drinken van de zuster, dit maak ik niet vaak mee en is mooi om te zien (2016-032).
Tenslotte hebben alle kinderen loomelastiekjes gekregen en waren daar super blij mee!

Na een groepsfoto (2016-033) en een snelle lunch welke bestond uit sandwiches en een verse fruitsalade is de route naar Kurunegala gestart.

Een impressie van dit bezoek kan worden gezien op http://bit.ly/Polgahawala

We kwamen rond 13.30 uur aan in Kurunegala, ideale tijd maar niet heus, want alle scholen gaan dan uit en over 300 meter hebben we ruim een half uur gedaan (2016-034).

Aangekomen werden we opgewacht door een tweeling, die me naar de centrale ruimte begeleidde. Hier werden wederom welkomstliedjes gezongen en gedanst. er waren in dit tehuis ongeveer 25 kinderen aanwezig (2016-035).

Aangezien Jenny (het contactpersoon) dit tehuis zelf gaat bezoeken binnenkort was het niet nodig om alle kinderen apart op de foto te zetten en informatie per kind in te winnen, want dat wordt gedaan wanneer Jenny daar een paar dagen is.

Wel een rondleiding gekregen door het tehuis, zag er keurig uit, blijkt 1,5 jaar geleden door de Rabobank Twente te zijn geschonken, hier valt helemaal niets op aan te merken.

Wat niet door de Rabobank is gedaan, en waar zij nu een bezoek op Ayubowan doen, is een watertank waar de kinderen zich in kunnen wassen, met eveneens een hekje er omheen zodat ze ook wat privacy hebben. Op dit moment zijn er beneden namelijk 5 kranen buiten geplaatst, en zijn er boven 3 douches, alleen dat is voor de grote kinderen te weinig en voor de kleine kinderen eng, want het is daar te donker (2016-036 en 2016-037). We gaan dit verzoek meenemen en onderzoeken of er wellicht sponsors voor zijn te vinden.

Tenslotte nog een leuke groepsfoto gemaakt met een selfiestick, die moet je tenslotte gebruiken wanneer deze uit Nederland wordt meegesleept (2016-038).

Wel heb ik alvast een foto gemaakt van 4 kinderen die nog een schrijf oom en/of tante zoeken, zijn het geen moppies (2016-039)?

Een korte film over dit bezoek kan worden gezien op http://bit.ly/Kurunegala

Nadat bijna alle kinderen apart me gedag hebben gezegd zijn we uiteindelijk na 2 uurtjes weer vertrokken richting Ja- Ela. Dit was een rit van ongeveer 2,5 uur. Onderweg nog wel een vrachtwagen tegen gekomen waar ze net een olifant in hadden gehesen, ondanks mindere kwaliteit wel het delen waar (2016-040).

De eerste bekeuring hebben we op zak…..we (Rohitte en ik) werden door de politie aangehouden. Eerste vraag was rijbewijs en autopapieren, die hadden we natuurlijk en waren in orde. Ah, nou in dat geval vond de politie dat we iets te veel aan de rechter kant van een oversteekplaats hadden gereden en niet precies door het midden. Resultaat was een boete van LKR 500 (ongeveer €3,20), rijbewijs ingenomen en pas nadat we bij een postkantoor 10 minuten rijden hadden betaald, konden we weer terug om het rijbewijs op te halen….ook hier zijn het dus niet m’n vrienden :-).

Na een heerlijke douche en een snel diner weer de auto in gesprongen, want nu was er nog een bijeenkomst van de Rotary club. Net als in Nederland is het ook in Sri Lanka belangrijk een netwerk te hebben, dus vandaar deze bijeenkomst bijwonen en wat over Ayubowan vertellen.

Omdat het laat is voordat ik weer terug ben, zal ik morgen vertellen hoe het is geweest.


Homagama, 21 januari 2016

Ook vandaag weer samen met Rohitte (een super chauffeur) op pad geweest. Ondanks dat het maar één project was nam dit wel bijna een hele dag in beslag. Reden hiervoor is dat de twee locaties van beide scholen erg ver uit elkaar liggen. Het betreft hier een oud Flash project welke wij hebben gecontinueerd omdat het namelijk aan onze doelstellingen voldoet.
Betreft het Sahana project in Homagama alsook in Kaduwela (2016-020 en 2016-021).

Uiteraard waren we op tijd vertrokken maar hadden op het eind toch nog even telefonische ondersteuning nodig van ons contactpersoon omdat de locatie zo enorm afgelegen ligt. Bij het eerste schooltje (Asmeda) aangekomen stonden er ruim 25 kinderen klaar. De meisjes in schattige jurkjes en de jongens in hele leuke sarong gemaakt van bladeren. We kregen een aantal hele leuke dansjes te zien (2016-022 en 2016-023) onder het genot van een zojuist open gehakte king kokosnoot, dat blijft lekker!

Deze kinderen hebben zo enorm weinig te eten dat ook hier de jellys in zeer goede aarde vielen. Een heel klein kindje vond die witte meneer eerst heel eng maar vond het een prima idee wanneer hij wel even hielp met het open maken van de jelly (2016-024).

Vervolgens door naar de tweede locatie, de Dedimuttuduwa school.

Daar aangekomen stonden de moeders de kleintjes nog in allerlei pakjes te hijsen die nodig zijn voor de diverse uitvoeringen die we te zien zouden krijgen (2016-025). Een gezellige chaos zeg maar....

Terwijl de kinderen zich dus aan het omkleden waren kregen we wederom een vers open gehakte kokosnoot en een lokale lekkernij, waar o.a. kokos, anijs, noten en nog wat andere ingrediënten in zitten en uiteindelijk in een een boomblad worden gestoomd, ziet er vreemd uit maar smaakt wel erg lekker (2016-026).

Vervolgens kregen we een flink aantal voorstellingen te zien en kan niet anders zeggen dat het allemaal zeer ongedwongen ging. De kinderen vinden het leuk en ook de lerares die het de kinderen heeft geleerd vond het allemaal prachtig (2016-027 en 2016-028).

Korte impressie van zowel de Asmeda pre-school alsook de Dedimuttuduwa pre-school kan je zien op http://bit.ly/Sahana_organisation

Conclusie van vandaag is dat dit project goed op orde is. De rapportages zijn compleet, en kijkend naar de kinderen die worden geholpen behoren deze echt tot zeer arme families. Communicatie met het contactpersoon gaat eveneens prima dus al met al een prima project om te continueren. Want het doel is kinderen een goede basis meegeven, want zoals afgelopen maandag uitgelegd betreft het hier het preparation level, dus kinderen van 2-5 jaar.

Vervolgens terug naar Homagama gereden om een lunch te nuttigen met onze contactpersonen. Volgens Rohitte krijg je een dergelijke maaltijd alleen wanneer het feest is. Het bestond namelijk uit diverse soorten curry’s, salades en groenten, met als hoofdbestanddeel fried rijst. Voor ons beide werd opgeschept, dus met een volle buik terug gereden naar Ja-Ela. Onderweg diverse keren gestopt om nog een paar potten jellys te kopen, want ze gaan wel heel snel leeg…..zonder succes overigens want nergens hebben ze volle potten. Morgen onderweg maar weer proberen.

Inmiddels ook weer afspraken gemaakt voor morgen, dan staan Polgagawala en Kurunegale op het programma, zeker een uur of 6-8 in de auto......met andere woorden vroeg uit bed!


Ja-Ela, 20 januari 2016

Vandaag op een aparte manier wakker geworden, het bleek namelijk dat de hele buitenboel was overgenomen door een bruidspaar die hun bruidsrapportage in de tuin van 'Donum Dei' wilde maken. Dus met mn duffe hoofd om 0630 op het balkon aan worden gestaard door bruidspaar plus complete entourage is anders dan door de bakker wakker worden haha.

Alles klaar gemaakt voor het werkbezoek en na het ontbijt direct vertrokken naar het eerste bezoek het project van Dr. Goonewardena. Dit is een project welke we vanuit het Flash tijdperk nu hebben gecontinueerd. Betreft het verstrekken van leermiddelen waardoor het schooltje die in een heel erg arm deel staat van 15 kinderen toen dit project werd gestart nu is uitgegroeid tot 100 kinderen. Het was wel even spannend want ik had helemaal geen bevestiging oid ontvangen op de vele mails en brieven en wist dus ook niet of we überhaupt werden verwacht. Op de vraag waarom ze niet had gereageerd kreeg ik als antwoord dat ik had gemeld te komen, dus zorgen zij ervoor dat ik wordt ontvangen.
Dr. Goonewardena is inmiddels erg vergeetachtig aan het worden stelt binnen 5 minuten vier keer dezelfde vraag maar haar nichtje heeft de boel nu operationeel overgenomen. Hele slimme dame, inmiddels hoog zwanger moet over 3 weken bevallen nog volledig aan het werk en ook nog bezig met dit project.
Conclusie van dit bezoek is dat het project goed loopt en succesvol is en we dus nog een jaar doorgaan. Contract ter plekke gemaakt en gemaild dus we kunnen over gaan tot betaling. Vorig jaar was toegezegd ook nog éénmalig een donatie te doen voor schooluniformen, boeken, en schoenen dus de offertes gaat ze achteraan waarna we ook dit project kunnen gaan uitvoeren.

De school zelf hebben we niet bezocht omdat dit in de buurt van Ja-Ela is en we dus nog naar Maharagama door moesten, maar afgesproken de 3e of de 5e februari daar nog een bezoek te brengen.

Na wat fruit en andere snacks met gingerthee ( jaja geen koffie) op pad gegaan naar Maharagama.

Onderweg snel langs de flappentapper en daarna weer wat fruit jellys voor de kinderen halen, dat vinden ze namelijk heerlijk.

Aangekomen in het convent begon de fanfare al te spelen (2016-014) en daarna moest direct naar de 'aula' worden gegaan waar een aantal uitvoeringen werden gedaan zie de video hiervan op http://bit.ly/Maharagama

Daarna direct van alle kinderen foto's gemaakt want sommigen wonen thuis en wilden we niet onnodig laten wachten. Er werd met militaire precisie gecoördineerd dus binnen een half uur bijna 50 kinderen op de foto gezet (2016-015). Daarna de jellys uitgedeeld en die werden direct gegeten, was dus een goede keus!
Toen foto's gemaakt van het gebouw waar de kinderen slapen, eten en huiswerk maken (2016-016, 2016-017 en 2016-018). Ook hier zag het er verzorgd uit, schoon, voorzien van muskietennetten want er zijn momenteel enorm veel (dengue) muggen. Ieder kind heeft een eigen locker voor kleding, schoolspullen en een locker voor extra suiker of melk in de thee want dat krijgen ze niet en daar moeten de kinderen zelf voor zorgen.
Ook de sanitaire voorzieningen zagen er goed uit en alles werkte.

Vervolgens zeer uitgebreid met de zuster alsook de hoofdzuster van het provincialaat gesproken om de aanloop problemen uit te leggen en ervoor te zorgen dat het gaat worden verbeterd en ze conform al onze richtlijnen gaan handelen. Was een wederzijds open en constructief gesprek, alle reports waren tot op hoog detail niveau ingevuld, de spaarbankboekjes waren up to date alsook de mappen met alle correspondentie per kind waren op orde. Tenslotte zijn ook de uitgaven per kind in een boekje geschreven dus ook dat wordt goed bijgehouden. Met andere woorden: alles was prima op orde en ik voorzie voor de toekomstige samenwerking geen problemen!

Daarna nog een snelle lunch om vervolgens terug naar Ja-Ela te rijden. Voordeel van Google maps is dat alle nieuwe wegen van Sri Lanka alsook alle vertraging goed worden weergegeven dus ook Rohitte heeft op snelwegen gereden waarvan hij niet eens wist dat ze bestonden.

Uiteindelijk om 1800 weer terug op de thuisbasis. De verlagen moesten weer worden uitgewerkt n.a.v. de twee bezoeken en ook is dit verslag incl. filmpje weer gemaakt. In de tussentijd werd ik van mijn werk gehouden omdat er ineens nog een bruidspaar foto’s op het terras wilde maken, kwaliteit foto niet goed, maar geeft wel een feestelijke indruk (2016-019).

Hoop dat ik een indruk van deze leuke maar enigszins vermoeiende dag heb kunnen geven!
Vragen of andere suggesties? Laat deze dan middels een bericht onderaan deze pagina achter!

Morgen staat Homagama waar een tweetal schooltjes bekeken gaan worden op de planning!


Ja-Ela, 19 januari 2016

Vanmorgen rond 0700 alweer uit bed na een weer erg gezellige avond. Ik had om 10.00 uur afgesproken in Nayakakanda Wattala. Een ‘vreemd’ project kijkend naar alle overige Ayubowan projecten, want die zijn namelijk gericht op kinderen. Dit tehuis voorziet in sociaal contact tussen Nederlandse schrijvers met oudere mensen en eveneens met een klein bedrag per maand kunnen ze in het levensonderhoud worden voorzien. Het project bestaat uit twee tehuizen Sanasuma Cottage waar hele oude en hulpbehoevende mensen wonen en Rosa Villa waar vaak ietwat jongere mensen zelfstandig kunnen wonen.
Van het contactpersoon in Nederland een flink aantal vragen meegekregen om uit te zoeken dus op tijd op pad gegaan. Rohitte heeft me er naar toe gebracht maar kon niet de hele dag met me mee omdat ook Pieter op het vliegveld afgezet moest worden. Geen probleem want ik neem wel een tuk-tuk.

Alleen voordat het zover was kwam na aankomst in Nayakakanda Wattala Sr. Freeda al op me afgerend en werd ik enorm hartelijk begroet. Ondanks het feit dat ik net had ontbeten had ze hier totaal geen boodschap aan en moest ik een paar snacks eten, die volgens mij meer leken op een compleet verzorgde high tea. Maar goed, ben te gast dus afslaan was er helaas niet bij. Tijdens het nuttigen van de snacks gelukkig ook allerlei lijsten af kunnen werken om erachter te komen welke mensen er nog zijn, hoe het met ze gaat en of er evt. nog nieuwe zijn bijgekomen. Zelf al direct een nieuwe dame kunnen koppelen aan iemand die graag een nieuwe dame wilde gaan helpen en ze staat op foto 2016-006.

Nadat alle lijsten zijn doorlopen, werden we met open armen ontvangen door deze groep mensen, er werd gedanst, gezongen en gefeest want dit zien ze als een heel mooi stuk vertier. Hilarisch want hele oude mensen kunnen best wel lekker swingen. Check de video op http://bit.ly/Nayakakanda_Wattala

Na dit feest moesten alle mensen op de foto worden gezet voor de schrijvers in Nederland, flinke klus want snel zijn de dames bepaald niet meer ( 2016-007).
Zuster Freeda had het ook best naar haar zin en omdat ze aan haar ogen was geopereerd moest een hoe en bril worden gedragen en ze vond zelf dat ze zo op de foto kon (2016-008). Klaar en snel door dacht ik...maar nee hoor ik moest ook nog even op de foto met iemand. Nou die iemand was dus een week oud en keek me met enorme kijkers aan, verliefd......(foto 2016-009).

TukTuk gebeld want Rohitte was dus ergens anders maar door de drukte was die nog niet beschikbaar en moest er een half uur worden gewacht, je raad het al bord noedels Srilankan style om de tijd te overbruggen, want ik moest wel lunchen vonden ze.

Tuktuk driver was alleraardigst alleen een blanke had hij blijkbaar niet eerder gereden, want vanwege het feit dat ik een paar zinnen Singalees spreek betekent niet dat ik hem versta! Maar goed, google maps erbij en we wisten hoe we moesten rijden, en hij deed enorm z’n best om me te laten zien wat er tijdens de rit langs de kant van de weg gebeurde. Uiteraard nog even samen op de foto (2016-010).

Aangekomen in Kotahena direct met de zuster in dezelfde tuktuk doorgereden naar Bloemendhal (ooit door de gemeente Bloemendaal opgericht, echter zijn ze een aantal jaren geleden gestopt met de hulp (foto 2016-011).

Maar goed, bij binnenkomst waren er inmiddels 10 kinderen en die bleken dus bijles Engels en wiskunde te gaan krijgen. Dit project zal eind deze maand stoppen, echter gezien het enorme succes, er zijn inmiddels meer dan 60 kinderen die bijles krijgen is besloten hiermee door te gaan. Hoe mooi zal het zijn wanneer de Gemeente Bloemendaal die weer gaat ondersteunen?

Uiteraard wat goodies uitgedeeld, pennen blijven ze leuk vinden alsook de AH beestjes (2016-012 en 2016-013).

De kinderen studeren hard en gaan er serieus mee om zoals ook in de film is te zien is op http://bit.ly/Kotahena

Ook kennis gemaakt met de leraressen en ook hier een positieve indruk aan overgehouden. Al met al een goede maar vermoeiende dag. Inmiddels heeft Rohitte me terug naar Ja-Ela gebracht waar uiteraard alles nog uitgewerkt moest worden, maar dat hoort er ook bij.
Gelukkig kan dat allemaal onder het genot van een kopje Nederlandse koffie en later een arrack.


Ja-Ela, 18 januari 2017
Na een nachtje heerlijk te hebben geslapen al rond 07:00 uur wakker als gevolg van de welbekende bakker die met zijn voor mij zeer irritante muziekje tig keer langs rijdt, maar goed het was toch tijd om op te staan.
We hebben namelijk met de Rotary Club van Ja-Ela en Kandana afgesproken om 10:00 om een drie tal scholen waar per school 10 kinderen, dus in totaal 30 worden gesponsord om hun A-level opleiding met goed gevolg af te ronden. Al level hoor ik je denken, hoe werkt dat in Sri Lanka dan, hebben ze dan geen basis school of mavo, havo?

Het onderwijs op Sri Lanka is een erfenis van haar koloniale verleden. Het toen geldende Engelse systeem bestaat nog steeds. Kinderen volgen onderwijs vanaf hun zesde jaar en zijn leerplichtig tot het zestiende jaar. Een schematische weergave staat op foto 2016-002.

In Sri Lanka kunnen kinderen vanaf 2 jaar al naar een school toe, het montessori (voorbereidend onderwijs). Daar blijven ze dan tot en met hun 5e jaar naar toe gaan.

Ordinary Level) is de lagere schoolopleiding die ieder kind in Sri Lanka verplicht moet volgen. Deze opleiding duurt 11 jaar en heeft grade 1 t/m grade 11 en duurt tot ongeveer het 16e jaar. In het elfde jaar wordt een examen afgenomen.

De resultaten van het O-level-examen bepalen of A-level (advanced level) kan worden gevolgd. Dit is een tweejarige vervolgopleiding. Voor deze opleiding moeten de studenten vier vakken kiezen.

Pas wanneer het A-level examen met goed gevolg is afgerond kan een toelatingsexamens voor de universiteit worden gedaan.

Dit in het achterhoofd houdend hebben we dus een 30-tal kinderen ontmoet die dus door de samenwerking met de Rotary Club en Stichting Ayubowan worden geholpen en zijn dus allemaal tussen 17 en 18 jaar oud (zie 2016-003).

De kinderen krijgen iedere maand een envelop waar de bijlessen van betaald moeten worden (2016-004). Kinderen tekenen een lijst af waarmee ze verklaren bijlessen te volgen en ieder kwartaal wordt dit gecontroleerd aan de hand van een gesprek met de lerares (project eigenaar) die een korte update van de vorderingen geeft. Netjes en goed gecontroleerd.
Het was overigens Pieters laatste ‘officiële’ bestuursactie om de enveloppen aan de kinderen uit te delen (2016-005).


In de avond zijn we naar Negombo gereden waar een heerlijke biefstuk werd gegeten onder het genot van een glas Arrack. Dit was ook de laatste avond van Pieter op Sri Lanka, hij vliegt morgen weer terug naar Nederland (sneeuwschoenen meenemen maar….). Tijdens dit heerlijke biefstukje waren ook nog een contactpersoon en haar man aanwezig dit daar in Negombo op vakantie zijn, dus dat was erg gezellig hun ook te ontmoeten.

Morgen een redelijk vol programma, gelukkig wel redelijk dichtbij Ja-Ela. Eerste gaan we naar Nayakakanda Wattala waar we een tweetal locaties gaan bezoeken waar oude mensen worden opgevangen, laten we maar zeggen schrijfoma’s. En daarna gaan we naar een project waar we een bijles programma hebben lopen in Kotahena.

Voor nu iedereen alvast een fijne nacht en voorzichtig met het gladde weer :-).

Ja-Ela, 16 en 17 januari 2016
Gisteren rond een uurtje of 1100 naar Schiphol gegaan, voor het eerst sinds hele lange tijd geen controle door de medewerkers van de douane en dus lekker snel richting gate. De A380 van Emirates stond al klaar en zonder al te veel vertragingen vertrokken. Relatief rustig in het toestel dus heerlijk een complete stoel-rij voor mezelf, m.a.w. lekker liggend een paar films gekeken en om 00:30 locale tijd in Dubai aangekomen.

Ook hier lekker relaxed een kop koffie gedronken en op tijd naar de gate. Probleem hier was dat het dermate druk was op Dubai dat ruim 45 minuten later dan gepland het toestel de lucht in ging. Hier wel behoorlijke turbulentie en niet meer dan 2 uurtjes geslapen, maar hé, dat mag de pret niet drukken.

De immigration was wederom een eitje, 1 wachtende voor me terwijl de toeristen de eerste de beste immigration punt nemen, echter een stuk verder doorlopen loont echt! Koffer kwam eveneens binnen een paar minuten, dus uiteindelijk rond 0900 uur bij de uitgang aangekomen. Blijft altijd fijn wanneer je de aankomsthal in loopt Ton Langhout, ons erelid samen met zijn vrouw te zien staan die je vervolgens naar de verblijfplaats brengt voor de komende week, en dus de uitvalsbasis gaat zijn voor de bezoeken rondom de hoofdstad. Uiteraard was ook Rohitte, onze steun en toeverlaat in Sri Lanka aanwezig en heeft ons dus veilig naar ‘huis’ gebracht.

Onze (inmiddels oud penningmeester Pieter Beltman) is ook nog aanwezig, hij is daar heerlijk op vakantie dus een soort Ayubowan reünie in het klein zeg maar :-). Alhoewel vakantie, hij heeft toch ook wel diverse bezoeken afgelegd waaronder Jaffna, wat in het Noorden van Sri Lanka ligt. Hij heeft dit avontuur per trein afgelegd, samen met twee andere contactpersonen die eveneens in Sri Lanka op vakantie zijn. Mooie verhalen volgen nog wel…..

Rest van de dag dus rustig aan gedaan, nog even liggen dommelen in de zon, internet en telefoon kaarten geregeld, want we moeten natuurlijk wel kunnen communiceren en bijgekomen van de achteraf gezien best wel intensieve nachtvlucht.

Pieter had in het Noorden nog een aantal projecten in de dop opgeduikeld, dus deze heeft hij aan me overgedragen, dit heb ik in onze database verwerkt zodat we dit de komende bestuursvergadering mee kunnen nemen.

Uiteraard de avond afgesloten met een paar heerlijke arracks, de lokale drank :-).

Morgen ochtend om 09.00 uur langs de kapper, en daarna om 10.00 al afgesproken met Mr. Fernando de Treasurer van de Rotary Club van Ja-la/Kandana waar we gezamenlijk een 30-tal kinderen ondersteunen met het behalen van een A-level (vergelijkbaar met havo/VWO niveau in Nederland). Deze kinderen zitten op 3 verschillende scholen in de omgeving van Ja-Ela dus gelijk al een drukke eerste dag.

Warme groeten uit een heerlijk Sri Lanka (in de schaduw is het rond 33 graden, zie foto 2016-001) en nu heerlijk m’n bed in!!

Alle foto’s worden vanaf heden aangeduid met 2016-XXX


Mook, 10 januari 2016

De voorbereidingen voor het werkbezoek van 16 januari 2016 tot en met 6 februari 2016 zijn voor 99% afgerond. Alle vragen zijn geïnventariseerd van zowel de contactpersonen, schrijfouders en donateurs.
Deze zijn in een apart document per tehuis opgenomen zodat we hier een zeer goed en uitgebreid verslag van kunnen maken.

Dit bezoek zal worden uitgevoerd door Gabriël Koetsier (voorzitter) en door Ton Langhout (erelid en oud secretaris). Daarnaast is er ook een contactpersoon op Sri Lanka die mee gaan tijdens het bezoek in het Oosten van Sri Lanka. We zijn hen dan ook zeer erkentelijk dat ze tijdens hun vakantie zich belangeloos inzetten voor de controle.  

Het wordt een enorm vol reisschema zoals het er nu naar uitziet worden er dit keer 21 tehuizen en projecten bezocht.

Het reisschema is inmiddels uitgekristalliseerd, de slaaplocaties zijn gereserveerd en de tehuizen zijn inmiddels van ons bezoek op de hoogte gebracht en we hebben van alle tehuizen een bevestiging ontvangen dat we worden verwacht, ook niet onbelangrijk.

Zoals wellicht bekend wordt een werkbezoek periodiek uitgevoerd. Tijdens dit bezoek wordt de administratie van onze tehuizen op locatie gecontroleerd, worden de (uitgevoerde) projecten bezocht en ook ontmoeten wij dan alle lokale contactpersonen, zodat alle "neuzen weer dezelfde kant op staan".
Verder hebben enkele tehuizen een nieuw contactpersoon waar nog extra aandacht aan moet worden geschonken omdat de taken nog niet voor de 100% correct door hen worden gedaan.

Hieronder staat zowel ons routeschema (Route werkbezoek 2016) alsook de te bezoeken locaties (Tehuizen te bezoeken 2016).

Over een kleine week zal de eerste update worden gegeven vanaf Sri Lanka, en ik probeer dit dagelijks doen. Op deze manier kunt u alle ervaringen en belevenissen volgen, vaak begeleid met foto’s en filmpjes.

Met vriendelijke groeten,
Gabriël Koetsier
(Voorzitter Stichting Ayubowan)


Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt, omdat de ruimte vol was. Om het overige deel van het reisverslag te lezen (vanaf maandag 1 februari t/m 6 februari) kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/werkbezoek_2016_deel_2_van_2