Het gaat een onwijs mooie (privé) trip worden

Zaterdag 24 juli 2010:
Vanmorgen vroeg opgestaan, mijn zwager heeft aangeboden ons naar de luchthaven van Düsseldorf te brengen. Om 15.25 zal onze reis naar Sri Lanka beginnen, echter vanwege een missende passagier zijn we pas om 16.00 uur de lucht in gegaan. Het was een rustige vlucht, weinig turbulentie en uiteindelijk zijn we om 23.55 (lokale tijd) aangekomen in Dubai. Momenteel genieten we van een lekkere kop koffie en moeten we nog 2 uurtjes wachten alvorens we verder reizen naar Colombo. Hopelijk dat we wat kunnen slapen want we moeten straks nog een hele dag door! Na de landing vertekken we naar Mount Lavinia Hotel om vervolgens morgenochtend met een Y21 vliegtuig van de Srilankaanse luchtmacht naar Jaffna door te reizen. Dus zodra er weer een internet verbinding is zal ik dit verslagje updaten incl. een aantal interessante foto's. Uiteraard zal ik jullie alleen vermoeien met de aan Ayubowan gerelateerde projecten.

MAANDAG 26 JULI 2010
Na gisteren een lekker dagje uitgerust te hebben aan het zwembad, begon de dan vandaag voor mij nog midden in de nacht. De wekker ging namelijk om 05.00 uur. Na een kop koffie op weg naar Radmalana, dit is een militair vliegveld. Na uitvoerig gecontroleerd te zijn (baggage en ons zelf) werden we door een aantal militairen begeleid naar het vliegtuig. Een soort van redelijk oud Y21 vliegtuig, waar we goed de cockpit konden zien (foto's volgen wanneer we uit Jaffna zijn gekomen).
Na een luidruchtige vlucht van ongeveer vijf kwartier zijn we veilig geland in Jaffna.
Daar werden we opgewacht door Sr. J. die ons vervolgens naar het Carmel convent heeft gebracht. Daar werden we feestelijk welkom geheten, aangezien we officieel het nieuw gebouwde schooltje gingen openen, zelf met het onthullen van een plakkaat aan de muur en het doorknippen van een lint (foto's SAM-507, SAM-722 en SAM-538 en SAM-493).

Na de officiële opening bedankte een ouder onze Stichting aangezien er nog nooit eerder hulp in Jaffna is gegeven, zij waren echt dankbaar. De eerste voorraad "beesies" van AH zijn inmiddels ook uitgedeeld (zie foto DSCF0962 en DSCF0963).

Daarna een lekkere lunch gehad om vervolgens even lekker in het hotel uit te buiken middels het knappen van een uiltje. Om 1600 stond de chauffeur weer klaar om ons naar het convent terug te brengen voor het maken van foto's van de schrijfkinderen. Helaas waren niet alle kinderen aanwezig omdat het voor sommigen echt te ver reizen was (helaas....).

Tenslotte hebben we uitgezocht welke benodigdheden voor de kinderen gekocht konden worden, aangezien we dit middels project 2010-28 LET OP LINK WERKT NIET, alles wat tussen de haakjes staat kopieren en plakken in internet explorer :-) (http://www.ayubowan.org/projecten/actuele-projecten/116-lesmaterialenpreschooljaffna/)hadden beloofd.

Na veel over en weer nadenken is het volgende bedacht.
1. Voor de zang en danslessen voor de kinderen een VDC speler gekocht waarop nu muziek afgespeeld kan worden en in de loop van de tijd kan deze ook op een TV worden aangesloten, echt iets voor de kinderen dus.
2. Er worden 3 grote projectborden aangeschaft waar afbeeldingen op staan met daaronder de Tamil en Engels tekst van de afbeelding (leerzaam voor de kinderen). Als extra toevoeging worden er wielen onder gemonteerd zodat deze ook als afscheiding gebruikt kunnen worden (momenteel 3 klassen in één ruimte dus die schermen hebben een dubbel doel.
3. Tevens wordt er wat speelgoed gekocht (morgen ochtend) waaronder blokken, boeken, schriften, speelballen cricketbats.

Vandaag tot laat bezig geweest met inkopen, morgen de laatste dingen aanschaffen (de borden moeten worden besteld).

Nu lekker slapen, het is inmiddels 2200 uur dus ook nu weer een zeer lange dag.
Morgen gaan we naar Karaveddy en Atchuvely, hopelijk dat ik dan ook mijn eigen schrijfkindje voor het eerst te zien krijg (uiteraard gaan we met z'n allen die kant op, want Jaffna en omstreken daar kom je niet iedere keer :-).

DINSDAG 27 JULI 2010
Vandaag wat minder vroeg uit de veren, en na een heerlijk ontbijt in het expo pavilions hotel in Jaffna op naar Karaveddy waar wij als hoofdgasten waren uitgenodigd op een exhibition van de Child Jesus pre-school. Ik kan niet anders zeggen dat dit een geweldige ervaring is geweest. Ondanks de ziedende hitte hebben we genoten van muziek, zang en dans. Mijn moeder had samen met de zuster nog een kleine toespraak voorbereid in het Tamil, en aan het applaus te horen heeft iedereen het goed begrepen. Mij n ouders hadden nog een bedrag van iemand meegekregen (een schrijfouder) waarmee we maar iets leuks moesten doen. Het is uiteindelijk een begin geworden van een brassband. Met het gedoneerde bedrag kunnen een aantal muziekinstrumenten worden aangekocht.

Tijdens de exhibition kregen we ook een rondleiding langs allerlei mooie maquettes die de kinderen hadden gemaakt (zie de foto’s SAM0647, SAM0653, SAM0666 en SAM0657). Aan het eind bleken wij letterlijk in het middelpunt te staan, want alle ouders en kinderen wilde dolgraag met ons op de foto. Na een hoop natte zoenen van kinderen op mijn wang en zeker 50 foto’s verder namen we geheel doorweekt van het zweet afscheid en kregen we nog een heerlijke lunch aangeboden.

Na de lunch stonden vele schrijfkinderen klaar zodat we daar een foto van konden maken, helaas was niet iedereen aanwezig, maar de meesten hebben we op de gevoelige plaat vastgelegd (en de meegenomen cadeaus voor de schrijfouders van de schrijfkinderen in ontvangst genomen. Sylvia heeft ondertussen de kinderen van het convent bezig weten te houden door het spelen van tikkertje (zij liever dan mij in die brandende zon).

Na de schrijfkinderen te hebben gefotografeerd zijn we vertrokken naar Achchuveli. Voor Sylvia en mij extra spannend want voor het eerst in 10 jaar gaan we ons schrijfkindje Niluja (bleek achteraf Nilusha) te zijn. Na een relatief korte rit kwamen we aan en werden we wederom verwelkomd met een lekker kop echte zwarte koffie, heerlijk! Kort daarna zijn de eerste foto’s gemaakt van enkele schrijfkinderen. Helaas is het niet eenvoudig om iemand in Sri Lanka ontspannen te laten lachen, maar uiteindelijk is de oplossing simpel, gewoon in de zij kietelen en dan komt de echte spontane lach tevoorschijn.

Het moment is eindelijk daar, want onwennig vanaf beide kanten kwam Nilusha binnen samen met haar moeder. Het viel ons op dat ze er beiden (arm dat wel) maar goed en gezond uitzagen. Beiden wel erg tenger, laten we maar zeggen dat dit aan de bouw ligt! Wel even een paar mooie foto’s met elkaar gemaakt (zie foto SAM0705)

Met wat vertalingsslagen van de zuster er overheen bleek dus dat het geld wat mij maandelijks sturen ook voor haar jongere zusje wordt gebruikt, zowel voor de studie alsook voor het bankboekje, dus terplekke besloten het bankboekje van beide meisjes bijna te verdubbelen. Verder hadden Sylvia en ik het plan gevat Nilusha van nieuwe kleding te voorzien welke zij zelf in een winkeltje mocht gaan kopen (uiteraard samen met ons, zie de foto’s SAM0723 en SAM0711). Direct hebben we tegen de chauffeur verteld dat we wel een modieuze kledingzaak zochten. Tevens ging er voor de vertaling een zeer jong nonnetje mee, een schat van een meid die precies wist waar de moderne zaken zich bevonden.

Ook Nilusha wist duidelijk wat ze wilde hebben, in de eerste winkel heeft ze een leuke spijkerrok gekocht met een mooie roze blouse (is haar lievelingskleur). Op de vraag wat ze verder nog wilde hebben was zei ze erg verlegen dat ze nog nieuwe witte schoolschoenen nodig had, en op mijn vraag hoeveel paar vrije tijd slippers ze had was het antwoord 1. Dus in de schoenenwinkel maar een paar mooie slippers en ook nog een paar schoenen voor school gekocht. Op mijn vraag of ze ook nog nagellak wilde hebben (die droeg ze namelijk) kwam heel verlegen naar boven dat ze liever nog een andere (ja ja weer roze) blouse wilde hebben dus na nog een kledingwinkel bezocht te hebben gingen we voldaan en Nilusha zeer trots terug naar het convent, we zagen haar echt genieten. Ik had ook nog een horloge in Nederland gekocht (met een zwart bandje) en Sylvia gaf aan dat dit niets voor Nilusha was en het bleek dat mijn moeder nog een roze had liggen, dus dan maar de keuze aan Nilusha overlaten en wat bleek, ze wilde de zwarte hebben, en de roze zal haar zusje erg leuk vinden.

Terug in het convent zag je haar direct naar haar vriendinnen lopen om verslag te doen. Ondertussen hebben mijn ouders en broertje foto’s gemaakt van de overige schrijfkinderen voor de schrijfouders. Alleen was binnen hert convent al snel duidelijk dat er een verzetje was en binnen de kortste keren stond het letterlijk zwart met jonge meisjes, dus daar nog even mee gezongen en gedanst, en erg gelachen met elkaar!

Tenslotte Nilusha nog een groot beesie (fel oranje) van de AH gegeven en dar kunnen ze dan een leuk poppenkast spel mee spelen, viel gelukkig ook in de smaak.

Moe maar voldaan weer terug naar Jaffna. We hadden nog een project openstaan (2010-26) waar nog spullen gekocht voor moesten worden, gelukkig had ik het meeste uitbesteed aan een zuster , maar ja, de rekeningen moesten nog wel worden betaald. Het is in ieder geval goed besteed, er zijn bouwstenen (lego), ballen, een cd speler en nog wat speelgoed wat besteld is van aangeschaft. Tenslotte tussen de muggen nog gewacht op de laatste rekening, namelijk de schermen waar plaatjes en tekst ter educatie van de kinderen op gaan komen en die tevens weggereden en als afscherming tussen twee klassen kunnen worden gebruikt. Viel helaas LKR 6000 duurder uit dus dat verschil hebben mijn ouders en ik dan maar gedeeld. Reden hiervoor was dat de wielen zwaarder uitgevoerd moesten worden omdat deze anders met een zucht wind weg zouden rollen. Uiteindelijk nog gegeten in het hotel en dat snel naar bed aangezien we de volgende morgen alweer om 5.45 uur aan het ontbijt moesten zitten vanwege de terugvlucht naar Jaffna.

WOENSDAG 28 JULI 2010
Vanmorgen ging de wekker alweer om 5.30 uur, de laatste uurtjes in Jaffna zijn gekomen, na een ontbijtje stond de chauffeur stipt om 6.30 uur klaar om ons naar de militaire landingsbaan te brengen. Uiteindelijk waren we daar om 7.10, terwijl de check-in pas om 7.30 zal zijn. We keken dan ook niet raar op toen pas om 08.15 de bus voor kwam rijden om ons naar het vliegtuig te brengen. Er was weer een enorme hoeveelheid (zwaar bewapende) militairen op de been. Na een zeer uitvoerige check en nog wat grapjes gemaakt te hebben met de militairen ging het vliegtuigje, dit keer een Y12 de lucht in. De eerste drie kwartier ging prima, echter na het invliegen van een wolk belandden we in flinke turbulentie die ook maar niet over wilde gaan, zelfs toen we nog enkele meters boven de grond hingen kwam er weer een forse luchtzak. Leuk is het natuurlijk wanneer er een open cockpit is, echter wanneer je zelf in de luchtvaartsector werkt en je weet wat de metertjes en waarschuwingen betekenen in zo’n open cockpit ineens minder leuk. Net voor “Touch down” kregen we tot twee keer toe de overspeed en waarschuwing en wilde het vliegtuig met moeite op de grond blijven, lange tijd bleef het neuswiel nog in de lucht, zelf dacht ik dat ze de landing af gingen breken, maar de airforce heeft de kist uiteindelijk tot stilstand weten te krijgen. Persoonlijk wat ik meer dan opgelucht toen ik heelhuids uit het vliegtuigje kwam. Mijn vrouw daarentegen zat achterin het vliegtuig en vond het net een gratis achtbaan ride, ze moest eens weten….

Na aankomst op Ratmalana stond onze chauffeur van jetwings ons netjes op te wachten en heeft ons afgezet in Mount Lavinia. Na even douchen en relaxen bij het zwembad nog even een tweetal maatpakken (voor weinig) aan laten meten en wanneer ik weer terug kom in Mt. Lavinia de 10 augustus kan ik deze ophalen. Nog wel een leuk iets. Mijn vader broertje en ik hadden besloten maar een Tuk-Tuk te nemen, echter moesten we een flinke heuvel op een volgens mij moest het motortje alle zeilen bijzetten om ons er bovenop te krijgen, we zeiden al tegen elkaar dat wordt duwen, mar goed, bergafwaarts ging prima.

Het is nu 22.30 uur, meer dan moe en ga nu lekker naar bed, morgen weer een leuke dag, met eindpunt Dambulla, met als tussenstop het olifantenweeshuis en een stuk verder nog een olifantentrip door de jungle. De chauffeur in ieder geval aangegeven dat we hem zeker niet voor 9.30 uur nodig hebben :-).

DONDERDAG 29 JULI 2010
Vanmorgen om 9.30 uur na een lekker ontbijt vertrokken richting Dambulla. Na ongeveer een uurtje of twee de eerste tussenstop gemaakt om op de rug van een olifant de jungle in te gaan. Ik moet zeggen dat dit een zeer indrukwekkende ervaring is geweest. Wat een enorm gevaarte is die olifant wanneer je er naast staat. Daarna nog wat mooie foto’s gemaakt en toen weer verder (zie foto SAM_0912).

We hadden de chauffeur verteld dat we naar een olifanten poep papierfabriek wilde gaan om wat inkopen te doen, maar dat het niet in het toeristische gedeelte van het olifantenweeshuis was. Jullie raden het al, dit was de enige plek die hij wist. In dit toeristische fabriekje (er werd geen productie gedraaid, stonden alleen wat apparaten die dienden voor de uitleg) hebben we en zeer summiere uitleg gehad over het proces, snel een winkel ingeduwd en uit beleefdheid een kleinigheidje gekocht, aangezien de prijzen ongeveer 400% hoger waren dan in de fabriek die wij bedoelden. Dan maar even koffie drinken in een restaurant waar je de olifanten van het weeshuis kon zien baden. De chauffeur wist alleen de toeristische locatie en overal moest je volgens hem betalen. Dan maar even aanwijzen waar wij iets wilde gaan drinken en hij stond verbaasd te kijken dat wij deze locatie kenden waar je de olifanten goed kon zien en waar geen enkele toerist zich bevond (even ter indicatie, we hebben met z’n vijven gegeten en gedronken en dat was incl. tip maar LKR 1400, ongeveer 9 eurie). We hebben de chauffeur in ieder geval weer een nieuwe mooie plek laten zien (zal toch andersom moeten werken volgens mij :)). Tijdens de versnapering de chauffeur uitgelegd dat er zeker nog een andere papierfabriek (die olifantenpoep gebruiken) in de buurt was en dat wij hem wel zouden aangeven waar. Al snel, ik denk 2 km verderop bevond deze zich. Alleen was het hek dicht en stond er een bewaker. Aangegeven dat we naar binnen wilde om een rondleiding te krijgen en inkopen te doen. Het hek bleef dicht en enige tijd laten kwam er een meisje op ons af die aangaf dat de entree LKR 700 pp was. Vervolgens vertelde wij haar dat we een jaar geleden gratis naar binnen konden gaan en we zeker zaken gingen kopen. Meisje vertrok weer en enkele ogenblikken later ging het hek open, eindelijk waren we binnen. Kort is het proces uitgelegd en dit was een actieve fabriek waar gewerkt werd en in het echt kon worden gezien hoe men van olifantenpoep papier maakt, en vervolgens allerlei voorwerpen zoals boeken, notitie blokken, agenda’s kaarten, doosjes etc maakt. Mooie fotoreportage van kunnen maken. Nadat we e.e.a. hadden gekocht vervolgden we de reis naar Dambulla.

Gezien de diverse tussenstops en zeer slechte wegen kwamen we pas om 20.30 uur in het gigantische Heritance hotel in Kandalama aan, een flink 5-sterren hotel met maar liefst 3 zwembeden met uitzicht over het Amaya Lake en midden in de jungle. Na even snel wat gegeten te hebben snel naar bed, want een dag als dit is best wel vermoeiend en ook moeten we er morgen weer vroeg uit omdat we de Sigiriya rots gaan trotseren en dat moet voor het mooie wel in de ochtend. Dus ik ga nu afsluiten, om morgen fris en fruitig nog meer fantastische ervaringen op te kunnen doen.

VRIJDAG 30 JULI 2010
Vanmorgen ging om 06.15 uur de wekker, het beloofd weer een enerverende dag te worden. Voor het eerst zagen we het hotel bij daglicht, erg mooi complex midden in de jungle, alleen wel zo groot dat mijn moeder inmiddels twee keer is verdwaald. Maar goed, na het ontbijt vertrokken naar de Sigiriya rots, welke we gaan trotseren. Daar aangekomen viel mij het direct op dat het een stuk minder hectisch was dan de afgelopen keer. Tegenwoordig moeten namelijk de gidsen een diploma hebben en moet het plezier van de gast voorop staan.

Nadat we tickets hebben gekocht (LKR 2875 p.p) gingen we met onze gids Achina omhoog. Ik moet zeggen dat het erg voorspoedig ging, we hadden de “oudjes” dan ook thuis gelaten. Pa was grieperig en de rots is voor mijn moeder überhaupt te zwaar. Hoe dan ook Sylvia, Dominique en ik stonden na 1 uur op de laatste trede (zie foto SAM_1112), op maar liefst 2100 meter hoogte. Een adembenemend uitzicht!

De tocht naar beneden ging een stuk eenvoudiger. 45 minuten later stonden we bijna beneden. Toen zag ik nog een slangenbezweerder staan, en wilde dit graag nog even zien. Daarnaast had hij ook nog een boa bij zich die je vast mocht houden. Als eerste ging ik, redelijk zwaar beest, netjes achter de kop vastgehouden je weet ten slotte maar nooit! Na ongeveer een minuut begon dat beest zich rond mijn middel te wikkelen en spanden hij zicht steeds verder aan, tijd om hem over te geven aan Dominique. Die begon na een poosje te melden dat hij zich steeds strakker om zijn nek begon te wikkelen, dus nu snel die boa overgeven aan Sylvia. Die blijkt dus bang te zijn voor slangen. Al na een paar seconden vond zij het genoeg en wilde die slang terug geven, echter dat kon nog niet want er was nog geen foto gemaakt……bekijk zelf maar op foto SAM_1148 hoe fijn zij die slang vond :).

Na uiteindelijk beneden aangekomen te zijn stond Chin (onze chauffeur) ons netjes op te wachten. Direct kwamen er verkopers naar ons toe met de vraag of wij iets wilde kopen. Velen weten af te schudden, maar uiteindelijk viel mijn oog op een snijwerk olifant gemaakt van “ebony” hout. Zoals de meesten weten zijn olifanten een passie van mij en kan ik het niet laten ten minste één olifant per reis mee te nemen. Na een minuut of 10 fors onderhandelen en redelijke prijs weten af te spreken en weer een kilootje of vijf extra in de koffer om mee te nemen.

Na een dergelijke klim moet er ook nog even ontspannen kunnen worden, dus besloten langs een massage salon te gaan. Sylvia vindt dat niets dus alleen Dominique en ik kregen een heerlijke massage. Één nadeel, we kregen allebei een kerel, maar goed, ogen dicht en daar merk je dan weinig van.

Na de massage dachten we heerlijk naar het hotel terug te gaan om aan het zwembad verder te relaxen. Dit bleek weer anders uit te pakken! Op één of andere manier had Chin opgevangen dat Sylvia nog wat kleding wilde hebben en gaf hij aan een verassing te hebben voor haar, maar wat dat zal zijn vertelde hij nog niet. Na een tijdje stopte hij bij een zeer toeristische zijde stoffen winkeltje, want tja Sylvia wilde kleding kopen…MAAR NIET DAAR!!! Uit beleefdheid maar een polo (Lacoste) voor weinig meegenomen en voorzichtig bij de chauffeur aangegeven dat we niet echt van dergelijke toeristische winkeltjes houden, wij kennen er voldoende waar je dezelfde kleding voor 1/5 van de prijs kan halen. Maar goed, het idee was prima!

Na een kwartiertje rijden stopte onze chauffeur bij een “garage”. Hij gaf aan problemen met zijn versnellingsbak te hebben en moest dus even “5 minuten” iets laten repareren. Awel 35 minuten later vervolgden we onze weg richting hotel. Wel verontschuldigde Chin zich dat het langer had geduurd, maar goed dat zijn we in Sri Lanka wel gewend.

Na nog een bezoek aan de supermarkt eindelijk tijd om aan het zwembad te relaxen. Alleen was er een luxe probleem, welke van de drie kies je……

Na het zwemmen op ons balkon nog even een paar koekjes en eten en koffie drinken. Dat was de aapjes niet ontgaan, dus binnen de kortste keren hadden we bezoek van een apenfamilie. Wat het voor aapjes het waren weet ik niet (de Srilankanen noemen ze baby monkeys), maar ze kwamen er gezellig bij zitten en ik had geen moment het gevoel dat zij kwaad wilden, dus een erg leuk en gezellig bakje koffie met deze bezoekers (zie foto DSCF1411).

Na het avondeten nog even dit verslag getypt en lekker naar bed, morgen gaan we (gelukkig pas om 10.00 uur) naar het kindertehuis in Wahacotte.

ZATERDAG 31 JULI 2010
Vanmorgen dus lekker “uit kunnen slapen” tot een uurtje of 8.30 uur, ontbijt is in dit hotel maar tot 9.30 uur dus dit was het maximale tijdstip dat we uit bed moesten. Na het ontbijt stond onze chauffeur ons al op te wachten voor de tocht naar Wahacotte, er was wel een probleempje, hij wist niet hoe hij precies moest rijden. Maar goed, dat wisten wij wel…..

Om ongeveer 1100 uur zijn we aangekomen in Wahacotte, we werden als vanouds welkom geheten door 40 giechelende meisjes met zang en dans, erg leuk om te zien, zeker ook omdat er meer en meer moderne muziek wordt gebruikt. Wat opviel is dat de zuster die er afgelopen november was nu was overgeplaatst en er 2 zeer jonge zustertje voor in de plaats zijn gekomen. Na de welkomstceremonie gingen we gezellig met de kinderen spelen en van vorig jaar hadden ze nog onthouden dat we met waterballonnen een spel hadden gedaan. Leuk om te zien was dat de ballonnen die ik vorig jaar had gegeven met het KLM logo erop nu werden gebruikt, ook de KLM petten van vorig jaar werden nog steeds gedragen, dat was echt heel leuk! Dominique had 40 meisjes als vijand en was totaal doorweekt (zie filmpje DSCF1482)! :)

Daarnaast nog wat foto’s gemaakt van wat nieuwe schrijfkinderen en daarna hadden we een tafel gemaakt waar we cadeautjes op hadden gelegd (die we in Nederland hadden gekregen en ook zelf mee hadden genomen en konden de kinderen iets leuks uitzoeken. Ook had ik nog sleutelhangers met een vliegtuigje eraan en die hadden ook flink aftrek (zie foto’s SAM_1237 en SAM_1239).

Vervolgens hadden de zusters nog een lunch gemaakt en ondanks dat we hadden aangegeven niet te laat weg te willen, konden we dit natuurlijk niet afslaan. Uiteindelijk zijn we om 13.45 vertrokken en doe ik wilde pogingen dit verslag tijdens de hobbelweg terug in de auto te typen. Al met al lukt dat aardig toch? De vooruitzichten voor vanmiddag zijn positief, we moeten alleen nog wat kaarten kopen, schrijven en posten en dan kunnen we de rest van de middag heerlijk bij het zwembad relaxen! De autorit duurt ongeveer een uur, terwijl het maar 40 kilometer is. Nu begint moeders te piepen dat we nog even bij een winkel moeten stoppen om schoensmeer te halen, ongelofelijk, dit gaat allemaal van de effectieve zwembadtijd af!

Na lekker aan het zwembad gezeten te hebben, nog heerlijk gedineerd, te midden van een vuurtje en wat live muziek!

Morgen gaan we naar Kandy, waar we de Kandy dansers gaan bekijken en op de planning staat ook nog het lopen van een rondje golf, ik ben benieuwd!

ZONDAG 1 AUGUSTUS 2010
Vanmorgen ging de wekker weer om 8.30 uur af. Dit is alweer de laatste ochtend in het Heritance hotel in Kandalama. Na het ontbijt zijn we om 10.00 weg gereden naar Kandy. Onderweg nog even een aantal windvangers van klei gekocht (soort belletjes). Kort daarna zijn we nog even een houtsnijfabriek ingegaan waar we een korte uitleg hebben gehad over hoe natuurlijke verf wordt gemaakt en ook de diverse kleuren. Tevens ook erg leuk om te zien hoe een Boeddha en olifant tot stand komen tijdens het houtsnijwerkproces. De winkel die daaraan vast hangt zijn we prijstechnisch maar uit gevlucht.

De volgende stop was een kruidentuin. Veel geleerd waar onze kruiden nu eigenlijk vandaan komen en dat er ook veel “medicijnen” van gemaakt worden. Ook hebben we met z’n allen nog een heerlijke massage gehad (massages is overigens niet Sylvia haar ding). Uiteindelijk nog even in het winkeltje wat spulletjes aangeschaft en dan snel door naar het hotel in Kandy….dachten wij. Chin had nog een extra stop bedankt bij een juwelen museum. Leuk om te zien hoe die worden gevonden en tot een sieraad gemaakt.

Eindelijk het Queen’s hotel in Kandy bereikt. Is wel een flinke omschakeling wanneer je alleen nog maar in vijfsterren hotels hebt gezeten, maar goed, de locatie is perfect, direct naast de tempel van de tand. Na ons even opgefrist te hebben zijn naar de Kandy dansers gegaan, het blijft een interessant iets om naar te kijken, daarna nog snel een paar foto’s van de tempel van de tand bij nacht genomen en daarna snel terug naar het hotel waar na het eten snel het mandje werd opgezocht. Besloten niet morgen in Kandy te gaan golfen maar in tijdens onze volgende plak in Nuwara Eliya.

MAANDAG 2 AUGUSTUS 2010
Vanmorgen om 05.00 wakker gejengeld door de monniken, die doen dat tegenwoordig door een microfoon, helemaal briljant als zo´n ding pal voor je kamer staat, nog geprobeerd of ik de draadjes ergens door kon knippen maar heb die niet kunnen vinden, dus weer een drama morgenochtend. Maar goed gelukkig nog even de slaap kunnen vatten en na het ontbijt zaten we om 10.00 uur in de auto naar de botanische tuin. Maar niet direct, eerst nog even naar een enorm grote houtsnijfabriek, deze staat bekend om zijn mooie meubelen en andere artikelen (zie foto SAM_1547, SAM_1554 en SAM_1561). Jullie raden het al, wederom het niet kunnen laten een waar kunstwerkje te scoren. Ik sta nog steeds versteld van mijn onderhandeling want er is bijna 50% van de prijs afgegaan. Na de onderhandeling gelijk nog even gevraagd waarmee hij dat snijwerk zo mooi glimmend maakt en daar was hij nogal vaag over. Zelf maar de fabriek ingestapt en zal een blik spul staan waar hij de boel flink glimmend mee kreeg, even snel een fotootje van gemaakt, zodat ik het wellicht zelf in een winkeltje op de kop kan tikken.

Nu snel door naar de botanische tuin. Prijs valt daar erg mee, LKR 600 p.p. Heerlijk een paar uurtjes doorgebracht, vreselijk mooie bomen, bloemen en planten )en vele soorten orchideeën (foto SAM_1587) gezien en dat alles onder een heerlijk zonnetje. Na de botanische tuin hebben we heerlijk geluncht ergens in de stad, want het Queens hotel is Kandy is momenteel enorm achteruit gegaan qua kamers, service en vooral eten. Heel veel personeel is ontslagen en degene die er nog werken kunnen het gewoon niet aan, dus hier is een stevig staaltje mismanagement geweest afgelopen twee jaar! Voor ons is dit dus voorlopig de laatste keer dat we heir verblijven, erg jammer want het is op de monniken na een perfecte locatie midden in de stad!

Dan toch maar snel terug na het hotel. Mijn pa en ik zijn lekker de stad in gegaan, we wilden hoe dan ook een blik van dat poetsmiddel op de kop tikken en na twee winkeltjes (ergens waar je het totaal niet verwacht) toch nog gevonden, gelijk maar twee kleintjes meegenomen, want het moet naast al dat houtsnijwerk nog wel in de koffer kunnen.

Daarnaast was is de slechte internetverbindingen zat. Heb me even goed laten informeren en wanneer je een prepaid kaart van Dialog in je telefoon hebt zitten kun je voor weinig zeer eenvoudig via SMS username en wachtwoord krijgen. Dus snel een simkaart gekocht, had een oude telefoon uit NL meegenomen en erin gedaan, en ja hoor, simlock. Maar ook hier hebben ze in Sri Lanka een oplossing voor, snel en goedkoop je lock laten verwijderen en een uurtje later liep ik bellend de winkel uit en heb nu dan ook voor het eerst via de mobiel een WIFI account die werkt (o ja, wel drie keer de helpdesk moeten bellen want er moest nog ergens eea worden geactiveerd :).

Inmiddels weer een lekker bakje koffie op, snel even dit aftypen en dan snel gaan slapen, want morgen gaan we door naar Nuwara Eliya. Waarschijnlijk nog een aantal tussenstops, maar daar de volgende keer meer over.

P.s. Ik heb inmiddels de superior van Kalmunai aan de lijn gehad omtrent project 2010-05. Er blijkt letterlijk miscommunicatie te zijn geweest, want ze heeft eea proberen te faxen naar mijn normale huisnummer en daar hangt dus geen fax aan. Daarnaast zit er ook een nieuwe superior en ze zal alle gevraagde gegevens naar mij toe sturen alsmede de nieuwe contact en e-mail adresgegeven. Dus dat project gaat volgens mij helemaal goed komen.

DINSDAG 3 AUGUSTUS 2010
Vanmorgen om 0700 wakker gebeld door de chauffeur, met de mededeling dat hij een probleem had en of ik daarin iets kon betekenen. Na hem eerst duidelijk gemaakt te hebben dat dit niet geheel mijn tijdstip is, toch maar zijn probleem aangehoord. Het bleek dat zijn busje niet voldoende kracht had om ons vijven inclusief de bagage door de steile slingerweggetjes te loodsen. Hij had al verschillende keren met Jetwings gebeld, maar er kwam maar geen oplossing. Vervolgens heb ik één SMS gestuurd en binnen 15 minuten was het probleem opgelost. Er zal een apart busje achter ons aan rijden met onze koffers. De chauffeur was erg blij en ging vol vertrouwen na het ontbijt samen met ons op weg. Eerst even snel een tussenstop bij een apotheek, Sylvia had namelijk twee ontstoken ogen, dus snel wat druppeltjes gehaald erin gedaan en snel verder op weg. Onderweg hebben we diverse keren gestopt, bij mooie uitzichten maar ook bij een aantal watervalletjes. Vervolgens hebben we onderaan een enorme waterval geluncht (zie foto SAM_1681). Daar werden we met een apart busje naar toe gebracht omdat een normale auto niet langs zulke steile weggetjes kan rijden. Ook hier gelukkig weinig toeristen. Toen we terug kwamen stond er een heel lief meisje spulletjes te verkopen, dus aan haar maar wat speelgoed weggegeven. Een win win situatie, want zij was er erg blij mee en wij zijn weer wat extra bagage kwijt (zie foto’s DSCF1550 en DSCF1551).

Na de lunch zijn we heel toevallig gestopt bij dezelfde theeplantage als die ik vorig jaar november had aangedaan, namelijk Mackwoods (zie foto SAM_1705). Na een korte rondleiding door de fabriek (tegenwoordig mag je niet meer tussen de machines lopen, maar zit alles achter glas, een heerlijke kop thee met chocoladecake gegeten. Daarna nog in het winkeltje een aantal souvenirs gekocht voor het thuisfront.

Vervolgens was het nog ongeveer een uurtje rijden naar het hotel. Daar aangekomen was het een drukte van jewelste, volgens mij was het Grand hotel overgenomen door Arabieren, ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Vervolgens een tweetal kamers gekregen. Eerst even een kijkje genomen en normaliter ben ik niet zo’n zeur, maar dit hok daar gingen Sylvia en ik echt niet in zitten. Het was in the middle of nowhere, vies tapijt, een bed zo groot dat wanneer je één keer jezelf zal omdraaien je eruit zal kwakken, dus dit was het niet. Voor jullie info, dit was een superior room! De dame die meeliep vertelde dat dit gewoon de standaard kamers waren en anders was er niet. Ik uiteraard gevraagd naar de manager, en aangegeven dat een luxe hotel zoals dit zich diep moest schamen om zulke kamers te verhuren, zelf onze chauffeur zal hier volgens mij niet in willen slapen. Ook de manager gaf aan dat er niets anders beschikbaar was. Prima, ik kan het spelletje ook prima meespelen. Directeur van Jetwings gebeld met de vraag of dit normaal is in the Grand hotel gasten in dergelijke hokken te stoppen. Hij zal mij enkele ogenblikken later terugbellen, want hij zal zelf het hotel wel even bellen. En inderdaad, nog geen 5 minuten later kregen zowel mijn ouders als Sylvia en ik de beloofde superior kamer, netjes, schoon en een bed waar je niet zo makkelijk uitrolt, namelijk een metertje of twee breed. Dus eind goed al goed!

We hebben ons kort opgefrist en daarna in de regen (ja ja, 15 graden en regen, ik voel me weer in Nederland), snel naar de golfbaan want morgen willen we 18 holes gaan lopen. Advies wat we daar kregen was uiterlijk 0900 uur weg te lopen zodat we op tijd voordat het zal beginnen met regenen binnen zouden zijn. Nog even een lekkere kop koffie daar gedronken en weer terug naar het hotel (dachten we). Het goot zo enorm hard dat mijn moeder maar ging vragen naar een paraplu, maar zij hadden een beter idee, namelijk dat ze ons wel even naar het hotel zouden brengen met een auto, waar kom je een dergelijke service nog tegen!
Vandaag dus op tijd onder de wol, zodat we morgen fris en fruitig op de golfbaan kunnen staan, ik heb er echt zin in.

WOENSDAG 4 AUGUSTUS 2010
Zoals aangegeven vanmorgen redelijk vroeg opgestaan, want we hebben om 0900 uur gereserveerd op de golfbaan. Daar aangekomen stonden er al 3 caddies ons op te wachten. Ook de prijs viel erg mee, 18 holes kostten ons LKR 6500 (incl. caddie, ballen, clubs en tees). Dit is omgerekend ongeveer €40. Achteraf bleek dat je alleen de eerste 18 moet betalen, daarna mocht je vrij lopen alleen de caddies moesten we dan betalen, dus na de 18 hebben we er nog maar 10 gelopen! Ik moet zeggen, de clubs die we hadden meegekregen was erg wennen, hele zware clubs, maar na ongeveer 5 holes waren we eraan gewend en ging het redelijk (zie foto’s SAM_1744 en SAM_1725). Alleen het weer wilde niet echt meewerken. Zo nu en dan wat miezer regen en dan weer wat zon. Maar goed, mijn caddie had in ieder geval een paraplu mee. Dit was een mannetje geheel tandeloos en inmiddels 66 jaar. Hij liep continue op blote voeten, ik had met schoenen aan al meer dan genoeg moeite het heuvelachtige landschap te trotseren. Het was de Nuwara Eliya golfclub, welke zowel door het centrum alsook door de bossen liep. We moesten zelfs een keer over een zeer drukke weg heen slaan, gelukkig hebben we geen auto’s geramd. Voor Sylvia hadden we 10 holes geboekt omdat 18 voor haar teveel is, helaas moest zij na 5 holes een andere route lopen en bleven alleen mijn vader en ik bij elkaar.

Toen wij heerlijk aan het golfen waren zijn mijn moeder en broer in Nuwara Eliya op zoek gegaan naar een schooltje waar zeer arme kinderen verbleven (dit waren kinderen van thee pluksters). Er was in dat schooltje geen tafel te vinden, alleen maar plastic stoeltjes, de kinderen hadden daar ook geen uniformen aan, dus dat geeft wel aan hoe arm zij daar waren. Ik heb begrepen dat zij daar wat cadeautjes hadden uitgedeeld (het einde van de grote zak met cadeautjes begint in zicht te raken).

Sylvia had al twee dagen last van rode ogen, en helaas kregen mijn broer en ik er ook last van, het zag er overigens ook niet echt plezant uit, dus na de eerste 18 holes in het hotel maar even geïnformeerd naar een arts. Het bleek dat de arts in het ziekenhuis van N’Eliya werkte en binnen 15 minuten bij ons op de kamer zal zijn. Maar goed het is Sri Lanka dus een uurtje later verscheen er een keurig gekleed persoon, de arts. Eerst is Sylvia onderzocht, want die zag er volgens hem het slechtste uit. Daarna was ik aan de beurt en tenslotte Dominique. Het eindoordeel een infectie aan onze ogen, waar we dat hebben opgelopen is een raadsel. De arts gaf aan de medicijnen te gaan halen en weer terug te komen en inderdaad een half uurtje later was hij weer terug met een flinke zak vol medicijnen. Dominique en ik kregen alleen een penicilline kuur voorgeschreven, maar voor Sylvia had hij wat meer in petto. Zij kreeg eerst in een verdoving in haar ogen, zodat het schoonspoelen minder zeer zal doen, na haar ogen een aantal keren flink te hebben doorgespoeld kreeg zij ook een penicilline kuur voorgeschreven en voorlopig was zwemmen zonder zwembril niet mogelijk. Helaas mogen Dominique en ik tijdens de kuur ook geen lenzen meer dragen.

Na dit gehad te hebben, zijn mijn vader en ik zoals aangegeven toch nog maar even de 10 andere holes op de golfbaan gaan lopen, weer andere clubs, dus weer wennen, maar het weer daarentegen was heerlijk, een prachtig zonnetje, weinig wint en wederom weinig mensen, ook nu hadden we weer dezelfde caddies.

Na de golf snel douchen, dineren en heel snel naar bed, ik ben gebroken, zo’n hele dag in de buitenlucht maakt een mens erg moe. Morgen om 1000 vertrekken we weer uit dit hotel en gaan we naar het waterval hotel in Kitulgale.

DONDERDAG 5 AUGUSTUS 1010
Zoals gezegd om 1000 vertrokken naar Kitulgale, echter voordat ik heb uitgecheckt eerst nog even met de front desk manager gesproken over de miserabele kamers die we hebben gekregen en hoe slecht we eigenlijk zijn behandeld. Hij vond dit heel erg vervelend, en zal nog per mail reageren op de enquête die ik persoonlijk bij hem heb ingeleverd, ik ben benieuwd. Wel was ik blij verrast tijdens het uitchecken, ik kreeg daar namelijk te horen dat alle drankjes tijdens mijn verblijf gratis zijn geweest, en de wasserij kosten (ik had namelijk alles daar laten wassen) met 50% gereduceerd zijn. Nou toch nog één meevaller in The Grand hotel. Mijn ouders hebben eveneens nog even met de manager gesproken aangezien zij in 2 dagen 3 kamers hebben gehad, dus ook zij waren niet echt blij met de manier waarop zij zijn behandeld (echter hadden zij al uitgecheckt en kregen geen tegemoetkoming.

Voordat we de reis naar Kitulgale echt begonnen eerst nog even naar een winkel geweest om speelgoed en schriften te kopen voor het zeer arme schooltje welke mijn moeder en Dominique gisteren hadden bezocht. Mijn ouders hadden nog wat geld van iemand meegekregen waar we maar iets goeds mee moesten doen, dus ook nu weer erg goed besteed in mijn opinie (zie foto SAM¬¬_1772 en SAM_1773) waar het speelgoed en schriften wordt overhandigd en enkele foto’s van kinderen uit het klasje. De leraressen waren erg verbaasd nu ineens vijf personen te mogen begroeten die ook nog eens spulletjes voor de kinderen hadden meegenomen (foto’s SAM_1778 en SAM_1781). We hebben alleen de spulletjes afgegeven en snel de reis naar onze volgende locatie voortgezet.

Onze chauffeur heeft om één of andere reden ervoor gekozen eerst de A5 terug te nemen naar Gampola om vervolgens met wat omwegen op de A7 terecht te komen, volgens mij flink om maar het zal wel. Om ongeveer 1330 uur zijn we aangekomen in Kitulgale waar we in het ‘Plantage hotel” heerlijk hebben genoten van een lunch om vervolgens nog even de brug te bezoeken welke is gebruikt voor een film (zie foto SAM_1807). Inmiddels was ook onze chauffeur weer terecht en hij gaf aan dat hij even naar huis wilde omdat er iets met zijn kindje aan de hand was. Volgens degene die onze koffers continue achter ons aan reed heeft het te maken met heimwee. Maar goed, we hebben hem de komende dagen toch niet nodig, omdat ons hotel voldoende vermaak biedt. Dus heeft niet onze chauffeur maar degene die onze bagage reed ons de 7 kilometer op een zeer smal bergweggetje omhoog gebracht.
Daar aangekomen werden we opgewacht door de persoon die mij nog herkende van het werkbezoek in november afgelopen jaar. Even lekker met hem bij gekletst, welkomstdrankje gedronken en snel plonzen in het zwembad. Ik moet zeggen, de kamers zijn zeer simpel, maar wel op een fantastische locatie, we hebben wederom de twee direct aan het zwembad.

Sylvia was er niet uit te slaan, maar uiteindelijk is het toch gelukt en gaan we zo heerlijk aan tafel, om vervolgens nog even een kaartje te leggen en dan heerlijk onder het geluid van de waterval in slaap te vallen.

O ja, nog bijna vergeten, sinds vanmiddag hebben we er een “ogenslachtoffer” bij, mijn vader, ook hij loopt nu met twee rode ogen in de rondte, en gelukkig hebben we tubes penicilline genoeg, en moet ook hij dus aan de kuur. Wij vragen ons echt af waar we dit hebben opgelopen……..

VRIJDAG 6 AUGUSTUS 1010
Vanmorgen heerlijk uit kunnen slapen, we werden vanzelf wakker rond een uurtje of 9.15. Na ons lekker opgefrist te hebben even in het zonnetje bij het zwembad gezeten. Om een uurtje of 945 toch maar eens kijken waar mijn ouders en broertje blijven. Lagen nog heerlijk te slapen. De ogen van mijn vader zagen er niet uit, alsof hij 10 rondes met Mohammed Ali had gevochten. Besloten na het heerlijke ontbijt (zelfs met pindakaas) toch maar even een bezoekje met hem te brengen aan een arts. De manager van het hotel (Sanath) hadden we gevraagd of er überhaupt een arts voorhanden was en hij gaf aan dat er een kilometer of 15 verder wel een ziekenhuisje was en hij stond erop dat hij mee ging! Het bleek dus in een “ziekenhuis” te zijn. Een heel klein huisje met een wachtruimte zoals de stoeltjes in een voetbalstadion. We zijn blank en zonder dat we daarom gevraagd hebben waren we als eerste aan de beurt. Ook mijn vader had last van een infectie aan zijn ogen, dat blijkt op dit moment in Sri Lanka te heersten. Hij werd met een recept naar de apotheek gestuurd, en betalen van het consult wilde de dokter niets van weken, gezondheidszorg is hier gratis zei hij! Dat is nog eens gastvrijheid!

Dus wij met twee recepten naar de apotheek, het bleek te gaan om een zestal medicijnen, de halve balie lag vol, enne de rekening was maar LKR 500, ongeveer € 3,50, kan Nederland een voorbeeld aan nemen want de helft van de medicijnen was afkomstig uit Europa!

Teruggekomen in het hotel hebben we ons klaar gemaakt voor een wandeling door de jungle, in eerste instantie wilden wij naar de oorsprong van de waterval lopen waar dit hotel op is gebouwd, echter vanwege de grote hoeveelheid bloedzuigers is de route toch maar omgegooid. Maar goed ook, want ik had er al een stuk of acht aan mijn schoenen en sokken hangen, net zoals mijn vader. Dus Sanath vroeg of wij dan een lange of korte route wilde lopen (ja ja, ook nu ging de manager weer met ons op pad), dus wij maar gekozen voor de lange route. Achteraf een heel goede keus want hij bracht ons naar de Kithulgala Beli Lena grot, het verhaal achter deze plek is bijgevoegd in de foto SAM_1923.
Sanath heeft echt fantastisch voor ons gezorgd tijdens de wandeling, hij ondersteunde zelfs mijn vader wanneer het erg stijl was (foto SAM_1920), echt een fantastische ervaring. Uiteindelijk kwamen we terecht in het “dorpje” waar de theeplukkers en de mensen die op de rubberplantage werken wonen. Het viel ons op dat een aantal huisjes er relatief gezien goed uitzagen en dat kon ook kloppen want de Berendina stichting heeft hier eea wat neergezet (foto SAM_1953 en DSCF1637). Tenslotte waren wij zelf de toeristische attractie geworden kijk maar op foto SAM_1951. Tevens heel veel arme kindertjes in die omgeving, soms echt hartverscheurend, op foto SAM_1946 zie je een tweetal theepluksters in hun vrije tijd en op foto SAM_1954 zie je een drietal schattige kindjes.
Ik moet zeggen inmiddels redelijk moe te zijn geworden van al dat gewandel en toen kwamen we een bord tegen dat het nog 2,5 km VERDER NAAR ONS HOTEL WAS!! Maar ook dat stuk hebben we overleefd. Daarnaast heerlijk wat water gedronken en gedoucht en dan lekker onderuitgezakt op een stoel in de “Lobby”.
Na een poosje kwam Santath naar mij toe met de vraag of hij de foto’s die we hebben genomen en ook een aantal van het kindertehuis op mijn laptop mocht zien, je zag hem hier echt van genieten, echt een enorm aardige kerel!

In de ochtend heeft hij de vraag gesteld of we als diner een authentiek Srilankaanse maaltijd wilde gebruiken, uiteraard stemden wij hiermee in, uiteraard met uitzondering van Dominique en Sylvia, die hadden liever een (niet pittige) steak!

Na de fantastische maaltijd nog even wat gekletst, Sanath en de chauffeur van de koffers wilde graag de foto’s van Jaffna zien, omdat ze daar nooit zijn geweest, dat alles in combinatie met een paar Arracks. Daarna nog even snel dit verslag gemaakt en toen snel naar bed. Morgen vertrekken we verder naar Embilipitiya, een enorm lange rit van een uur of 6, waar we de komende dagen wat wilde dieren hopen tegen te komen!

ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1010
Vanmorgen om 1000 vertrokken na afscheid te hebben genomen van de fantastische locatie in Kitulgale. Onze chauffeur Chin was er precies op tijd alhoewel hij wel vanaf zijn huis om 330 uur is vertrokken, maar goed dit had wel effect op zijn humeur, maar goed het gaat hopelijk maar om één dagje. Om ongeveer 15.30 uur zijn we in Embilipitiya aan gekomen. De kamers zijn wederom pas in de rebound goed gekomen, maar dan heb je ook wat :).

Verder even wat rond gewandeld, alhoewel het toch nog steeds ziedend heet was, maar goed we moeten niet klagen, ik ben blij dat het niet regent, hopelijk dat het morgen nog zo is.
Na het eten nog snel een bak koffie, en dan naar bed, want de plannen zijn weer eens gewijzigd, want nu gaan we in de ochtend naar het natuurreservaat, aangezien de zon momenteel erg hoog staat en erg heet is, dus snel het mandje in en hopen dat we morgen ook daadwerkelijk wat beesten te zien krijgen.

ZONDAG 8 AUGUSTUS 2010
Zoals gezegd vanmorgen vroeg uit de veren om de safari te gaan maken. Om 800 uur reden we uit het hotel weg en we waren rond 830 uur bij de ingang van het natuurreservaat. Gelukkig hadden we een jeep met een open dak zodat je tenminste goed om je heen kunt kijken. Een fantastische ervaring, erg veel dieren gezien van olifanten (mijn favoriet) tot krokodillen, vreselijk verschillende vogels, wilde zwijnen etc. Een kleine greep van de gespotte dieren kun je zien op de foto’s SAM_2018, SAM_2034, SAM_2052 en SAM_2083. We hebben zo’n uur of drie in de jeep rondgetoerd.

Vervolgens nog even snel naar een andere bezienswaardigheid, namelijk het voeren van jonge olifantjes in een soort weeshuis, alvorens deze in het wild worden losgelaten. Een hele happening, en het was enorm druk, want dit blijkt dus ook een trekpleister voor de lokale bevolking te zijn. Een kleine note, de lokale bevolking betaalt LKR 60 en wij als toerist LKR 500 :). Nog wel een leuke anekdote, bij de ingang stonden een aantal personen ons wat aan te gapen en na meerdere keren geprobeerd te hebben 3 kaartjes aan te schaffen, hebben we maar besloten dat we gewoon door gingen lopen, want wortelschieten hebben we een hekel aan. Op een gegeven moment komt er een lieftallige dame naar mij toe met de vraag of ik even mee wil lopen omdat ik geen kaartje had gekocht (hoe houden ze het in de gaten, of is het omdat we redelijk als 3 blanken opvallen ?) uiteraard even uitgelegd dat wanneer iemand 5 minuten staat de wachten en er geen aanstalten wordt gemaakt om ons te helpen dat het dan zelfbediening wordt. Natuurlijk hebben we de drie kaartjes zoals een goede toerist betaamd aangeschaft. Zie foto DSCF1704 en DSCF1706.

Vervolgens lekker terug naar het hotel dachten we wederom, ook nu had onze chauffeur problemen met de koppeling, de kabel was weer eens losgeschoten, maar dit keer was het binnen 15 minuten verholpen. Chin had ergens een monteur opgesnord die met een paar sleuteltjes, een rol ijzerdraad en een kniptang de boel dus lekker snel had gerepareerd. Aangekomen in het hotel nog heerlijk een paar uurtjes aan het zwembad gehangen. Vervolgen het standaard ritueel, kopje koffie, arrack en het verslag typen, maar nu met de mededeling dat de tour morgenmiddag is afgerond, we gaan dan nog een dag of drie in het Mount Lavinia hotel vertoeven, heerlijk uitslapen en zo min mogelijk doen. De laatste twee dagen van ons verblijf gaan we in The Beach in Negombo zitten en zal ik nog een activiteit voor Ayubowan ondernemen, waar ik uitgebreid nog wat over zal vertellen. Alvast welterusten!

MAANDAG 9 AUGUSTUS 2010
Vanmorgen om 600 opgestaan, snel de sleutels van het hotel ingeleverd en dan de langste tocht van de vakantie per auto, namelijk ruim 230 km. We gaan namelijk eerst in zuidelijke richting omdat we nog een bootsafari willen maken (op aanraden van Chin, krijgt hij volgens mij provisie voor :)) en ook nog een schildpadden farm willen bezoeken. Maar eerst de auto die onze koffers vervoert aangeduwd. De chauffeur had de lampen aan laten staan en ook in Sri Lanka kunnen auto’s daar niet tegen.

De ontbijtpakketjes stonden netjes klaar en kan niet anders zeggen dat dit prima eetbaar was, alleen duurde het extra lang voordat ik echt wakker was want koffie zat er natuurlijk niet in! Zoals gezegd eerst in zuidelijke richting kort in Dikwella gestopt om nog wat kleine boodschappen te doen, daarna op naar de bootsafari. We kwamen daar ongeveer om 11.30 uur aan. Het was er een drukste van jewelste echt weer een standaard toeristische plek, maar goed, flink moeten onderhandelen over de prijs en er toch wee zo’n 25% afgekregen. Normaliter is dit niet iets wat we snel doen, maar goed laten we chauffeur ook maar een keer tevreden stellen, want volgens mij zijn de toeristische plekken het enige wat hij weet te vinden (zie foto SAM_2213 voor de locatie). Snel de boot in en de rivier op, al snel zagen we de eerste beesten namelijk varanen (maar dan degene die kunnen zwemmen). Vervolgens kwamen we op de rivier “toevallig” allerlei mensen in bootjes tegen die beestjes hadden die je dan vervolgens vast mocht houden voor een paar roepies, o ja zo werken die toeristische dingen ook al weer . Maar goed degene die de boot bestuurde snel duidelijk gemaakt dat we dit niet zo leuk vinden en hij ging hier sportief mee om.

De eerste stop was een eiland waar heel veel kaneelbomen groeide, dus werd er uitgelegd hoe dat proces in z’n werk gaat, best wel interessant (foto SAM_2145). Nu mocht ook ik de boot besturen, hopelijk dat ik goed ben verzekerd (SAM_2163).
De stop daarna was op een boeddhistisch eiland, waar we snel wat boeddha’s hebben bekeken, er bleken ook nog mensen op dat kleine eiland te wonen.
De tocht ging verder en midden op de rivier was een soort eilandje gecreëerd waar iemand zat te vissen en deze in netten bewaarden, zodat de toeristen deze konden voeren, op zich niet interessant, behalve dat er na even lekker gebabbeld te hebben bleek dat hij ook een baby krokodil had, die we best even vast mochten houden, kijk, dat zijn de leuke dingen! Op foto SAM_2194 zie je mijn vader met het baby’tje in de hand.
Daarna terug naar de “haven”. Toen we daar naartoe gingen zagen we nog een zwangere varaan waggelen (foto SAM_2210), om vervolgens ook nog de overgang van de rivier naar de zee te aanschouwen, hopelijk dat het een beetje zichtbaar is op de foto, maar het zag er erg vreemd uit die twee soorten water tegen elkaar aan (foto SAM_2212).

Na onze bootreis, wederom de auto in en door richting Mount Lavinia, maar zoals eerder aangegeven, ook nog even een stop bij een schildpadden farm. Ik moet zeggen dat het een hele kleine was en ook nog eens buiten het seizoen, dus erg veel was er niet te zien, natuurlijk hadden ze wel wat kleintjes en wat grotere in een bak zitten, maar meer dan dat was er niet. Maar goed, Sylvia heeft wel een indruk kunnen krijgen hoe eea werkt en hoe groot die beesten kunnen worden (foto’s SAM_2218 en SAM_2225).

Nu nog maar een uurtje of 1,5 rijden en dan zijn we eindelijk op de plaats van bestemming, waar we dan nog even heerlijk uit kunnen rusten van de toch wel inspannende maar o zo mooie trip! In het Mount Lavinia hotel hebben we erg mooie kamers, wat het relaxte gevoel alleen nog maar verstrekt heerlijk!
Snel nog even de maatpakken die ik een week geleden bij een kleermaker had besteld gepast, en overmorgen kan ik deze ophalen, want er moesten nog wel wat aanpassingen worden gedaan. Echt prima kwaliteit voor een op maat gemaakt pak.
Na het diner nog even een heerlijke Arrack gedronken en dan heerlijk het mandje in, de mooie opgedane ervaringen van de afgelopen weken op mij in laten werken!
Aangezien we tot en met woensdag weinig gaan ondernemen, zal ik pas donderdag of vrijdag weer een update plaatsen, aangezien ik dan in Negombo een tweetal projecten heb bezocht, namelijk project 2010-20, de aanschaf van een naaimachine en project 2010-29 in Nayakakanda (dicht bij Negombo) waar we diverse benodigdheden voor ouderen in het Sana Suma cottage hebben verzorgd (in financiële zin).

Dus vanuit het heerlijke zonnetje tot donderdag op www.ayubowan.waarbenjij.nu.

DINSDAG 10 EN WOENSDAG 11 AUGUSTUS 2010
Zoals aangegeven niets anders gedaan dan heerlijk uitgeslapen, in en aan het zwembad gelegen en gezeten, en uiteraard de twee maatpakken gehaald (Dominique had er overigens ook twee besteld). Ze zitten als gegoten en de kwaliteit is eveneens prima! Morgen dus naar The Beach in Negombo waar we in de middag de twee projecten gaan bezoeken. Ik doe dit samen met Sylvia omdat mijn ouders nog andere vrienden van hun gaan bezoeken.

DONDERDAG 12 AUGUSTUS 2010
Nou, we zitten helaas alweer in het laatste hotel van deze trip, namelijk The Beach in Negombo. Het laatste tochtje van Mount Lavinia naar Negombo, was een super luxe busje geregeld en ook Dulmini van Jetwing had gevraagd of wij nog even snel bij haar langs wilde komen om even de tour te evalueren. Zo gezegd zo gedaan, we hebben aangegeven dat alles prima was behalve……de maat van het busje tijdens de trip en de chauffeur. We hadden namelijk aangegeven dat we redelijk veel bagage hebben en eveneens een chauffeur nodig hebben die veel meer plaatsen dan de toeristische kent, maar goed, aan dat verzoek heeft Jetwing niet voldaan. Duizendmaal sorry en wanneer we een volgende keer besluiten weer met hun te gaan zal Dulmini ervoor zorgdragen dat we wel de juiste bus en chauffeur krijgen!
Tijdens de rit naar het hotel heb ik gelijk even een deal gemaakt met de chauffeur dat hij ons naar Nayakananda en naar het Mariya Nirmala Girls' centre in Negombo.

We hadden dus maar even kort de tijd om ons op te frissen om vervolgens de twee projecten te bezoeken. Na ongeveer een minuut of 15 rijden komen we aan bij het Mariya Nirmala Girls' centre, daar werden we opgewacht door een tweetal zusters. Voordat we iets konden vragen werden we gelijk naar de drie nieuwe naaimachines gebracht. Ik was in de veronderstelling dat er elektrische naaimachines zouden worden gekocht, maar het waren wel splinternieuwe uit grootmoeders tijd (foto SAM_2272). De reden hiervoor is dat de stroom regelmatig uitvalt en zij op deze manier gewoon door kunnen werken.
Helaas was het vakantieperiode dus waren er weinig kinderen aanwezig, dus in dit geval maar even iedereen op de foto gezet (foto SAM_2289). De zuster gaf aan dat de kinderen die er verblijven óf geen ouders hebben óf ouders hebben die visser zijn of ver weg aan het werk zijn. Daarnaast hebben de kinderen nog geen enkele vorm van opleiding genoten en zorgen zij er daar voor dat zij wat opleiding in talen krijgen, over huishouding en heel belangrijk alle beginselen van het handwerken (naaien) zodat zij later bijvoorbeeld in een naaiwinkeltje kunnen gaan werken of er zelf één gaan starten. De opleiding duurt tussen de één en de drie jaar, afhankelijk hoe snel het meisje leert.

Als proef op de som had ik een geintje uitgehaald. Ik had namelijk een broek gekocht en deze bewust wat langer dan ik nodig had. Vervolgens heb ik de vraag gesteld of een meisje deze voor mij op de nieuwe naaimachine in kon korten. Na wat verlegen heen en weer gepraat was er een “vrijwilliger”. Maar ze was wel nerveus als ik erbij zal blijven, dus ik moest aan de koffie en Sylvia (die ook mee was) mocht wel blijven om wat foto’s te maken (foto’s SAM_2290, SAM_2301 en SAM_2302). Tenslotte kwam ze vol trots de broek “overhandigen” (foto SAM_2303).
Uiteraard ben ik zelf ook nog even op onderzoek uitgegaan en ook hier bleek dat er totaal geen vorm van verkoeling in de vorm van ventilatoren in de slaapkamer van de meisjes aanwezig was. Het was er snikheet, maar gelukkig hadden ze wel klamboes hangen (foto SAM_2297). Dit is weer een typisch geval van eerst de tuin mooi maken en wanneer er nog geld is gaan we wel kijken of er nog geld voor fans over is (niet dus….).

Na afscheid genomen te hebben zijn we verder gegaan naar Nayakakanda waar we even moesten zoeken naar de superior. Ze had al de rekening afschriften meegenomen en daaruit viel op te maken dat er LKR 211.000 is aangekomen, de wisselkoers is dus gelukkig iets verbeterd!
Aangezien ze net een week terug was in het convent heeft ze nog niets gekocht, maar binnen nu en drie weken zal ze dit gaan regelen.. Wel vroeg ze ons of je nog even een kijkje wilde nemen in Sansa Suma (foto SAM_2305), en natuurlijk wilden wij dat. We kwamen terecht in een donker gebouwtje waar diverse oude dames aanwezig waren. Ze waren erg blij om ons te zien! We hebben ook nog een oudere dame gezien die momenteel door iemand van Ayubowan middels brieven wordt ge-contact (foto SAM_2313).

Moe maar voldaan hebben we daar afscheid genomen en na ongeveer 1,5 uur rijden waren we weer terug in het hotel , het verkeer zat namelijk niet echt mee in de spits. Na het eten nog wat Arrack naar binnen en toen heerlijk de indrukken op ons in laten werken.

VRIJDAG 13 AUGUSTUS 2010
Helaas vandaag alweer de laatste dag van deze fantastische vakantie . Maar we weten dat aan alle mooie dingen snel weer een eind komt. Ik kan niets anders zeggen dat het ook nu weer is omgevlogen. Vandaag heb ik alleen maar het verslag gemaakt, in de schaduw van een palmboom en uiteraard onder het genot van een drankje. Heerlijk de zon in de zee zien zakken. Het enige wat we vanavond nog moeten doen is nog een diamantje in Sylvia haar verlovingsring laten zetten bij onze vriend Zayer, zal wel weer wat gaan kosten, maar alles voor mijn vrouwtje. Koffers inpakken is niet veel werk, alhoewel het nog wel even passen en meten wordt om alle (ook nieuwe kleding) erin te proppen, maar dat gaat wel goed komen.
Zondag zal ik nog even het laatste stukje aan dit verslag toevoegen en dan is het op naar de volgende reis naar dit prachtige eiland. Gelukkig heeft ook Sylvia het fijn gehad en haar angst dat alles pittig is, is haar reuze meegevallen :).

Zoals gezegd, morgen om 10.05 lokale tijd vertrekken we naar Dubai om dan vervolgens rond 19.40 uur (NL tijd) in Düsseldorf aan te komen, waar als het goed is mijn schoonvader ons op komt halen.


ZATERDAG 14 AUGUSTUS 2010
Vanmorgen zijn we om 6.15 opgestaan, snel een ontbijtje gebruikt, uitgecheckt en daarna naar de luchthaven. Ten opzichte van afgelopen november was het vele malen drukker met toeristen. Maar goed, ondanks dat waren we redelijk snel bij de gate. Echter bleek dat het vliegtuig enorm druk was waardoor we met ruim 1,5 uur vertraging uit Sri Lanka zijn vertrokken. Het voordeel is dat we in Dubai niet meer dan 5 minuutjes hoefden te wachten om te boarden. Maar voordat we erin mochten bleek het vliegtuig zo enorm vol te zitten dat we alle 5 een upgrade naar businessclass kregen, niet echt een straf, en een stuk relaxter om zo de laatste 7 uur te vliegen. Heerlijk verwend en qua eten en drinken werden we behoorlijk bezig gehouden!
Uiteindelijk landden we om 19.15 uur in Düsseldorf, waar zowel mijn schoonvader alsmede Teun en Elly ons op stonden te wachten. Nog even 3 uurtjes rijden en toen waren we na meer dan 20 uur reizen eindelijk weer in Hoofddorp.

Zoals beloofd nog enkele foto’s van het Noorden, ik heb bewust gewacht met het plaatsen totdat we terug waren in Nederland, je weet maar nooit. Vanwege de politieke gevoeligheid heb ik alleen de “veilige” foto’s geplaatst en wanneer iemand de echt spannende foto’s wil zien, schroom niet om een keertje op visite te komen. De volgende foto’s zijn genomen op de trip naar het Noorden (SAM_0415, SAM_0475, SAM_0771 en SAM_0829).

Tenslotte rest het mij om iedereen te bedanken voor alle leuke berichtjes, SMS’jes en e-mails die we hebben ontvangen. Wij hopen dat iedereen een beetje een beeld heeft gekregen van onze belevenissen, speciale trip naar Jaffna en de diverse bezoeken aan de projecten hier in Sri Lanka. Het was een enorm mooie reis en we hebben echt genoten, op naar het volgende bezoek zullen we maar zeggen.


Gabriël, Sylvia (en natuurlijk mijn ouders Wim en Angela en mijn broer Dominique)