Werkbezoek 2012 Stichting Ayubowan deel 1 van 2

Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt,omdat de ruimte vol was. Om het overige deel van het reisverslag te lezen kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/wqfn3V


Vrijdag 13 januari 2012
Vanmorgen om een uurtje of 8.00 heerlijk wakker geworden onder het genot van het geluid van de waterval. Helaas is dit onze laatste dag in het watervalhotel, zie foto 058 en foto 059. Na het heerlijke ontbijt, nog even een aantal mooie plaatjes van het hotel en de omgeving geschoten om vervolgens de reis naar Ja-Ela te starten.

Tijdens onze afdaling naar de hoofdweg werden we door onze chauffeur geattendeerd op een cobra slang die voor ons over het pad de wildernis indook, helaas net te laat voor een foto :-(.

Aangezien we nu weer zelf moeten koken hebben we nog wat boodschappen gedaan in de supermarkt en een stukje verder langs de weg vers fruit gekocht, zie foto 060.

“Thuis” gekomen direct weer de administratie proberen af te werken, echter wanneer er meer dan 350 mails in staan, red je dat niet even in een uurtje. Maar goed, redelijk ver gekomen en morgen hebben we in principe geen bezoeken af te leggen, dus dan is er gelegenheid genoeg.

Vanavond gaan we naar de Rotary Club van Pamanugama om eens contacten te leggen met de lokale bevolking, je weet nooit waar dat toe leidt. Daarnaast willen Sylvia en ik ook nog een dagje gaan golfen, dus hopelijk dat zij een mooie in de buurt weten, tegen een leuk tarief ;-).

Vandaag houd ik het kort, wellicht morgen en overmorgen ook (als er onverwachts niets tussen komt). Dus voor nu…alvast een fijne avond en genieten van het weekend.


Donderdag 12 januari 2012
Gisteravond zoals verwacht redelijk vroeg naar bed gegaan, uurtje of 2300. Vanmorgen uitgeslapen wakker geworden, en na ons opgefrist te hebben konden we aangeven wat we als ontbijt wilden gebruiken.

Ons hotel heeft vier kamers en net als alle andere keren dat ik er heb verbleven waren wij de enige gasten.

Na het ontbijt vertrokken naar Yatiyanthota, ongeveer een uurtje rijden. Stipt om 10.30 uur zijn we daar aangekomen. Ook hier stonden de kinderen te wachten en sommigen waren zelfs met hun vader, moeder, opa, oma, oom of tante gekomen. De zuster had nog snel de laatste lijst met kinderen voor me uitgeprint aangezien ik het alleen digitaal van ons Nederlandse contactpersoon had ontvangen toen ik al in Sri Lanka zat, en internetten lukt, maar printen is een heel ander verhaal.

Vervolgens hebben we eerst foto's van de kinderen genomen en gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt ook hun familielid op de foto te zetten. Toen nog een groepsfoto, zie foto 053. Daarna kregen gelukkig de kinderen en ouders ook hier een stuk cake en wat te drinken alvorens zij weer naar huis gingen, zie foto 054.

Enkele kinderen konden niet op de foto worden gezet omdat die met een goede reden niet aanwezig waren, overigens heeft de zuster wel beloofd deze foto's naar me te mailen. Het annual report van 2011 zag er netjes uit en heb ik meegekregen. Deze zal de zuster ook nog digitaal toezenden. Wel heb ik samen met de zuster nog wel wat aanvullingen gedaan. De bankboekjes klopten eveneens allemaal. Uiteraard moest er ook nog wat worden gegeten tussendoor pffff.

Sylvia en Dinie hadden besloten in het mooie hotel te blijven, ik geef ze geen ongelijk, zeker omdat het zwembad vanmorgen helemaal was schoongemaakt, zie foto 055. Dit betekende dus dat ik weer de foto's van het convent moest maken, eigenlijk de taak van Sylvia. Ook de ruimten waar reparaties worden gestart, bekostigd door een gulle gever, zijn gefotografeerd.

Helaas waren ze nog niet begonnen omdat de klusjesman ziek was, maar over 1,5 maand moet dit wel zijn afgerond. Verder gaf de zuster ook nog aan dat er in het droge seizoen problemen zijn met de watervoorziening, kinderen moeten dan meerdere dagen met één emmertje water zich wassen. Helaas hebben wij niet de financiële middelen dit te bekostigen maar we beloofde de zuster dit te gaan bespreken met de Berendina stichting die veel studie en wasgelegenheden voor de allerarmsten in de Yatiyanthota omgeving financiert.
Na cadeautjes voor de kinderen bij de zuster te hebben achtergelaten zijn we vertrokken. Omdat Sylvia niet mee was waren we dit natuurlijk vergeten, maar de zuster zal dit aan de kinderen geven, zie foto 056.

We gingen na het bezoek nog niet terug naar het hotel maar eerste naar de Berendina stichting. Ton kent wat mensen in Nederland dus daarmee was het mogelijk met de regio directeur te spreken. Na kennis gemaakt te hebben de wederzijdse verwachtingen te hebben gedeeld, zijn we tot de afspraak gekomen dat ik een mail naar hem stuur met de contactgegevens van het convent, en hij zal daar dan gaan kijken wat zij daar kunnen betekenen. Een goede eerste stap!

Vervolgens vroeg hij of we ook eens met de directeur in Colombo wilde gaan praten om te kijken of we op sommige vlakken intensiever met elkaar samen kunnen gaan werken. Een fantastisch aanbod, dus dat gaan we zeker doen volgende week.

Nadat we naar de auto waren terug gelopen werden we als toeristische attractie door de kinderen van een uitgaande school bekeken en aangestaard, zie foto 057.

Nadat we in het hotel zijn terug gekomen heb ik nog wat administratieve zaken weggewerkt, o.a. had de zuster uit Yatiyanthota gevraagd of ze het application form digitaal kon krijgen, want ze moet er binnenkort 6 maken en dit doet ze liever per mail dan per post, dus ze gaan goed met het digitale tijdperk mee :-).

'Helaas' ligt ons hotel zo diep in de middle of nowhere dat internet enorm traag werkt, wat best lastig is, klinkt wel erg verwend :-), maar goed uiteindelijk toch nog alles kunnen doen, zelf nog de e-mails van KLM kunnen 'lezen'.

De rest van de 'dag', nog 3 uurtjes tot het weer donker is, gaan we genieten van de zon, het zwembad en een glaasje Arrack om morgen weer terug te gaan naar Ja-Ela, een reis van ongeveer 3,5 uur.

That's all for now....


Woensdag 11 januari 2012
Na een heerlijke nacht te hebben geslapen zijn we vanmorgen om 7.30 uur opgestaan. Ook dit keer zat er een hele apenkolonie in de bomen boven ons balkon, iets wat zeer kenmerkend is voor Kandy.

Na het ontbijt hebben we uitgecheckt en onze reis naar Pusselawa gestart, na nog even wat geld te hebben gepind duurde het ook nu weer bijna 45 minuten om Kandy uit te komen. Uiteindelijk waren we om 11.00 uur op de bestemming na een rit door de bergen en de theeplantages. Dit convent heeft geen hostel functionaliteiten, wat betekent dat alle kinderen extern verblijven. Van degenen die aanwezig waren hebben we foto's gemaakt, zie foto 049. Uiteindelijk bleken er twee kinderen niet te zijn. Ook hebben we de kinderen een klein cadeautje gegeven. Gelukkig was Sylvia weer mee en heeft haar taak om foto's te maken van het convent voor internet weer op zich genomen.

Na de administratieve kanten te hebben afgewikkeld is er nog even een kort bezoekje gebracht aan het modderhuisje welke door de oliebollenactie van 2009 is gefinancierd. Dit hebben we met een tuktuk gedaan omdat dit erg afgelegen ligt en een normale auto hier niet kan komen. Gelukkig was het nu wel gereed en ook daar hebben we een aantal foto's van gemaakt, zie foto 050, tevens hebben we ook gezien hoe er in Sri Lanka wordt gewassen, zie foto 051.

Vervolgens hebben we na afscheid te hebben genomen onze reis om 12.45 naar Kitulgala vervolgd. Door al het gedraai en gehobbel hebben we onderweg even een pilletje gekocht tegen wagenziekte voor Sylvia want die voelde zich niet zo lekker. Echter zijn bijna alle medicijnen in Sri Lanka zonder recept verkrijkbaar dus ook dit halen was zo gepiept, met het gewenste resultaat. De prijs is werkelijk schrikbarend, je loop er op leeg, maar liefst LKR 20 voor 8 pillen, omgerekend €0,13!

We zijn rond 15.30 uur aangekomen in het watervalhotel, het blijft een erg mooie locatie om even bij te komen, zie foto 052. Uiteraard moest nog wel het verslag worden geplaatst, de e-mail worden bijgewerkt dus uiteindelijk begon de ontspanning om 17.30 uur.

We hebben toen nog lekker onze ervaringen uitgewisseld en heerlijk gaan slapen met het geluid van de waterval op de achtergrond.

Dit was het voor vandaag en morgen gaan we naar Yatiyanthota.


Dinsdag 10 januari 2012
Vanmorgen relatief vroeg opgestaan, gelijk een Déjà vu moment van twee jaar geleden want ik stond weer eens op het balkon een kop koffie te doen en voor ik het wist zat er een centimeter of 50 van ons vandaan een aap. Dan kun je twee dingen doen, of naar binnen vluchten met als resultaat dat die aap ook mee gaat, slechte optie dus, of stil blijven staan en hopen dat dat beest weer door gaat naar een ander balkon. Gelukkig koos die aap voor het laatste na een minuut, zie foto 041.

Na het ontbijt zijn Ton en ik alleen vertrokken naar Wahakotte. Sylvia en Dinie zijn lekker in het hotel gebleven, ik geef ze groot gelijk, een dagje zwembad hangen is ook heerlijk.

De reis ging zeer langzaam, veel verkeer, smalle straatjes en ook nog eens veel 'zelfmoord-buschauffeurs'. Werkelijk waar, die gebruiken alleen het gaspedaal en verwachten dat al het overige verkeer voor hun remt, wat ook gebeurt overigens, iedereen wordt door hen van de weg gedrukt. We hadden hier dus een flinke miscalculatie gemaakt qua reistijd. Maar goed, uiteindelijk zijn we om 11.15 uur in Wahakotte aangekomen. We wisten dat de kinderen er niet zouden zijn, maar dat was ook niet nodig, want ons contactpersoon was er enkele maanden eerder al geweest. Wel was er één nieuw meisjes aanwezig die ook op de wachtlijst staat, zie foto 042. Verder heb ik nog een nieuwe aanvraag meegekregen en de zuster gaf aan dat er binnenkort weer twee worden verwacht, dus ook daar zoeken we nog schrijfouders voor. Verder hebben we de nieuwe guidelines overhandigd, de schrijfkindlijsten doorgenomen, het annual report besproken van 2011, foto's gemaakt voor de website, en project 2011-04 bekeken, zie foto 043, daar zijn al flinke vorderingen te zien. Ook had ik geld mee gekregen van het contactpersoon, omdat destijds onduidelijkheid over één meisje ten tijde van de poolbetaling bestond, dus dat is nu ter plekke afgehandeld, zie foto 044. Tevens heeft de zuster aangegeven dat afgelopen maandag twee brieven voor schrijfouders naar Nederland zijn gestuurd, want twee eerdere brieven waren helaas niet aangekomen, de post op Sri Lanka wil wel eens verstek laten gaan helaas....

Uiteraard hebben we voor alle kinderen wat handpoppen en pennen achter gelaten.

Na een king kokosnoot te hebben gedronken en een paar sandwiches te hebben gegeten zijn we weer vertrokken naar het volgende convent in Matale.

Helaas moesten we nu weer dezelfde weg als de heenreis terug rijden, we waren rond 14.30 uur op de bestemming. Ook nu was het lastig te vinden, omdat het binnen het terrein van een school/kerk ligt, maar goed we werden netjes opgevangen door de zuster. Aangezien de huidige superior binnenkort vertrekt was ook de nieuwe zuster aanwezig.

Allereerst moest er worden geluncht, ik zeg liever gelijktijdig gedineerd want ook hier moesten en zouden we alles proeven vonden de zusters :-). De huidige superior is een enorme kletskous en heeft enorm veel leuke verhalen verteld en gaf aan dat het convent er mede dankzij de gulle gevers er goed en netjes bij ligt en ze het met een gerust hart kan overdragen aan de nieuwe zuster.

Na de lunch werden we naar de kinderen gebracht die uiteraard met zang en dans ons vermaakte en op die manier hun dankbaarheid richting alle schrijfouders en de stichting uitten.

Daarna even een leuke groepsfoto gemaakt, zie foto 045, om vervolgens ook nog alle andere kinderen te fotograferen. Momenteel zijn er 7 kinderen uit het tehuis weg gegaan en komen er één of twee op de wachtlijst te staan. Eén nieuw meisje is te zien op foto 046.

Daarna hebben we een hele rondleiding gekregen en veel foto's gemaakt, welke uiteraard op de website zullen worden geplaatst t.z.t. Het annual report van 2011 ziet er keurig uit en zal aan de CP worden gegeven wanneer we weer terug in Nederland zijn. Inmiddels was ons schema volledig uit de hand gelopen, om 16.15 uur gingen we pas uit Matale weg, en begonnen we aan de rit naar Gampola, ook nog eens 1,5 uur, dus even uitrusten vanavond in het hotel zit er niet in... Omdat we overigens langs Kandy reden hebben we de 'nieuwe' superior zuster een lift gegeven aangezien ze speciaal voor ons naar Matale was gekomen.

Echter is er wel een uitdaging bijgekomen omdat beide accu's van het fototoestel op het laatste beetje energie draaien. Maar goed een iPhone doet tegenwoordig niet meer onder van een traditioneel toestel, dus gelukkig wel een alternatief gevonden :-).

Stelling van de dag: Zowel voor ons, alsook voor de camera is drie tehuizen met daar een aanzienlijke afstand tussen teveel van het goede. Dit moeten we voor het volgende werkbezoek anders plannen.

Om 1800 uur waren we pas in Gampola, ook hier werden we weer welkom geheten door de kinderen middels muziek (met door Ayubowan gesponsorde instrumenten) en dansjes. Alle kinderen hebben we een klein cadeautje gegeven nadat ze op de foto waren gezet, zie foto 047. Vervolgens hebben we wederom een snack gegeten, volgens mij hebben de zusters ervoor gezorgd dat ik al 2 kilo ben aangekomen ;-).

De administratie is vervolgens doorgenomen, het bleek dat in de afgelopen 2 jaar van ruim 35 kinderen er nu nog maar zes worden geholpen, we moeten ook hier dus flink aan de slag om het weer op peil te krijgen. Het convent zag er netjes uit. Er was sinds één week een nieuwe zuster die voor de hostel verantwoordelijk is. Het annual report van 2011 hebben we niet meegekregen omdat de zuster de laatste storting nog administratief moet verwerken. Verder hebben we foto's gemaakt van het convent (lastig als het donker is), en van de koelkast, die we enige tijd geleden voor hen hebben gekocht. Leuk om te vertellen is dat er 6 kinderen mijn arm vasthoudend het convent lieten zien, maakt het maken van foto's overigens niet eenvoudig :-).

Tenslotte zat er een gehandicapte man bij de poort, die daardoor helaas niet kon werken en geen inkomsten had, al de hele dag op ons te wachten. Hij had zijn hoop op Ayubowan gevestigd aangezien zijn dochter, eveneens gehandicapt, naar een school voor speciaal onderwijs moet gaan en hij dit niet kan betalen. Een erg aangrijpend verhaal en we hebben gemeld dat we dit in de bestuursvergadering zullen gaan bespreken. Is er wellicht onder de lezers iemand die dit meisje twee jaar wil helpen naar school te gaan. De kosten zijn ongeveer €20 a €30 per maand, zie foto 048.

Inmiddels was het 20.30 uur geworden en dus tijd om afscheid te nemen.

We waren enorm laat terug in het hotel, vervolgens heb ik dit verslag nog op de website gezet, samen met de foto's en zoals de traditie betaamd, deze mooie, leuke, maar ook zeer vermoeiende dag afgesloten onder het genot van een welverdiend glas arrack.

Tot morgen, een wat rustigere dag voor ons waar we via een convent in Pusselawa naar Kitulgala rijden.


Maandag 9 januari 2012
Vanmorgen rustig opgestaan en na het ontbijt eerst maar weer eens naar de kapper, want dat gepruts met die scheermesjes kan ik niet aan wennen. Samen met Ton dus naar het centrum van Ja-Ela, want naast de kapper moesten ook nog even wat andere inkopen worden gedaan aangezien we weer landinwaarts gaan deze week.

Tijdens de rit van Polgahawela heeft de zuster wel vier keer gebeld, de eerste keer of we al onderweg waren, de tweede keer hoe laat we aan zouden komen (hadden we al eerder gemeld nl. 1400 uur). De derde keer of we mee wilde lunchen en de vierde keer dat ze nu aan de poort zal gaan staan om ons op te wachten. We waren 13.50 aanwezig, dus keurig ingeschat.

Er stonden heel veel kinderen, en ouders op ons te wachten, uiteraard kregen we bij binnenkomst weer bloemkransen opgehangen, en vervolgens werden we onder muziek en dans begeleid naar de binnenplaats (zie video welkom Polgahawala).

Daar aangekomen moesten we allereerst de computerkamer openen, zie foto 032. Dit project was twee maanden gelden gestart en nu al afgerond (project 2011-10). Er was een keurig kamertje gemaakt met twee nieuwe computers met Windows 7 erop, met mooie lcd
schermen, zie foto 033 en foto 034.


Daarna waren alle ouders en kinderen al op stoelen waan het wachten voor de introductie van de zuster en enkele kinderen, zie foto 035. Er werden ook nu weer diverse dansjes opgevoerd en tenslotte gaf een heel klein meisje in het Engels de eindspeech. En jullie begrijpen al wie ook nu weer degene van Ayubowan was die wat mocht zeggen, zie foto 036 :-).

Vervolgens hebben we alle aanwezige kinderen gefotografeerd, helaas was er één ziek en één had een belangrijke schooldag dus die konden we niet fotograferen. Ook waren twee kinderen van de wachtlijst niet aanwezig, maar die foto's zijn al in het bezit van onze contactpersoon.

Daarna een heerlijke lunch gekregen. Wat opviel is dat de ouders en kinderen ook een kleine versnapering en wat te drinken kregen, dit had ik nog nooit meegemaakt, maar wel zeer netjes.

Na de lunch hadden alle kinderen wat geknutseld en die expositie moest ook nog worden geopend. Alle kinderen stonden naast hun knutsels, erg mooi allemaal. Het was de bedoeling dat we alles mee moesten nemen maar natuurlijk kon dat niet.

Daarna de administratie verder afgewikkeld. Het annual report van 2011 was al gemaakt dus die konden we mee nemen. Ook kregen we foto's mee van de kerst en foto's waar de kinderen een kerstcadeau kregen. De financiën zag er ook hier volledig en netjes uit. Twee kinderen zijn inmiddels vertrokken en hebben een baantje gevonden. De zuster had twee zeer arme kinderen al op hun plek gezet en ook daar zijn foto's van. Foto 037 en foto 038 laten twee kinderen zien die nog een schrijfouder nodig hebben, dus iets voor jou?

Daarna heeft Sylvia nog foto's van het tehuis voor de website gemaakt en nadat we alle kinderen en ouders ons gedag hebben gezegd konden we weer vetrekken.

Tijdens de rit naar Kandy kregen we een klapband, niet gek als je ziet op wat voor soort wegen we vorige weken hebben gereden. Samen met Rohitte hebben we de band verwisseld, zie foto 039 en foto 040. 2 km verder was een bandenboer waar we een nieuwe band hebben gehaald, en ook de reserveband hebben we laten verwisselen, dit alles was binnen 15 minuten voor elkaar, in Nederland kost dat aanzienlijk meer tijd én geld. Daarna de laatste 15 km naar Kandy gereden en uiteindelijk waren we om 19.15 in het hotel.

Na het diner nog even de dag doorgesproken onder het genot van een drankje en op tijd naar bed want morgen wordt het een drukke dag. Drie kindertehuizen gaan we bezoeken, namelijk in Wahakotte, Matela en Gampola.

Dit was het weer voor vandaag en welterusten!


Zondag 8 januari 2012
Gisteravond geen wekker gezet, dus vanmorgen heerlijk uitgeslapen totdat de bakker met zijn muziekwagen langs kwam, maar goed er zijn vervelendere manieren om wakker te worden. Rustig opgestaan, om vervolgens de administratie weer op orde te maken, en alle tehuizen die volgende week worden bezocht daarover te informeren. Daarnaast ook nog wat privé contacten aangehaald om daar afspraken mee te maken voor de komende periode.

Omdat we redelijk laat waren opgestaan, hebben we besloten in het Airport Garden Hotel te gaan brunchen. Het bleek dat het mooie uitzicht over de lagoon er niet meer is, maar je kijkt nu uit over de in aanbouw zijnde snelweg tussen het vliegveld en Colombo, erg zonde :-(, zie foto 029. Aan de andere kant is de route dan wel 3 keer zo snel…..
Het eten was heerlijk, echt genieten en even niet aan de lijn gedacht….

Toen kregen we een telefoontje binnen met de mededeling dat Wim van de Beek, de oprichter van de “Santosa Foundation” waar Stichting Ayubowan regelmatig gezamenlijk studie projecten mee uitvoert afgelopen nacht was overleden. Dus vanmiddag moesten we daar langs om te condoleren omdat we tijdens de begrafenis van komende dinsdag in Kandy zitten. Er heerste daar een grote verslagenheid, zeker omdat Wim enorm veel kansarmen van de straat heeft geplukt en hen weer in de juiste richting heeft bewogen.

Vervolgens heb ik gelijk maar even van de mogelijkheid gebruik gemaakt om foto’s te nemen van een het huisje van onze chauffeur die middels giften de afgelopen jaren steeds mooier (relatief gezien) is geworden, zie foto 30. Foto 31 laat het gezin van onze chauffeur zien.

Daarna weer terug naar huis, e-mail weer bijgewerkt (alleen krijg ik de instellingen van Ziggo niet goed), dus lezen kan wel en verzenden moet ik dan weer via web mail, erg omslachtig, maar goed, het werkt.

Een eenvoudige diner gebruikt, gezien de stevige brunch eerder vandaag :-), nog even een drankje gedronken de dag doorgenomen en naar bed.

Morgen wordt weer een dagje reizen, we gaan via het kindertehuis in Polgahawala naar Kandy. De zuster heeft inmiddels aangegeven dat er van ons wordt verwacht dat wij het computerlokaal openen (project 2011-10), ben benieuwd.

Groetjes van ons allen uit Sri Lanka (33,8 graden).


Zaterdag 7 januari 2012
Vanmorgen zonder muggenbeten wakker geworden, kan dus niets anders zeggen dan heerlijk te hebben geslapen. Na het ontbijt nog één keer naar zee gelopen, zie foto 026 en 027. Dit is maar 50 meter vanaf ons huisje, om vervolgens aan de lange reis naar Ja-Ela te beginnen. Het eerste stuk tot Kantale was, uiteraard net als de heenweg een ramp, ruim 2 uur gereden over krap 30 km. Maar goed, even snel een flesje sap langs de weg daar gedronken en snel de auto weer in voor een beter stuk weg. Onze chauffeur heeft op dat deel voor het eerst van zijn leven de 120 km/u aangetikt, hij schrok er zelf van. Maar goed we schoten wel lekker op. Op de weg tussen Dambula en Kurunegala hebben we wederom wat gegeten. Volgens mij had ik nog niet eerder gezegd dat de toiletten zelf voor Europese begrippen erg modern waren. Toiletbrillen die automatisch omhoog gaan en desinfecteren, werkelijk hip :-).

Snel weer door want we moesten nog een flink stuk. Onze chauffeur had besloten de A6 naar Colombo te volgen omdat het zaterdagmiddag daar rustiger is dan binnendoor, zij het niet dat we diverse keren tropische stortregens tegen kwamen en de ingehaalde tijd dus weer zijn verloren.

Na nog snel een supermarkt in te zijn gedoken om wat spulletjes te kopen waren we uiteindelijk 1800 uur terug in Ja-Ela, waar we eerst een echte Douwe Egberts koffie hebben genuttigd die door Dinie was klaargezet, en we hebben haar op een gepaste manier beloond, zie foto 028, want alle koffie die we de laatste dagen hebben gehad, was slap, met suiker én melk, terwijl wij het zonder toevoegingen gewend zijn, dus helaas wel regelmatig hoofdpijn gehad door koffie gebrek haha.

Daarna stond er nog een verrassing te wachten de buurvrouw van Ton en Dinie hadden een heerlijke Sri Lankaanse maaltijd voor ons gemaakt met als toetje de befaamde jelly pudding.

Daarna nog even wat nagepraat onder het genot van een glaasje Arrack en wat cashewnoten om vervolgens heerlijk in een AC gekoelde kamer zonder muggen in slaap te vallen.

Morgen een soort van rustdag, alle tehuizen op de hoogte brengen wanneer we langs gaan komen qua richttijden, diverse voorbereidingen plegen en ook nog e.e.a. uitwerken, maar niet in de auto, en dat is wel even lekker. Inmiddels hebben we wel de route van dinsdag de 10e omgegooid omdat we drie tehuizen die dag moeten bezoeken en nooit in Nuwara Elya zouden kunnen komen. Dus vandaar dat we de slaapplek hebben omgezet naar Kandy waar we dan twee nachten gaan verblijven. Overigens blijven de 3 bezoeken wel gewoon op dinsdag staan!

Dit was het weer voor vandaag, en morgen dus een heel summier verslag :-).


Vrijdag 6 januari 2012
Vanmorgen op tijd opgestaan vanwege het drukke schema en de lange reisdag. Gisteravond was het toch nog redelijk laat geworden voordat alles online stond want het uploaden verliep lastig omdat de stroom wederom was uitgevallen en de laptop daardoor volledig leeg was. Pas nadat de accu weer kon worden opgeladen kon alles op internet worden gezet. Daarna nog even een drankje en wat gepraat met Sri Lankanen. Dit is het voordeel van een dergelijk 'hotel' en om 00.35 gingen we eindelijk slapen.

Onze chauffeur was gisteren wakker gehouden door het harde gepraat van een grote groep mensen in de kamer naast hem dus die moesten we wel even bellen om te vragen waar hij bleef voor het ontbijt.

We zijn eerst naar Kalmunai gegaan. We werden door de kinderen welkom geheten en moesten door een soort balonnenhaag lopen, erg leuk bedacht. Binnen kregen we nog wat zang en dans kwaliteiten van de meisjes te zien waarna de administratie werd doorgenomen (zie foto 013 en foto 014). Echter niet voordat we eerst weer wat lekkernijen hadden gegeten.

Op foto 015 is de groep meisjes inclusief de zuster te zien.
Werkelijk complimenten voor de manier waarop alles was georganiseerd, zowel de financiële administratie, de spaarbankboekjes, de mappen waarin de post werd bewaard etc zag er fantastisch uit!

De renovatie van de wasgelegenheid (project 2010-05) was eveneens afgerond, dit heeft even geduurd maar nu kan er op een hygiënische manier worden gewassen, en in regentijd zelfs 'overdekt', zie foto 016.

Wel gaf de zuster aan of het mogelijk is nog een bron te slaan omdat tijdens de droge periode de huidige bronnen droog staan en de kinderen dan erg oncomfortabel moeten leven. Binnenkort zal er een offerte worden gemaild en vanzelfsprekend moeten we dit tijdens de bestuursvergadering bespreken.

Na wederom foto's van de kinderen en het tehuis te hebben genomen kregen we als cadeautje en zak cashew noten, heerlijk voor vanavond bij een glas arrack. Daarna zijn we doorgereisd naar Kurukkalmadam, een jongenshuis.

We werden welkom geheten door drie broeders, en de kinderen die daar wonen. Ze hadden allemaal een t-shirt en een petje met Assisi Ilam erop, dit heeft te maken met de veiligheid. Wanneer ze naar school lopen worden ze op deze manier niet meer lastig gevallen (zie foto 017).

Goed, terug naar de aankomst. We kregen ook nu weer een bloemenkrans omgehangen en binnen aangekomen werden er diverse liedjes gezongen door de jongen en gaven alledrie de broeders een uitgebreide speech...en jullie raden het al ik was weer de sjaak om ook een speech te geven, dit keer vertaalde de broeders het naar Tamil want dat spraken de kleinere kinderen daar alleen, zie foto 018. De grotere jongens konden het wel redelijk verstaan.

Daarna was een lunch verzorgd. Een flinke ook, er was pizza, friet, kip, rijst, garnaaltjes en die 'moest' van de broeders worden weggespoeld met een biertje, met als toetje fruit. Een erg gastvrij tehuis.

Tijdens de lunch hebben de broeders verteld dat de regels om een jongenshuis te 'runnen' aanzienlijk zijn veranderd, uiteraard moest eerst Assisi Ilam een vergunning van de overheid krijgen, maar ook de probation office (overheidsinstantie) moet vervolgens eerst toestemming geven alvorens een kindje in dat tehuis mag worden ondergebracht. Als zonder die toestemming toch een kind wordt gehuisvest wordt de door de overheid verstrekte vergunning ingetrokken en dan is er pas echt een probleem. Dus hoe sneu dan ook, er kan niet meer 'spontaan' een jongen worden gebracht maar moet eerst een enorme procedure worden doorlopen, vaak ten nadele van het kind maar het is niets anders.

Na de lunch heeft Sylvia met een broeder weer haar 'taak' op zich genomen en samen met een broeder foto's van het tehuis gemaakt voor onze website. Ook heeft ze nog wat spelletjes met de kinderen gedaan buiten (zie foto 019).

Foto's van de kinderen zijn ook weer gemaakt, altijd een heel gedoe om ze wat minder serieus te laten kijken maar redelijk succesvol was het wel! De administratie was tip top in orde de financieen klopte, het annual report over 2011 werd aan ons meegegeven, de bankboekjes waren aanwezig en ieder kind had een eigen 'file' met kaarten en brieven van hun uncle /aunty. Overigens bleken er twee hele jonge broertjes (6 en 8 jaar), zie foto 020 en een ander jong jongetje (10 jaar), zie foto 021 en een oudere jongen die na familie problemen weer terug te zijn gekomen, foto 022 net nieuw te zijn, dus ook daar hebben we een foto van gemaakt en wellicht dat er mensen zijn die zich als schrijfouder aan willen melden, voor maar €15 per maand kunnen zij studeren voor een betere toekomst!

De jongens wilden graag nog even een potje cricket spelen, tenminste ik moest in eerste instantie met een dun stammetje de bal weg slaan, zonder succes, laten gaven ze me een cricket bat en daar kreeg ik in ieder geval het balletje mee weg....gepaard met en hoop gelach (of lachte zij me nu uit). Als cadeautje hebben we twee stengels suikerbamboe gekregen die je moet pellen en dan is het een soort lolly (zie foto 023).

Na afscheid te hebben genomen zijn we terug gereden naar Trincomalee, alleen de laatste 20 kiometer is nog een flinke hobbelweg, maar daar wordt wel aan gewerkt. Overigens staan nog steeds de opvangkampen van de tsunamislachtoffers langs de weg en zit ook nog helemaal vol met mensen (zie foto 024).

Onderweg nog even wat eten, avondeten, gekocht en tot onze verbazing vonden we een winkel die brood, smeerkaas en boter verkocht. Als toetje maar weer een banaan :-).

Aangekomen in hetzelfde huis als dinsdag hebben we als eerste het eerder gekochte muskietsennet in elkaar gezet en opgehangen, want Syl en ik willen niet weer lek worden gestoken :-), zie foto 023 en foto 025.

Na het eten dit verslag afgemaakt en online gezet dus ook deze drukke dag zit er weer op, morgen relatief vroeg op want we moeten weer terug naar Ja-Ela een reis van 257 km en onze ervaring is inmiddels dat dit ongeveer 8 uur in beslag zal nemen.

Tot morgen!


Donderdag 5 januari 2012
Vandaag om 0800 uur opgestaan. Heerlijk uitgerust en geslapen, geen muggenplaag gehad vannacht. Echter voordat we gingen slapen hebben we nog gesproken met een tweetal aardige Tamil prominenten. We hebben erg veel te horen gekregen hoe het leven nu is ná de oorlog. Eigenlijk is dit in één zin samen te vatten, namelijk dat de oorlog over is maar er is niets veranderd. Tamils krijgen namelijk erg moeilijk werk, kinderen worden op basis van hun achtergrond geweigerd op universiteiten, dus het leven voor de Tamils is er niet makkelijker op geworden. Zo zie je maar wat een drankje laat op de avond nog kan betekenen.

Na het ontbijt zijn we in een tropische bui naar het St. Joseph convent in Batticaloa gegaan. Daar hebben we eerst wat gedronken en de administratie afgewerkt. De zuster heeft mij gevraagd of het mogelijk is de adressen uit te werken want van de huidige manier in excel raakt ze geen wijs uit. Tevens is het mysterie waarom post uit Batticaloa niet aankomt, de zuster wist niet dat er “Holland” op moest worden gezet. Later die middag heb ik een nieuwe lijst in het juiste formaat gemaakt en aan haar verstuurd per mail. Daarnaast zal de zuster ook een 8-tal nieuwe aanvraagformulieren voor nieuwe schrijfkinderen invullen. Ook dat formulier heb ik haar digitaal gegeven. Ook zijn er weer foto’s van de aanwezige kinderen gemaakt en degenen die er niet waren worden naar aan ons nagestuurd. Tevens ook aangegeven dat minimaal enkele keren per jaar een briefje of kaartje moet worden gestuurd en daar zal de zuster op toezien. Omdat dit een nieuwe zuster is wist ze niet precies wat zij allemaal moest doen. Dus samen met haar de nieuwe guidelines doorgenomen een aangegeven gewoon te vragen aan ons Contactpersoon Peter-Martijn als er iets onduidelijk is. Het annual report van 2011 wordt binnen enkele weken verstuurd waarin eveneens de informatie over de kinderen zal worden gegeven. Tevens hebben we ook een oude bekende zuster gezien, nl. zuster ‘G’ die wij in 2010 in Jaffna hebben ontmoet, was erg gezellig!

Daarna stond er een brassband op ons te wachten die al muziek spelend ons naar de aula begeleidde (zie film Welcome St. Joseph convent). Daar zaten wederom een enorme hoeveelheid kinderen (zie foto 9) op ons te wachten. Er is daar voor ons gezongen en gedanst, erg leuk (foto 10 en foto 11). Vanzelfsprekend was ik weer de ‘pineut’ die iets aan de groep moest vertellen. maar begonnen in Tamil te vragen hoe het met hen ging en dat was nog te verstaan voor hun ook!

De zuster gaf aan dat ze zich netjes aan de maximale tijd van 20 minuutjes had gehouden, zoals wij hadden gevraagd, anders had dit werkbezoek nog met twee weken moeten worden verlengd wanneer er geen limiet was opgegeven :-).

Na de ‘ceremonie’ hebben we de administratie doorgenomen van ons studiefonds in de St. Cecilia’s College. Alles was netjes op papier gezet en zag er weer prima uit. Wel vroeg de zuster of het mogelijk is net als het afgelopen jaar een bijlesprogramma te financieren, zij zal de aanvraag verzenden.

Toen weer terug naar ons hotel, lunchen was niet meer nodig want de zusters dachten dat we waren uitgehongerd want wanneer je net een versnapering op had werd aangedrongen ook nog iets anders lekkers te proeven. Al met al weer goed in de watten gelegd. We waren overigens omstreeks 1600 uur terug. Tot 1800 uur de actiepunten die ik nog open had staan uitgewerkt, diverse mails met informatie aan zusters, namenlijsten maken zoals gevraagd etc.

En ook nog even snel het internet tegoed verhoogd want we zijn er al bijna doorheen. Toen liep ik tegen een muskietennet aan en die heb ik gelijk maar gekocht, wacht de bulten zijn nog steeds niet weg en morgennacht slapen we weer in Trincomalee, dus ons krijgen ze niet meer klein :-).

Om 1800 uur kwam ‘E’ ons weer vergezellen om samen naar het tehuis in Kallady te gaan. Ook nu geen enkele overbodigheid dat hij mee was want deze zuster sprak alleen maar Tamil :-(.

De communicatie was dus erg lastig maar wel kunnen achterhalen hoe de administratieve zaken in elkaar zaten. Ook is er een nieuw rekening nummer aan ons doorgegeven.

Ook hier kregen we weer lekkere hapjes toegestopt. Ondertussen had ik Sylvia de opdracht gegeven samen met een meisje foto’s van het huis te maken. Dit huis is na de Tsunami samen met Ayubowan door twee andere organisaties gedoneerd. Een fantastisch huis, volgens mij zelfs architectonisch ontworpen, echter is er nooit rekening mee gehouden dat er onderhoud aan moet worden gepleegd want inmiddels zijn er al diverse punten die gerepareerd moeten worden. We hebben aangegeven dat ze dit aan de andere twee partijen moeten vragen omdat wij dergelijke zaken daar niet meer doen. Verder is dit huis opgeleverd zonder enige vorm van meubilair, geen bedden etc. en ook is er niet over de keuken nagedacht want je kunt er alleen op gas koken en niet op hout wat de meeste mensen doen, want gas is erg duur. Al met al wel wat aandachtpunten die we mee terug nemen.

Daarnaast hebben we ook nog gesproken of het mogelijk is dit huis te gaan gebruiken als studiehuis, dus na schooltijd tot 20.00 uur kunnen kinderen uit de buurt hier komen studeren er is tenslotte plaatst genoeg. De zuster vond het ook een goed idee, alleen moet er dan erg veel worden geïnvesteerd in meubilair, computers, internet etc. Dus of dit nu een haalbare kaart is moeten we als we terug zijn maar een met het voltallige bestuur naar kijken tijdens de volgende bestuursvergadering.

Tenslotte nog een paar leuke foto’s gemaakt (zie foto 12) en terug gereden naar het hotel.

Daar hebben we nog even wat gedronken met ‘E’ en daarna nog wat gegeten. Het was wederom een drukke dag dus zeggen wij vanuit een vochtig en klam Batticaloa een hele fijne nacht en tot morgen, waar wij Kalmunai en Kurukkalmadam gaan bezoeken om vervolgens weer terug te keren naar Trincomalee, dat laatste is weer een flink aantal uren rijden.


Woensdag 4 januari 2012
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen heb ik een slechte nacht gehad. Rond een uurtje of drie werd ik wakker door erg veel jeuk. Wat bleek de muggen vonden mij een enorm lekker en er zaten minimaal 12 flinke bulten op buik, armen, benen en voeten. Flink aan het smeren geweest om de boel weer even in evenwicht te krijgen. Daarnaast één of andere ding in de fik gestoken om de muggen weg te houden en dat heeft redelijk goed geholpen. De stroom bleek namelijk te zijn uitgevallen dus de fan was ermee gestopt en dat vinden de muggen dus heerlijk!

Eindelijk om 4 uur weer in slaap gevallen om vervolgens om 5 uur wakker te worden gemaakt door de Hindoetempel, denk je dat je alles hebt gehad blijkt ook de kerkklok nog om 7 uur te gaan luiden. Resultaat van dit alles was een nacht van 4 uurtjes slaap. Ook Sylvia heeft hier last van gehad. Ton daarentegen is overal doorheen geslapen en snapte onze problemen dus niet :-).

Degene van wie we het huis huurde had inmiddels het ontbijt, brood, koffie, jam en eieren opgediend en dat lieten we heerlijk smaken. Daarna nog even naar het strand gelopen waar net een paar vissers de buit lieten zien, 15 kleine visjes en twee grote, het bleek dat er een gat in hun net zat, ook voor nu dus een slechte start van de dag (zie foto 005).

Maar goed, genoeg geklaagd, het is en blijft een prachtig eiland om te mogen vertoeven. Om 10.00 zijn we in de auto gestapt om de tocht naar Batticaloa te starten, een reis van ongeveer 160 kilometer. Tot onze verbazing was er een volledig nieuwe weg inclusief bruggen aangelegd waardoor we al binnen drie uur, i.p.v. de 10 uur vorige keer in Batticaloa zijn aangekomen. Zoals afgesproken hebben we ons lokale contact ‘E’ in Sittandikudi ontmoet en zijn we gezamenlijk naar Mawadivembu gegaan, we waren er hemelsbreed 2 kilometer vandaan. De enige uitdaging was om over een spoorrails heen te komen maar met wat kunst en vliegwerk van Rohitte (onze chauffeur) is ook dat goed gekomen.

Daar aangekomen werden we welkom geheten met een mooie lauwerkrans en een ‘tamilstip’ op ons voorhoofd, zie foto 006.

Vervolgens hebben we alle gegevens met de zuster middels een vertaling van ‘E’ doorgenomen. Uiteraard hadden zij wederom een enorme lijst met verbouwgingen die zij door ons uit wilde laten voeren. Direct maar aangegeven dat dit niet in lijn is met onze doelstellingen om geen valse verwachtingen te scheppen.
Wel hebben we samen de mogelijkheden bekeken om binnen in het tehuis een studieruimte in te richten. Er blijkt namelijk voldoende ruimte te zijn, en dan zijn alleen wat tafels en stoelen nodig. Dit is wel in lijn met onze doelstellingen dus we zullen nu de offerte hiervan afwachten.

Ondertussen was Sylvia foto’s van de omgeving aan het maken die we bij terugkomst per tehuis op onze website gaan plaatsen. Toen ze dat klaar had is ze heerlijk aan het spelen en het ravotten gegaan met de kinderen, volgens mij hebben ze hier allemaal (incl. Sylvia) van genoten. Zie foto 007.

Daarna hebben we eerst een groepsfoto van alle aanwezige kinderen gemaakt, zie foto 8, om vervolgens van alle aanwezige kinderen ook nog twee aparte foto’s te maken. Helaas waren een aantal kinderen vanwege een Tamil feest, wachtend op de uitslag van het examen of kinderen die nog bijles hadden niet aanwezig. Wel is er beloofd dat zij deze naar ons zouden e-mailen. Ja, u leest het goed zij hebben sinds kort ook e-mail, als één van de laatste tehuizen.

Na een rondleiding door het convent heeft ons contactpersoon ‘E’ ons de weg gewezen op zijn motor naar ons “hotel”, ook wel een hotel zonder uitzicht. In Nederland verdient een dergelijk hotel -1 sterren. Maar goed, er is geen keus in Batticaloa want andere hotels zijn er niet, of zelfs nog slechter. Overigens is de kamer wel beestvrij, met Airco en als extra zekerheid ook nog een klamboe. Dus wij gaan er vanuit vannacht niet lek te worden gestoken….we zullen zien. Wel hebben ze gratis WI-FI en moet je mikken om nat te worden wanneer je onder de douche staat, maar we klagen niet hoor!

Morgen hebben we een drietal bezoeken gepland, gelukkig wel in de buurt van Batticaloa dus hoeven we niet weer een dag in de auto te vertoeven.

Voor zover de belevenissen van vandaag en morgen weer een nieuwe dag.


Dinsdag 3 januari 2012
Vanmorgen om 0700 uur opgestaan i.v.m. de lange reis naar Trincomalee. Tot Kurunegala reden we over b-'wegen' er lag wel soort asfalt maar we moesten om de kuilen heen manoeuvreren. Zoals verwacht ging dat niet erg vlot, gemiddeld 30 km/u. Vervolgens werd de weg tot Dambula iets beter en ging het al wat vlotter. Daarna lag er een hagelnieuwe tweebaansweg tot Kantale waar snelheden tot 100 km gereden kon worden. We hadden met de zuster in Trincomalee afgesproken om 1600 aanwezig te zijn en het leek warempel te gaan lukken.....we hadden alleen te vroeg gejuicht. Van Kantala tot Trinco was het merendeel van de weg onverhard en als er wel asfalt lag zaten er gaten in van soms wel 80 cm breed. Resultaat, de laatste 40 kilometer hebben we 2,5 uur over gedaan. Het bleek dat de nieuwe weg door de overstromingen was weggespoeld en daarom de oude asfalt laag weer boven was gekomen (zie foto 002).

Stelling: Wat is beter, een slecht onderhouden asfaltweg of een zandweg…ons antwoord is… het laatste :-).

Onderweg de zuster maar even gebeld dat het allemaal erg tegenzit en we die vier uur niet gaan halen. Geen enkel probleem meldde de zuster, ze had de kinderen al ondergebracht zodat wij ze gewoon konden zien en 1800 uur was geen enkel probleem, en zelfs bood ze aan mee te eten. Dat gaf ons weer wat speling......

Omdat we de afspraak naar een later moment hadden gezet konden we eerst even de spulletjes bij onze slaapplek afzetten dachten wij….. Na enig speurwerk, lees ruim 1,5 uur hebben we onze slaapplek gevonden. Nooit geweten dat de Sri Lankaanse tuktuk drivers zo koppig waren, want anders hadden wij het zeker eerder gevonden :-). Dit huis is van een Nederlands persoon en die wilde ons graag van dienst zijn om het aan ons te verhuren, helemaal top.

Na ons kort opgefrist te hebben zijn we naar het St. Mary's college gegaan. Dit is een tehuis van ons studiefinanciering programma. Daar aangekomen werden we reeds verwacht en nadat de zuster ons had welkom geheten hebben de kinderen ons met een welkomstlied toegezongen. Daarna nog even snel de kinderen op de foto gezet (zie foto 003), want ze moesten ook nog eten. Om een symbolische bijdrage aan hun studie te doen hebben we hen allemaal een mooie KLM pen gegeven (zie foto 004). Daarna samen met de zuster van het tehuis een diner genuttigd (Sri Lanka stijl, dus de blaren staan nog op onze tongen :-)). Tijdens dat diner gaf de zuster aan dat de kinderen in het programma erg gemotiveerd zijn om goede resultaten te boeken. Dit komt omdat veel ouders van kinderen door oorlogswonden niet meer kunnen werken en zij dus in de toekomst voor hun ouders willen zorgen. Erg aandoenlijk om te horen. Ook een dagprogramma heeft de zuster uitgelegd. De kinderen staan om 05.00 uur op. Beginnen dan met een uur ochtendgymnastiek. Daarna gaan ze ontbijten en om 07.30 begint school. Die eindigt om 13.30 uur. Bij terugkomst moeten de kinderen taken uitvoeren en leren tot het avondeten om 19.30. Na het eten moeten ze opnieuw gaan studeren en om 22.00 uur naar bed. Een flink heftig schema voor die jonge kinderen!!

Snel terug naar onze slaapplek (was nu wel erg makkelijk te vinden) dit verslag online gezet en daarna snel naar bed want morgen wacht ons weer een flinke rit naar Batticaloa, echter voordat we daar aankomen zullen we eerst Mawadivembu bezoeken. Die zuster hebben we dan ook aangegeven morgen rond de klok van 1500 uur te bezoeken. De afspraken met ons lokale contact die eea zal vertalen morgen zijn eveneens gemaakt. hij rijdt het zijn motor naar Sittandikudi, en dan gaan we gezamenlijk naar Mawadivembu. We hebben afgesproken bij de bushalte en hebben gegevens van zijn motor en onze auto uitgewisseld zodat we elkaar kunnen herkennen.

Nou dat was het voor vandaag.

Welterusten en tot morgen vanuit een hotel in Batticaloa.


Maandag 2 januari 2012
Na een nacht heerlijk te hebben geslapen om 8 uur wakker geworden door gezang “van mens en dier”.
Bijgevoegd foto 001, waar we de afgelopen twee dagen hebben verbleven.

Een heerlijk ontbijt stond al op ons te wachten. Na het ontbijt moest er noodzakelijkerwijs naar de kapper worden gegaan, want mijn scheerapparaat had de reis niet overleefd en met een ongeschoren gezicht wil ik morgen niet in Trincomalee aankomen. Dus de boel weer even heerlijk glad laten scheren voor schrik niet LKR 80,- omgerekend € 0,50.

Daarna samen met Ton de reis wat aangepast vanwege de grote hoeveelheid regen die de laatste periode in het oosten van Sri Lanka is gevallen. Valt overigens niet mee om dat duidelijk te maken aan de betreffende tehuizen per telefoon, naast een slechte verbinding is ook het Engels nog een flinke barrière, maar goed ook zij zijn inmiddels ingelicht van de aanpassingen van ons werkbezoek.

De komende dagen zien er als volgt uit:
Dinsdag 3 januari bezoeken we het St. Mary’s college (studiefinanciering programma) in Trincomalee.
Woensdag 4 januari bezoeken we het Marianayagam Girls center in Mawadivembu. Dit doen we samen met een bekende van de Stichting. Voor het gemak noemen we hem ‘E’.
Donderdag 5 januari bezoeken we Batticaloa en Kallady, echter is dit waarschijnlijk alweer volgens het reeds gepubliceerde reisschema (zie www.ayubowan.org dan onder nieuws werkbezoek aanklikken en daar kun je het bekijken).

Vandaag ook nog even wat boodschappen in Negombo gedaan (ja ja ook een scheermes en scheerschuim ).

Morgenochtend vertrekken we rond 8.30 naar Trincomalee een reis van 257 km. Klink niet ver maar dat kan wel eens 6-7 uur reizen worden.

Welterusten voor straks.


Zondag 01 januari 2012
Allereerst willen wij iedereen een fantastisch, gezond en voorspoedig Nieuwjaar toewensen. Hopelijk dat we voor de kansarme kinderen nog meer kunnen betekenen dan de afgelopen jaren!

Na een aangename verrassing te hebben gekregen bij het inchecken, namelijk een upgrade naar businessclass, waar de stoelen helemaal plat als een bed konden worden geklapt toch nog enkele uurtjes heerlijk kunnen slapen, te kort dat wel, maar dat maakt niet uit. Uiteindelijk zijn we om 08.40 uur (lokale tijd) in Colombo aangekomen.

Toen op weg naar de enorme rij voor de nieuwe visumprocedure, er stonden wel 80 mensen te wachten die een visum moesten kopen. Na wat navraag te hebben gedaan bleek dat wij al de juiste papieren in ons bezit hadden en door konden naar een volgend loket. Hier stond geen rij en 1 minuut later stonden we achter de douane, helemaal top, en het visum hebben we mee gewapperd maar inhoudelijk is daar nooit naar gekeken, Sri Lanka ten top.

Toen we naar buiten liepen viel Ton, onze secretaris goed op, hij is namelijk erg lang dus die hadden we zo gevonden. Na de chauffeur gevonden te hebben zijn we vertrokken naar het huis van onze secretaris, waar wij door zijn vrouw werden opgewacht. Na een heerlijk kopje koffie hebben we de details van het werkbezoek door gesproken, aangezien de omgeving van Trincomalee beperkt bereikbaar is vanwege de overstromingen in dat gebied. Het blijkt dat er 35.000 mensen zijn geëvacueerd, dus eens kijken hoe we dit op kunnen lossen.

Daarna ondanks dat het 1 januari toch nog een open telecom winkeltje gevonden om een sim-kaartje te kopen, aangezien we een apparaat hebben die een WIFI signaal maakt van een sim-kaartje. Daar aangekomen werd gevraagd om een kopie van mijn paspoort, die had ik natuurlijk niet, wel het origineel. Resultaat, jongen uit de winkel met mijn paspoort er vandoor om een kopie te maken. Gelukkig was hij na een minuut of 10 samen met een kopie weer terug (paspoort ondertussen gekloond haha). Aangegeven dat er ook tegoed op moest worden gestort, echter heb ik dat laatste hem niet zien doen, zal goed komen meldde hij mij. Eerdere ervaringen hebben dit ook aangetoond maar het blijft altijd afwachten. En jawel na 4 registratiepogingen van de SIM kaart en een uur of twee later kwam het bedrag erop en konden we mobiel internetten. Heerlijk want dan kan overal in Sri Lanka het verslag worden bijwerkt.

Vanavond op tijd naar bed om het overgeslagen nachtje in te halen.

Morgen de route naar het oosten van Sri Lanka verder uitwerken, tehuizen op de hoogte stellen van de aangepaste planning, hotelreserveringen wijzigen, dus genoeg te doen. De dag erna gaan we richting Trincomalee, want ondanks de aangepaste planning lijkt het er voorlopig wel op dat we alle tehuizen zoals gepland gaan bezoeken.

Nou dat was de eerste (halve) dag in Sri Lanka, en zoals aangegeven zal dit verslag in principe iedere dag worden bijgewerkt, en tevens foto’s worden geplaatst.


Zaterdag 31 december 2011
Vanmorgen rustig opgestaan, nog even de laatste spullen ingepakt, om vervolgens om 14.15 uur aan onze reis naar Sri Lanka beginnen. Het was van Amsterdam naar Dubai een rustige vlucht, weinig turbulentie en uiteindelijk zijn we om 23.55 (lokale tijd) aangekomen in Dubai. Erg apart om al een paar uur eerder dan degenen in Nederland in 2012 te leven. Na een mooie toost op het nieuwe jaar genieten we van een lekkere kop koffie en moeten we nog 2 uurtjes wachten alvorens we verder reizen naar Colombo. Hopelijk dat we wat kunnen slapen want we moeten straks nog een hele dag door!