Werkbezoek Stichting Ayubowan 2016 deel 2 van 2

Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt, omdat de ruimte vol was. Om het eerste deel van het reisverslag te lezen (16 januari t/m 31 januari) kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/werkbezoek_2016_deel_1_van_2


Ja-Ela, 6 februari 2016
Het is helaas zover, de allerlaatste dag van het werkbezoek is aangebroken en vannacht zal ik om 02.25 lokale tijd terug vliegen naar Amsterdam met een korte tussenstop in Dubai. Zo’n dag is nooit fijn, aan de ene kant wil ik niet weg, aan de andere kan wil ik ook weer terug naar Sylvia, maar je moet nog wel de hele dag doorkomen alsof het niet de laatste is. Koffer is inmiddels vakkundig ingepakt, hopelijk dat ondanks de olifant ik onder de 30kg ben gebleven, dat zien we vannacht overigens wel op de luchthaven.

Er is uitgerekend hoeveel kilometers zijn gereden deze afgelopen drie weken om alle tehuizen en projecten die op het programma stonden te bezoeken en dat was maar liefst 2.200 km.
Dat moest uiteraard worden afgerekend, dus ik vanmorgen naar de bank om nog even geld te pinnen. Jullie raden het al……geen enkel apparaat slikte mijn pas meer. Weken lang is het goed gegaan, en de allerlaatste dag lijkt het erop dat de Rabobank een storing heeft.

Onverrichte zaken weer terug gekeerd en eerst maar eens via Social media de vraag gesteld of de Rabo zich er van bewust is dat er geen geld uit de muur meer komt in Sri Lanka. Ook de hulplijn gebeld maar die doet het niet. Heb ik wellicht gemist dat de Rabo ook is omgevallen haha.

Lang leven social media dus op alle kanalen van Rabobank een bericht achter gelaten en via Facebook een uitstekende service gekregen, het lag in ieder geval niet aan mijn pasje o.i.d. een een storing was er ook niet bekend. Uiteindelijk werd me verteld het later nog maar eens te proberen. Goed nieuws want het is gelukt!

Omdat ik toch weer in Ja-Ela was direct maar langs de kapper gegaan voor de allerlaatste keer. Naast scheren ook maar gelijk laten knippen, kom ik in ieder geval weer fris en fruitig thuis aan morgen haha. Kosten van dit gebeuren, dus inclusief een 15 minuten durende massage in de kappersstoel van hoofd en nek maar liefst 250 roepies. Omgerekend €1,55 en ruim een 45 minuten onder te pannen. Dat is zo’n 25 keer goedkoper dan in Nederland :-).

Zoals aangegeven zijn nu de laatste paar uren aangebroken, heerlijk in korte broek, t-shirt en slippers nog genieten van de heerlijke temperatuur hier. Een beetje dommelend de afgelopen weken de revue laten passeren en eigenlijk kan worden geconcludeerd dat al onze projecten goed lopen. Financieel zijn er geen ongeregeldheden gevonden. Annual reports waren allemaal ingevuld, bankboekjes zijn gecontroleerd, datzelfde geldt voor de rekening nummers, foto’s van kinderen zijn gemaakt, dozen vol jelly’s zijn uitgedeeld en eveneens zoveel loom elastiekjes, pennen en nog veel meer is weg gegeven.
Eén tehuis is een resthuis geworden, in goed overleg en na een heldere uitleg waarom. Niet omdat de financiën niet in orde waren, maar omdat langere tijd geprobeerd is de communicatie te verbeteren tussen schrijfkind, schrijfouder en contactpersoon, maar dat is onvoldoende gelukt. Omdat wel de financiën in orde waren is dus besloten alle lopende schrijfkinderen die nu worden ondersteund te blijven helpen, die laten we niet de dupe worden, alleen worden geen nieuwe schrijfkinderen meer aangenomen vanuit dat tehuis. Wanneer alle kinderen klaar zijn met de studie zal dit tehuis worden afgerond.

Op de 20 bezochte projecten is dit mijns inziens een fantastisch resultaat welke uiteraard te danken is aan de donateurs, schrijfouders, studiefinanciers, maar zeker ook alle vrijwilligers binnen stichting Ayubowan die met volle overtuiging dit werk doen.

Persoonlijk kijk ik echt terug op een geslaagd bezoek, de noodzaak ervan is wederom gebleken, in mijn verslag heb ik diverse keren dit aan de orde laten komen waarom.
Het was wel een lange en vermoeiende tocht, de cultuur is echt anders, alsook de temperatuur maar het was alle moeite meer dan waard. Als je ziet hoeveel mooi werk hier wordt gedaan en dit daadwerkelijk bijdraagt aan het verbeteren van de leefomstandigheden en echt de toekomst van een kind in positieve zin kan veranderen geeft dat heel erg veel voldoening. Zeker wanneer je een oud schrijfkindje ineens als lerares aan het werk ziet in een school.

Vannacht stap ik dan ook met een enorm goed gevoel het vliegtuig in, nog een keer alle ervaringen, heftige verhalen, maar zeker ook de leuke gebeurtenissen overdenkend en dan maandag weer vol aan de slag bij KLM.

Dit betekend dat vermoedelijk uiterlijk half maart alle informatie over dit werkbezoek en alle foto’s bij de contactpersonen wordt aangeleverd en zij zullen dit weer delen met de schrijfouders.

Ik sluit af iedereen hartelijk te bedanken die mij via deze site hebben gevolgd, mij vele SMS, APPS, mails en op andere manieren mij berichten hebben gestuurd. Heb ik enorm gewaardeerd en leuk gevonden.

Vanzelfsprekend bedank ik ook Wim en Angela die tijdens hun vakantie enkele dagen mee zijn gereisd en hebben geholpen met het administreren van alle kinderen in de tehuizen die we in die periode hebben bezocht. Tenslotte dank ik Ton en Dinie voor de gastvrijheid, gezelligheid en het beschikbaar stellen van hun chauffeur Rohitte!

We spreken elkaar wellicht snel weer!

Bedankt namens alle kansarme kinderen in Sri Lanka (2016-152)


Ja-Ela, 5 februari 2016
Na op independence day weinig te hebben gedaan, anders dan Stichting Ayubowan vertegenwoordigen tijdens een diner, ben ik vandaag alsnog bij Stichting Santosa op bezoek geweest (2016-147). We doen daar regelmatig een project door het ondersteunen van enkele kansarme kinderen uit het moeras die zeker potentie hebben. Aangezien het laatste project inmiddels is afgerond en ik wilde weten hoe het nu daar gaat, werkt een 1 op 1 gesprek het beste.

Na een goed gesprek nog even een algemeen rondje gelopen over het terrein en er waren alweer kinderen uit het moeras aanwezig die daar iedere avond een maaltijd krijgen (2016-148).

Omdat Santosa direct aan zee ligt, en de meeste mensen die daar in het moeras leven visser zijn, werd op dat moment het net met een enorme hoeveelheid mensen binnen gehaald (2016-149 en 2016-150). Het net wordt 1,5 kilometer uit de kust uitgezet waarna het met vele personen weer naar binnen wordt getrokken. Dit hele tafereel duurt ongeveer 3-4 uur.
Na flink wat gesjor kwam dan eindelijk het net op het strand te liggen en de vangst was allerminst goed te noemen (2016-151). De vangst bestond voornamelijk uit sardines en werd de totale opbrengst geschat op 2000 roepies, een schamele 12 euro. Wanneer je dat weer verdeeld onder de ongeveer 30 mensen die daar een halve dag hard voor hebben gewerkt kom je op 40 eurocent per persoon. Duidelijk een zeer slecht betalend beroep en dus de reden dat zowel Santosa deze mensen help met o.a. voedsel voor de kinderen in de avond en bijlessen, en Stichting Ayubowan dus zo nu en dan een kind helpt met het behalen van het A-level.

Vervolgens doorgereden naar Negombo om nog even een lekkere steak na bijna 2 weken alleen maar rijst en curry te hebben gegeten. Echter onderweg meldde de chauffeur, ‘we have a problem’, dat kan kloppen want onder de voorstoel hoorde ik geborrel komen, dus motor aan het koken. Al snel werd er vervangend vervoer in de vorm van een tuktuk geregeld en zo zijn we alsnog in het restaurant aangekomen. Terwijl we zaten te eten was de chauffeur naar een garage gegaan en werd er gebeld met de mededeling dat we zeker thuis konden komen want er was een tijdelijke reparatie gedaan, echter moest dan de volgende dag wel de uiteindelijke reparatie worden gedaan.

Dit werkbezoek wilde ik naast de enorm drukke dagen drie zaken privé doen:
1. Golfen;
2. Nimeshika (ons schrijfkindje) laten facetimen met Sylvia
3. Olifant kopen

Nummer 1 én 2 zijn helaas mislukt. De eerste omdat er precies in de week dat ik wilde spelen een golftoernooi was en ik voor 07.00 uur dan moest afslaan (slecht idee). Nummer twee is ten dele gelukt omdat er in de omgeving van Wahacotte enorm slecht mobiel bereik is. Het derde is uiteindelijk vanavond gelukt. Moest in het toeristische Negombo, echter wist ik daar nog een zaakje waar ik een paar jaar geleden ook die enorme olifant voor in mijn huis had geïmporteerd en die hebben meestal wel goed spul. Na een kwartiertje zoeken een mooi exemplaar gevonden, werd vakkundig ingepakt en na een mooi onderhandelingsresultaat met de ‘buit’ vertrokken. Weet niet wat Sylvia hiervan gaat vinden maar dat merk ik zondag wel hahaha.

Inmiddels was ook de chauffeur met de auto weer terug en na een niet al te snelle rit nog een laatste arrack van de dag gedronken en heerlijk gaan slapen.


Ja-Ela, 3 februari 2016
Vandaag stond er ‘gelukkig’ maar één bezoek op het programma, en ik moet heel eerlijk zeggen dat de energie redelijk op is. Het is enorm intensief om een dergelijk werkbezoek nagenoeg alleen te doen en ook nog eens in de tropen, maar goed is geen geklaag hoor, alleen even een soort observatie hahaha.

Maar goed, dit was als het een beetje mee gaat zitten het laatste bezoek. Morgen probeer ik nog snel bij de Santosa Foundation langs te gaan om kort de samenwerking te bespreken, echter is het independence day en vermoedelijk zijn ze gesloten. Als dat zo is bel ik ze vrijdag even om de zaken te bespreken….

Terug naar vanmorgen, op 20 januari heb ik reeds de administratie doorgenomen van dit project, echter vind ik het ook erg belangrijk om de Opatha school, waar dit project om draait met eigen ogen te zien.

Zoals aangegeven is dit een project welke we vanuit het Flash tijdperk nu hebben gecontinueerd.
Het betreft het verstrekken van leermiddelen waardoor het schooltje, welke in een heel erg arm deel van Sri Lanka staat er in is gelaagd het aantal leerlingen flink te vergroten. 5 jaar geleden waren er 15 kinderen aanwezig en dreigde het schooltje worden gesloten, en inmiddels is het uitgegroeid tot 100 kinderen en zijn de sluitingsplannen van tafel!

De school voorziet in lessen voor grade 1 tot en met grade 5 en daarna gaan de kinderen naar de grotere school die in het stadje staat. De kinderen komen ook hier veelal uit gebroken gezinnen, of gezinnen waar nooit een opleiding is gevolg en dus ook de kinderen niet worden gestimuleerd om te gaan studeren. Reden? Dat kost namelijk geld, en een kind thuis (lees aan het werk) levert geld op. Dus door deze speciale manier van ondersteuning kost de opleiding geen geld voor de ouders. Wanneer de kinderen eenmaal op school zijn, worden ze slimmer en zullen de meeste zeker door gaan leren (dus grade 6 t/m 11 en zelfs tot en met grade 13 zodat ook het A-level wordt behaald). Dit betekend dat de toekomst van deze kinderen er zeker een stuk rooskleurig uit zal gaan zien!

Na een half uurtje rijden vanuit Ja-Ela aangekomen in Kotugoda, waar het Opatha schooltje staat (2016-135 en 2016-136). Daar werd ik welkom geheten door de principal, de leraressen en uiteraard ook de kinderen (2016-137).

Vervolgens werd er een hele mooie dansuitvoering door 5 schattige kinderen opgevoerd (2016-138). Daarna nog heerlijk aan het ravotten geweest met de kinderen, want een fototoestel vinden ze prachtig en uiteraard dringen geblazen wie er vooraan mocht staan (2016-139, 2016-140 en 2016-141).

Om ze weer rustig te krijgen allemaal een jelly gegeven, en een paar minuten later zaten ze allemaal te smullen (2016-142).

Tenslotte foto’s gemaakt van het schooltje (2016-143 en 2016-144).

Een korte impressie van dit schooltje is te vinden op: http://bit.ly/Opatha_School_Kotugoda

Na een kopje thee (’t is tenslotte het land van de Ceylon thee :-)) en wat zoetigheden, zijn ze in dit land ook dol op, nog een groepsfoto gemaakt en vertrokken naar Ja-Ela.

Weetje: Wist je trouwens dat een gezin, ouders en twee kinderen, per maand maar liefst gemiddeld 6 kilo suiker gebruiken en bijna een 2 kilo zout? Dat laatste wordt ook gebruikt voor pekelen, en veel wordt ook weer uitgezweet, maar degelijke hoeveelheden gebruik ik niet eens in een heel jaar hahaha.

De hele dag hebben we trouwens zonder stroom gezeten. Stipt om 9 uur ging het eraf en blijkbaar hebben ze er de hele dag aan gewerkt want pas om 5 uur ging het er weer op. Totaal ondenkbaar in Nederland om zonder enige vorm van aankondiging de stroom eraf te halen voor een hele dag. Maar hier kan dat zomaar, en niemand die klaagt of een claim indient…..welkom in de wondere wereld die Sri Lanka heet.

Rest van de dag de administratie weer gedaan, zodat ik niet alles in Nederland hoef te doen wanneer ik terug ben.

Overigens werd het ook weer tijd om langs de kapper te gaan dus dat ook nog maar even gedaan en tevens een paar spulletjes gehaald die ik mee terug naar Nederland moet nemen, naast een paar flessen Arrack, ook wat medicijnen. Deze zijn in Sri Lanka namelijk vele malen goedkoper dan in Nederland. 100 (originele) Panadol paracetamols kosten hier maar 200 rupies (€1,30) en datzelfde geldt ook voor een doos Strepsils, dus die gaan standaard mee….
Ook nog even over de markt gelopen want ik wilde een mooie vijzel hebben, das gelukt, alleen is dat ding een kilo of 4, maar goed heb je wel wat….
De markt is meestal ook wel een happening en is dus ook wel even leuk om daar overheen te lopen (2016-145 en 2016-145).

Morgen dus heel misschien een kort bezoeken aan Santosa brengen, afhankelijk of ze open zijn vanwege ‘independence day’. Tevens zijn we ook nog ergens in de avond uitgenodigd voor een diner, dus ook hier moet de Ayubowan pet weer op om iets te vertellen over de stichting en wellicht dat deze contacten in de toekomst iets gaan brengen.

Om de traditie in ere te houden pas na een goed glas arrack heerlijk gaan slapen.

Ik zal vermoedelijk pas vrijdag het laatste verslag van deze reis plaatsen en morgen even niets van me laten horen…..


Ja-Ela, 2 februari 2016
Vanmorgen weer heerlijk wakker geworden met het geluid van de waterval op de achtergrond. Na het ontbijt weer vertrokken naar de westkust, en uitvalsbasis Ja-Ela. Echter niet voordat de mooie rubberplantage en de manier waarop het rubber wordt vergaard op de foto te hebben gezet (2016-132 en 2016-133). Precies op dit moment werd ook het rubber opgehaald (2016-134). Om 13.00 uur zijn we in Ja-Ela aangekomen en vervolgens heb ik direct het verslag en filmpje online gezet. Het is best wel behelpen wanneer je zo afgelegen zit en dus nagenoeg geen internet hebt. Rest van de dag weer de administratie gedaan en op tijd naar bed (na een glas arrack natuurlijk).

Morgen wederom een bezoek afleggen en dit keer aan de Opatha school, welke we middels het Dr. Goonewardena project ondersteunen. Dit project is reeds uitgelicht in het verslag van woensdag 20 januari jl.

Kitulgala, 1 februari 2016
Vanmorgen dus op een zeer idyllisch plekje wakker geworden. Een klein hotel gebouwd op een waterval midden in de jungle. Een weg van ruim 8 kilometer door rubber- en theeplantages over onverharde wegen brengt je er naar toe. (2016-122, 2016-123 en 2016-124).

Na het ontbijt vertrokken naar het Good Shepherd Convent in Yatiyanthota. Onderweg de manager van het hotel bij zijn huis afgezet, want we moesten toch die kant op. Op Sri Lanka is eigenlijk nooit iemand op tijd, maar om 10.01 uur werd ik alweer door Sr. Veronica gebeld waar ik bleef want het was inmiddels al na 10 uur, nou nog 1 minuut en dan ben ik er……snap er helemaal niets van want zelf komen ze ook altijd veel later dan gepland.

Maar goed, daar aangekomen werden we dus opgewacht door de kinderen en ons lokale contactpersoon (2016-125). Het bleek overigens dat zelfs de kinderen die in Batticaloa studeren speciaal voor deze gelegenheid naar Yatiyanthota zijn gekomen, dus het was tot in de puntjes geregeld.

Na aankomst werden we direct getrakteerd op liedjes en dansjes en een dankwoord welke in correct Engels door een meisje werd gedaan (2016-126 en 2016-127).

Daarna met Sr. Veronica gaan zitten om het annual report door te nemen, de bankboekjes van de kinderen te controleren en alle andere vragen van de checklist door te lopen. In één woord, uitstekend. Geen enkele op- of aanmerkingen op de manier waarop de administratie was gedaan.

Vervolgens de schrijfouderlijst gecontroleerd of alle kinderen op de lijst nog aanwezig waren en of de wachtlijst nog klopt. Ook hier was alles prima in orde en klopte de lijst volledig. Dit betekent dus dat er 1 kindje op de wachtlijst staat (2016-128).

Tenslotte is per kind informatie vergaard over hoe het nu gaat, zowel qua studie alsook qua leefomgeving, flinke klus, maar hier was specifiek door de contactpersoon om gevraagd.

Het blijkt trouwens ook dat een oud schrijfkindje van Stichting Ayubowan nu werkzaam is op de pre-school die op het terrein aanwezig is. Ze heet Sumnithra Davi en is het oude schrijfkindje van mevr. Oosthuis-Ouderdorp (2016-129). Dit is dus een mooi voorbeeld van hoe Stichting Ayubowan steun biedt met behulp van in dit geval schrijfouderschap.

De kinderen die hier worden geholpen wonen voor een deel gewoon bij familie en komen zeer geregeld lang in het convent en een ander deel (meisjes) wonen in het hostel. Merendeel zijn dit kinderen waarvan de familie op de estates wonen en het voor hen te gevaarlijk is om naar school te lopen (lees tussen de regels door wat er dan (kan) gebeuren). Dus die worden dan hier opgevangen en andere meisjes hebben geen ouders meer of andere familieleden die voor hen kunnen zorgen. Ons lokale contactpersoon brengt huisbezoeken af in de allerarmste gebieden en meldt de kinderen aan voor sponsoring middels schrijfouderschap.

Uiteindelijk is ook nog het hostel bekeken, en alle basisbehoeften waren aanwezig. Op mijn vraag of er überhaupt nog iets vervangen moest worden werd aangegeven dan in ieder geval de matrassen van de kinderen vernieuwd moesten worden alsook de hoeslakens. Blijkt dat de matrassen 5 cm dik zijn en de hoeslakens waren eveneens meer dan versleten, dus in overleg met het contactpersoon van Stichting Ayubowan gaan we deze vervangen (2016-130 en 2016-131). Verder zijn er nog meer kleine projectjes die wellicht uitgevoerd kunnen worden maar dat zal 1 op 1 met de contactpersoon worden besproken wat de mogelijkheden hiervoor zijn.

Vanzelfsprekend zijn we niet vertrokken zonder jelly’s en pennen uit te delen, en zelfs opa’s, oma’s en ouders wilde graag ook hieraan mee profiteren…

Voor een impressie van dit convent kan worden gegaan naar: http://bit.ly/yatiyanthota

Na een lekkere lunch vertrokken naar ons idyllische hotel. Morgen zit deze lange trip erop en ga ik terug naar Ja-Ela.

Inmiddels is een tweede deel van het verslag aangemaakt, omdat de ruimte vol was. Om het eerste deel van het reisverslag te lezen (16 januari t/m 31 januari) kan op de volgende link worden geklikt: http://bit.ly/werkbezoek_2016_deel_1_van_2